همشهری آنلاین- سحر جعفریان: صبح یک روز تعطیل است. جز یکخواب در آرامش به هیچ چیز نمی اندیشی که به یکباره صدای آزاردهنده پرواز پرنده های آهنی در آسمان دودگرفته اعصابت را به هم می ریزد. فرقی نمی کند خواب اول صبح یا وسط روز باشد، بیمار باشی یا بیکار، خانه باشی یا خیابان، ساکن محله های حاشیه فرودگاه ۸۰ ساله مهرآباد که باشی واژه هایی مانند آرامش و سکوت برایتان از معنا خالی می شود. این داستان تکراری با کلیدواژه های آلودگی صوتی، هوای آلوده و خطر رمپ های سوختگیری برای ساکنان محله‌های شهید دستغیب، شمشیری، مهرآباد جنوبی، دکتر هوشیار، هاشمی و استاد معین است. «محسن حیدریان» از ساکنان قدیمی محله مهرآباد در این باره می گوید: «اینجا مدرسه و بیمارستان کم نیست. اماکنی که به بالاترین سطح از آرامش و برخورداری از هوای پاک نیازمند هستند. در حالی که به گواه کارشناسان محیط زیست محله های اطراف فرودگاه ۲برابر بیش از حد استاندارد در معرض آلودگی های بیماری زا هستند. خیلی از شورایاری ها در دوره های مختلف این معضل را پیگیری کردند اما تنها اتفاقی که افتاد تعطیلی پروازهای شبانه بود. البته آن هم استثناهایی دارد. مثلاً پروازهای تشریفاتی، اضطراری یا پروازهایی که با تأخیر مواجه باشند به ساعت های نیمه شب می رسند. »
- خواب روی لوله های سوخت هوایپما
«صادق کرامت» از دیگر اهالی محله هاشمی نیز حرف هایی برای گفتن دارد: «از یک طرف، تراکم همیشگی هوای آلوده، فشار بالای صوت، طرف دیگر استرسی است که عبور لوله های سوخت رسانی از زیر خانه هایمان به جانمان می اندازد. » گلایه های این شهروند در حالی است که پیرو جوابیه روابط عمومی شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران در ۲۶ اسفند ۹۶ به همشهری محله، فعالیت لوله های سوخت رسانی به فرودگاه تکذیب شده بود. البته پیگیری های خبرنگار همشهری محله از «عباس خسروی» مدیر ستاد بحران منطقه بیانگرتایید گلایه های شهروند است، این مسئول می گوید: «همچنان تعدادی از لوله های سوخت رسانی به فرودگاه فعالند.»
کرامت در ادامه می گوید: «اینجا انواع بیماری ها از ناراحتی های قلبی تا کاهش ضریب هوشی کودکان و تولد نوزادان نارس شدت و فراوانی بیشتری دارد و پاسخ ما فقط بازدیدهای گاه گاه چند مسئول و نظرات کارشناسی در ارتباط با هزینه های سرسام آور عملیاتی کردن جابه جایی فرودگاه است. » «اعظم کریمی» نزدیک به ۲۰ است که با خانواده اش در محله دستغیب زندگی می کند: «تا همین چند سال پیش حداقل یک انجمنی بود با نام شورایاری که پای درددلمان می نشست و از شورای شهر تهران و شهرداری خواسته ما را مطالبه می کرد ولی در این دوره جدید آن را هم بدون توضیح قانع کننده ای منحل کردند. »
- پایداری آلودگی یعنی مرگ تدریجی
«زهره داودی» کارشناس ارشد محیط زیست و فرهنگ شهری از استاندارهای جهانی در سازمان جهانی بهداشت می گوید: «آلودگی صوتی مجاز برای مناطق مسکونی درطول روز حداکثر ۵۵ دسی‌بل و در شب حداکثر باید ۴۵ دسی‌بل باشد. در حالی که این آمار در محله های اطراف فرودگاه مهرآباد بیش از ۱۰۰ دسی بل ثبت شده است و این یعنی زنگ خطری که سال هاست به صدا درآمده و متأسفانه گوش شنوایی آن را درنمی یابد. البته نکته دیگری که این آلایندگی را قوت می بخشد الگوی غالب جهت ورزش باد در تهران و میانگین دماست. عواملی که به تنهایی پایداری آلودگی ها را تضمین می کنند. از سویی باید توجه داشت که آلودگی صوتی در بلند مدت عوارضی مانند کاهش میزان شنوایی، ایجاد بیماری های روانی در پی بروز استرس های مداوم، اختلال در عملکرد قلب و سیستم گوارش افراد را همراه دارد. بنابراین می طلبد تا مسئولان راهکارهای لازم را در نظر گیرند تا اهالی محله های مجاور فرودگاه را از مرگ تدریجی نجات دهند. »
- استفاده از راهکارهای موقت برای کاهش خطر
«احمد مسجدجامعی» عضو شورای اسلامی شهر تهران جابه جایی فرودگاه مهرآباد را ضروری می داند و می گوید: «جابه جایی فرودگاه مهرآباد با توجه به ضرورت های شهری باید اتفاق بیفتد. اما آنچه مهم است فراهم کردن زیرساخت های لازم از سوی ارگان های درگیر با این مسئله است؛ امری که تا به امروز محقق نشده است. با سازمان هواپیمایی کشور در بازه های زمانی مختلف مذاکراتی شده که ارائه سند و گزارش از آنها منوط به تأمین بودجه، فضا و ظرفیت های استاندارد است. بنابراین در حال حاضر امکان جابه جایی فرودگاه مهرآباد فراهم نیست. البته تا زمان فرارسیدن زمان مناسب می توان از راهکارهای موقت و مفید مثل ساخت دیوارهای جاذب در ورودی و خروجی باندهای پروازی، تغییر مسیر ترافیک هوایی و نوسازی ناوگان هواپیمایی برای کاهش خطر بهره مند شد. »