وجود قدرت‌های هم‌افزا از استبداد جلوگیری می‌کند؛ به این معنی که در این مدل، هر یک از رئوس قدرت، خود را نه تصمیم‌گیرنده صرف بلکه مکمل یکدیگر می‌دانند.
همدلی میان مسئولان به این معناست که قوا نه تنها مانع هم نباشند بلکه در رفع موانع احتمالی سایر قوا بکوشند و حرکت دیگر اضلاع را روان‌تر کنند. این اصل در کار نظام‌مند اجتناب ناپذیر است.
بر این اساس اگر در دیدگاه‌های شخصی، اختلافی بین مسئولان یا صاحبان قدرت وجود داشته باشد، این اختلاف باید در همان حوزه شخصی دفن شود؛ چرا که نگاه حاکم بر روابط مسئولان در یک نظام، نگاهی به‌مراتب فراتر از دیدگاه شخصی است و اختلاف‌نظرهای سیاسی نباید ملعبه دست عده‌ای برای ایجاد اختلال در نظام قرار گیرد.
ایجاد حسن ظن در میان مسئولان هم که دیروز مورد تاکید رهبر معظم انقلاب قرار گرفت، پیش‌زمینه‌هایی را می‌طلبد. همچنین مواردی نیز وجود دارد که می‌تواند باعث انحراف این مسئله شود. وقتی مسئولی قدرت را به دست می‌گیرد، حاشیه قدرتی برای وی به وجود می‌آید که این مورد می‌تواند به دلایلی وی را منحرف سازد. لذا این حاشیه قدرت به وجود آمده نباید برای این مسئول باعث تعریف اطرافیان از او و در عین حال مذمت سایر رقبا شود.
این تعریف و تمجید‌ها یا مذمت‌ها می‌تواند از شخص مسئول، شخصیتی بیافریند که قبل از قدرت وجود نداشت؛ یعنی ذهنیت وی نسبت به سایر همکاران خود، به ذهنیتی منفی و نامطمئن تبدیل شود.
مورد دیگر اینکه اگر فضای قدرت مسئولان، فضایی غیرمنسجم باشد که عملا زمینه دستیابی به قدرت بیشتر را برای یک مسئول فراهم کند، بازهم انحراف از مسئولیت و سوء ظن به همکاران شکل خواهد گرفت. بنابراین بهترین راه ایجاد حسن‌ظن میان مسئولان و صاحبان قدرت این است که عملکرد و نگاه کلان یکدیگر را قبول داشته و با تهذیب نفس درایجاد همدلی تلاش کنند.
البته این موارد به معنای حذف فضای بحث میان مسئولان نیست بلکه بحث و تبادل نظر برای پیدا کردن یک راه حل عملی‌تر برای حصول پیشرفت باید بین مسئولان وجود داشته باشد و همانگونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند، احساس مسئولیت مردم و مسئولان و حسن ظن به یکدیگر که از ملزومات آبادانی و ساخت کشور محسوب می‌شود، محقق شده و ایران به یک الگوی اسلامی در همه ابعاد تبدیل شود.
*عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام