همشهری آنلاین - بهاره خسروی - خبرنگار : سفر، زیارت، دیدار دوستان و اقوام، همه بهانه ای بود تا ساعتی هرچند کوتاه، برای لذت بردن در کنار خانواده و عزیزان با درشکه در دل خیابان های شهر سفر کنند. در این میان سهم بچه های بازیگوش و زرنگ از همه بیشتر بود. چرا که اگر راه مخفیانه سواری گرفتن از درشکه را یاد می گرفتند، یک دل سیر و مجانی درشکه سواری می کردند و گاهی وقت ها هم که درشکه چی با محکم زدن ضربات شلاق به حیوان بیچاره، پرش به دست و پای بچه های شیطان محل می گرفت، از خجالت آنها در می آمد. یکی از این مسیرهای پر مسافر، به قول بچه های قدیم، ایستگاه درشکه های چهارراه خیابان خرمشهر تقاطع خیابان سینا بود. در محله خرمشهر که امروز در منطقه ۱۱ شهرداری تهران جا خوش کرده است، یک خط درشکه رانی به سمت حرم شاه عبدالعظیم وجود داشت. همین موجب شده بود، همیشه این محدوده شلوغ و پر مسافر، بهترین فرصت برای پسر بچه های بازیگوش محله شود تا به بهانه درشکه سواری مجانی، مخفیانه پشت اتاقک پارچه ای درشکه پنهان شوند. بچه ها در مسیر رفت و برگشت، همسفر درشکه چی و مسافران می شدند و کلی از درشکه سواری لذت می بردند. گاهی اوقات درشکه چی ها متوجه حضور بچه ها می شدند و ماجرا را به روی آنها نمی آوردند و گاهی اوقات نیز برای تنبیه با پر شلاق آنها را مورد عنایتشان قرار می دادند.
البته این تفریح تنها برای درشکه های زیارتی نبود، بچه ها از درشکه های آبرسانی نیز مخفیانه سواری می گرفتند. اما بعدها با تغییر سبک زندگی و شهری شدن پایتخت، با ورود اتومبیل به گاراژی با نام «اتو طهماسبی» در خیابان قزوین، تقاطع خیابان هلال احمر، داستان این ایستگاه پر ماجرا به پایان رسید. اتوبوس های این مسیر با دریافت ۳ ریال، اهالی را به بازار می رساندند.