در گذشته همسایه‌ها دست به دست یکدیگر می‌دادند و محله‌شان را زیبا می‌کردند اما با پیشرفت شهرنشینی و افزایش جمعیت، این روند کم‌رنگ و کم‌رنگ شد تا اینکه نهاد مردمی «شورایاری» شکل گرفت. نهادی که یکی از کلیدی‌ترین نهادهای شهری محسوب می‌شود؛ زیرا حلقه اتصال بین مردم و مدیران نهادهای مختلف هستند. شورایاران کسانی هستند که از دل محله‌ها برخاسته و با مشکلات، چالش‌ها و کم و کاستی‌های محله و شهروندان آشنا هستند. شورایاران همان نقش ریش‌سفید یا معتمد محله را بر عهده دارند و بدون هیچ چشمداشتی داوطلبانه برای رفع مشکلات محله و تحقق مطالبه اهالی تلاش می‌کنند. اعضای شورایاری در دوره‌های پیش نشان دادند که می‌شود بدون دریافت حقوق برای رفع مشکلات محله‌ها و همنوعان گام برداشت و عملکرد آنها ثابت می‌کند این نهاد مردمی یک نمونه بی‌نقص تشکل داوطلبانه است. نمونه‌ای که می‌توان الگوی مناسبی برای سایر تشکل‌ها باشد.
شهرداران مدارس الگوبرداری شده از همین گروه داوطلبانه است. شورایاران در سطح کلان یعنی محله‌ها تلاش می‌کنند و شهرداران مدارس، که منتخب دانش‌آموزان هستند، در مقیاس کوچک‌تر در داخل مدرسه، مشکلات مدرسه و دانش‌آموزان را رفع می‌کنند. شورایاران قدرت اجرایی ندارند اما با پشتکار و با استفاده از ظرفیت‌های محلی، تلاش می‌کنند زندگی در شهر برای همه شهروندان لذت‌بخش و توأم با شادی و آرامش باشد. امیدواریم در دوره جدید از یک سو، مردم حضور گسترده‌ای در انتخابات داشته باشند و یک‌بار دیگر حماسه خلق کنند و از سوی دیگر شورایاران نسبت به آرای مردم متعهد باشند و به وعده‌هایشان عمل کنند.