به گزارش خبرگزاری‌ها گروهی از پژوهشگران انگلیسی به سرپرستی ایروینگ کیرش از دانشگاه هال گروهی از بررسی‌های منتشرشده و منتشرنشده بر روی چهار داروی ضدافسردگی را مورد بازبینی قرار دادند تا به این پرسش پاسخ دهند که آیا این تاثیر این داروها به شدت افسردگی بیماران پیش از دریافت دارو بستگی دارد یا نه.
چهار داروی مورد بررسی پروزاک ساخت شرکت الی لیلی با نام ژنریک فلوکستین، افکسور شرکت وایث با نام ژنریک ونلافاکسین، پاکسیل شرکت گلاکسواسمیث‌کلاین با نام ژنریک پاروکستین و سرزون شرکت مه‌یرز اسکویب با نام ژنریک نفازودون بودند.
همه این داروها جزو داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند.
پژوهشگران پس از این بازبینی دریافتند که این داروهای ضدافسردگی نسل جدید در مقایسه با دارونما بهبودی قابل توجه از نظر بالینی در بیمارانی که در ابتدا افسردگی متوسط و حتی افسردگی شدید داشتند ایجاد نمی‌کنند. تنها بیماراتی که دارای شدیدترین میزان افسردگی بودند از این داروها نفع برده بودند.
این پژوهشگران نوشتند: "تفاوت‌های میان داروی ضدافسردگی و دارونما از لحاظ اثربخشی تابع شدت افسردگی ابتدایی فرد است، اما این تاثیر حتی در مورد بیماران دچار افسردگی شدید اندک اشت. رابطه میان شدت افسردگی ابتدایی و تاثیر داروی ضدافسردگی با کاهش پاسخدهی به دارونما در بیماران دچار افسردگی بسیار شدید قابل توضیح است تا افزایش پاسخدهی به داروی ضدافسردگی."
این پژوهشگران داده‌های مورد بررسی خود را از کارآزمایی‌های بالینی به دست آورده بودند که سازمان غذا و داروی آمریکا برای دادن مجوز فروش این چهار دارو مورد پذیرش قرار داده بود.
اما سخنگویان شرکت‌های دارویی به شدت این نتایج ابراز مخالفت کردند.
یک سخنگوی شرکت الی لیلی سازنده پروزاک گفت که تجربه گسترده علمی و پزشکی نشان داده است که این دارو ضدافسردگی موثری است.
سخنگوی شرکت گلاسکواسمیث کلاین گفت این بررسی تاثیرات بسیار مثبت این دارو را نادیده گرفته است. این سخنگو افزود: "این نتایج در تضاد با چیزی است که در طبابت واقعی بیماران دیده می‌شود."
دکتر تیم کندال، معاون رئیس واحد پژوهش کالج سلطنتی روانپزشکان انگلیس، در این باره گفت که با توجه این یافته‌ها شرکت‌های دارویی باید متعهد شوند که جزئیات کامل تحقیقات‌شان در مورد داروهای جدید را منتشر کنند.
او گفت: "به نظر من اجازه دادن به شرکت‌های دارویی - که سودبردن یک عامل مهم در فعالیت‌های آنها است - که بتوانند داده‌هایی را که نشان می‌دهد یک دارو مضر یا بی‌اثر است، منتشر نکنند، بسیار خطرناک است."