آن وقت‌ها اهالی محله گمان می‌کردند با ساخت این بوستان، طراوت و شادابی مهمان محله‌شان می‌شود، تا هم از فضای بوستان بهره‌مند شوند، هم از نمای زیبای بصری آن. بوستان کم‌کم ساخته شد، اما همچنان در حصار به یادگار مانده از ساختمان‌های قدیمی اتحادیه بارفروشان باقی‌ماند؛ دیوارهایی که هیچ‌وقت سایه‌شان از سر قبله کم نشد. به همین دلیل امروز کمتر کسی زیبایی این فضای سرسبز در محله انبار نفت را درک می‌کند. این بوستان به دلیل شرایطی که دارد بیشتر محل گذران اوقات فراغت معتادان است تا خانواده‌ها.
برای ورود به بوستان قبله، باید از دروازه‌ای مخروبه با دیوارهای سوخته عبور کنید که بی‌شباهت به در و دیوار مناطق جنگی نیست. البته شرط عبور سالم از این دروازه آن است که در ساعت استراحت معتادان متجاهر و بی‌خانمان‌ها، پایتان را در پارک نگذارید.
همزیستی مخروبه‌های به جا مانده از ساختمان‌های تخریب شده در کنار گل و گیاه و فضای سرسبز بوستان، تصویر بهشت و جهنمی را در محله به رخ کشیده که در بدو ورود، توی ذوق هر بیننده‌ای می‌زند. فضایی که بوی نامطبوع پراکنده در آن حکایت از وضعیت اسفبار و عدم نظارت شهرداری به این مجموعه دارد. از دروازه سوخته و دود گرفته بوستان که عبور کنید، گرچه جلوه‌ای زیبا و سرسبز از بوستان خودنمایی می‌کند، اما به دل نمی‌نشیند. بوستان، خالی از قیل و قال بچه‌هایی است که باید کودکانه‌هایشان را در آن فریاد کنند و سبب اصلی آن هم به اذعان شهروندان محله، پرسه معتادان در بوستان است.
«مرتضی جهانگیری» یکی از اهالی خیابان ایروانی می‌گوید: «از عابران خیابان ایروانی، کمتر کسی به وجود این بوستان پی می‌برد. ورودی بوستان به گونه‌ای نیست که مردم از وجودش اطلاع داشته باشند. این بوستان، به‌ویژه هنگام ظهر و یا آخر شب‌ها، به محل دنج و امن برای معتادان بی‌خانمان تبدیل شده است. افرادی که حضورشان در گوشه و کنار دیوارهای دود گرفته ورودی بوستان، ورود اهالی و کودکانشان را به آن سخت می‌کند.» او می‌گوید: «ترجیح می‌دهم برای تفریح و بازی کودکانم به بوستان «رازی» مراجعه کنم تا بوستان قبله. البته اهالی هنگام عصر در بوستان حاضر می‌شوند، اما بازی کودکان در کنار استراحتگاه معتادان منطقی به نظر نمی‌آید و من این شرایط را برای خانواده‌ام نمی‌پسندم.»
- ساختمان متروک شورایاری
این شهروندان تهرانی در ادامه با اشاره به هزینه‌های هنگفت شهرداری برای ساخت این بوستان می‌گوید: «امیدوار بودیم با فعالیت شورایاری محله در ساختمان انتهای بوستان و مرکز سلامت محله، این بوستان از غربت خارج شود اما متأسفانه حتی شورایاران و کارشناسان سلامت محله نیز حاضر نشدند پا به درون بوستان بگذارند.» مصداق صحبت‌های این شهروند، کرکره تار عنکبوت گرفته ساختمان شورایاری محله انبار نفت است که حکایت از عدم حضور طولانی مدت شورایاران در این ساختمان دارد.
«زهرا اسفندیاری» یکی دیگر از شهروندان ساکن در خیابان ایروانی می‌گوید: «سال‌های سال است که این بوستان توسط شهرداری ساخته شده اما مردم از وضع ظاهری آن رضایت ندارند. درست است فضای بوستان یک فضای زیبا و دلنشین است اما شرایط ورودی بوستان به گونه‌ای نیست که همه مردم به راحتی بتوانند وارد آن شوند مگر اینکه بانوان محله گروهی همراه با کودکانشان به بوستان واردشوند.»
- ماجرای تملک نشدن مغازه‌ها
«نایب عزیز» مدیر کبابی روبه‌روی پارک قبله می‌گوید: «قصه این بوستان و ساخت آن به ۲۰ سال پیش بر می‌گردد؛ آن دوران که زمین این بوستان در اختیار اتحادیه بارفروشان بود و شهرداری نسبت به تملک آن اقدام کرد. از خرید زمین می‌بایست نسبت به تملک چند ملک دیگر هم اقدام می‌کرد. به گفته خودشان چندین و چندبار اعتبار تملک املاک در شهرداری تأمین شد اما وقتی سر قیمت با مالکان راه نیامدند، املاک همین‌طور باقی ماند تا قیمت‌ها بالا رفت. ملکی که روزی شهرداری می‌توانست با ۱۸۰میلیون تومان خریداری کند، امروز با یک میلیارد و نیم هم توان خریدش را ندارد. اکنون همین ملک‌ها در ورودی پارک موجب شده تا کمتر کسی متوجه وجود این پارک شود.»