به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، روزبه کردونی می‌گوید: در مواجهه با کرونا مدل‌های همیشگی مواجهه با بحران‌ها و مسائل از سوی کارگزاران حکومتی، مردم، روشنفکران و فعالین سیاسی و اصرار بر تداوم رفتارهای مبتنی بر جامعه‌شناسی خودمانی، هیچ کمکی به کنترل و مهار کرونا نخواهد کرد. برای نمونه تداوم ۶ رفتار ذیل جز تشدید آثار منفی کرونا و بردن ما به ترکستان اثری نخواهند داشت:
۱- تصمیم‌های متضاد: کارگزاران حکومتی تصمیم‌های متناقض بگیرند (مانند تعطیلی تمام برنامه‌های نورزی و منع سفر از یک طرف و تخصیص سهمیه بنزین برای سفرهای نوروزی از طرف دیگر)
۲- بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌ها: کارگزاران حکومتی تصمیم‌های خود را دائم تغییر دهند یا هر کدام تحلیل متفاوتی پیرامون کرونا ارائه و مردم را سرگشته و حیران کنند.
۳- آشکار کردن اختلاف‌ها در جلوی پرده: کارگزاران حکومتی مسائل خود را از طریق نامه‌نگاری‌های علنی با یکدیگر بیان (نه حل) و مردم را نگران‌تر کنند.
۴- خوداجتهادی مردم: مردم کرونا را جدی نگیرند و با رویکرد همه‌چیزدانی و خوداجتهادی ضمن بی‌توجهی به توصیه‌های کارشناسان، خود تعیین‌کننده رفتار خود باشند. مثل هجوم عده‌ای به مقصد شمال.
۵- انباشت پرسش‌های بی‌جواب: روشنفکران با تبعیت از تعریف ادوارد سعید از روشنفکر در مواجهه با کرونا فقط به طرح پرسش‌های مشکل‌آفرین و پیچیده، نقد حکومت و تجویزهای خودبینانه بسنده و به جای حل مشکل بر آن اضافه کنند.
۶- تسویه‌حساب سیاسی با بیماری: کنشگران سیاسی کرونا را فرصتی مناسب برای تسویه‌حساب سیاسی و بازسازی اعتبار اجتماعی خود تلقی کنند و به وضعیت ملتهب جامعه توجه نکنند.