به همین دلیل است که کاخ سفید در تکاپوست تا از طریق دست اندازی به جنبه‌هایی از این پرونده که اساس سیاسی دارد حضور پرونده ایران در شورای امنیت را استمرار بخشد. آمریکا تلاش دارد که نکاتی را در موضوع هسته‌ای ایران بگنجاند که هر چه بیشتر این موضوع را در شورای امنیت کش دار کرده و ظرفیتی به این پرونده بدهد که اما و اگرهای بیشتری را در آن جای دهد.
اگر که آمریکا نتواند نکات فنی مد نظر خود را در گزارش البرادعی بگنجاند تاکتیک دیگری را پیش رو خواهد گرفت و ادعا خواهد کرد که گزارش البرادعی دارای نقص و ناکامل است. این ادعا اگر چه بی‌اساس است اما چون از طرف آمریکا مطرح شده است با انواع فشارها به اعضای شورای امنیت می‌تواند آن را پیگیری کند.
موضوع دیگری که هم اکنون کاخ سفید در حال کلنجار با آن است گزارش 16 نهاد اطلاعاتی این کشور است که عملا دست کاخ سفید را برای انجام یک سری اقدامات سیاسی علیه ایران بسته است. آمریکا درباره این گزارش نیز 2 راهبرد پیش رو گرفته است. از یک سو تلاش دارد تا نشان دهد این گزارش از استحکام چندانی برخوردار نیست و گزارش سستی است و از سوی دیگر در تدارک تنظیم گزارش دیگری علیه ایران است. آنها اولین گام را در این زمینه با ارائه مدارک جدیدی هر چند ساختگی به آژانس، برداشتند. تنظیم این گزارش به عوامل مختلفی از جمله ظرفیت داخلی آمریکا، نهادهای اطلاعاتی آمریکا و میزان توافق دولت بوش با این نهادها بستگی دارد. آمریکا صرفا برای اینکه مسائلش را در منطقه حل و فصل کند ترجیح می‌دهد دست ایران زیر سنگ آمریکا باشد و در این مسیر از پرونده هسته‌ای به‌عنوان یک ابزار استفاده می‌کند. به‌دلیل همین منافع چه منافعی که بر کل آمریکا حاکم است و چه منافع حزبی جمهوریخواهان، دولت بوش تلاش همه جانبه دارد که قطعنامه دیگری علیه ایران صادر شود. نومحافظه کاران آمریکا در مسیر صدور قطعنامه دیگری علیه ایران علاوه بر مشکلاتی که شمرده شد با مخالفت 2 کشور روسیه و چین نیز در شورای امنیت روبه‌رو هستند. آنها بر دولت چین از طریق انتخابات 20 مارس تایوان فشار می‌آوردند و چون حفظ تمامیت ارضی برای چین بسیار مهم است ممکن است در برابر این فشار کوتاه بیایند. از طرف دیگر فشار به روسیه را از طریق استقلال کوزو و انجام تحرکاتی آغاز کرده اند. با تمام این تفاصیل به فرض اینکه آمریکا از طریق البرادعی، نهادهای اطلاعاتی، روسیه و چین گذر کند و موفق به صدور قطعنامه علیه ایران شود باید گفت که این قطعنامه نمی‌تواند چندان قطعنامه محکمی باشد چرا که اولویت برای آمریکا صدور قطعنامه محکم نیست و برای آنها صدور قطعنامه‌ای ولو سست و ضعیف در اولویت است تا نشان دهد که ایران هنوز به خاطر فعالیت‌های هسته‌ای قطعنامه دریافت می‌کند.
* عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام