همشهری آنلاین/ بهاره خسروی : از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است به خوبی آموخته است که برای بقا و تامین نیازهای خود باید با دیگران ارتباط برقرار کند. اما در هر دوره ای بسته به مقتضیات زمان و امکانات موجود، میهمانی رفتن، آداب خاصی داشت. براساس روایات موجود، میهمانی رفتن یکی از تفریحات جالب و پر طرفدار طهرانی ها در دوره «قاجاریه» بود و همین توجه به میهمانان موجب شد تا صفت میهمان نوازی میان ایرانیان جا خوش کند. قدیم ها اگر در خانه بیخ تا بیخ میهمان نمی نشست، صاحبخانه احساس رضایت نمی کرد. به همین دلیل زمان دعوت، علاوه بر اعضای اصلی خانواده در طبقه اعیان و اشراف، خدمه و حشم را نیز دعوت می کردند تا خانه پر از سر و صدا و رفت و آمد میهمان شود. معمولا اگر کسی وارد جمعی، حتی دوستانه هم می شد، دست و پایش را دراز نمی کرد و آداب محترمانه نشستن را به جا می آورد. هنگام صرف غذا، بزرگتر جمع در بالای سفره می نشست و با گفتن «بسم الله» میهمانان را به خوردن غذا دعوت می کرد، سپس خدمتکاران به پذیرایی و چرخاندن برنج و کباب به میهمانان مشغول می شدند. با دست چپ، نه غذایی میخوردند و نه ظرفی را از سر سفره جابه جا میکردند چون آن را نشانه بی ادبی می دانستند و معمولا دست چپشان را در زیر بازوی راست پنهان می کردند.این رسم و رسوم بیشتر ویژه اشراف و درباریان بود. مردم عامه میهمانی رفتنشان ساده و با صفا بود و تنها به صرف یک آبگوشت یا اشکنه، دور هم جمع می شدند.
تاریخ انتشار: ۶ دی ۱۳۹۸ - ۱۸:۳۰
سنت زیبای «صله رحم» یا میهمانی رفتن از چه زمانی باب شد!؟