در معابر عریض محله‌های نارمک، گلبرگ و دردشت راهی برای تردد دوچرخه به رنگ سبز درآمده بود. شهروندان پا به رکاب شده بودند و از ایستگاه‌های دوچرخه برای ساعتی دوچرخه امانت می‌گرفتند و بعد از آن دوچرخه را به ایستگاه دیگری پس می‌دادند.
مدتی بعد ایستگاه‌ها جمع‌آوری شد و دوچرخه‌های اشتراکی در تهران راه خود را باز کرد. یکی از بهترین گزینه‌ها برای توسعه پایدار شهری و گسترش حمل‌ونقل پاک استفاده از دوچرخه است. دوچرخه‌سواری برای انجام کارهای روزمره در شهر ارزان‌تر تمام می‌شود و سایه شوم ترافیک را از شهرمان کم می‌کند. اما این طرح هم باید کارشناسی شود و اصولی باشد و قبل از آن زیرساخت‌هایش فراهم شده باشد.
طبیعی است که در محله‌های شمال تهران که پر از فراز و نشیب است نمی‌توان نسخه دوچرخه را برای همه تجویز کرد. اما می‌شود سرپایینی میدان تجریش در خیابان ولی‌عصر(عج) را با دوچرخه آمد و سربالایی را با مترو یا اتوبوس رفت. همه‌گیر شدن استفاده از دوچرخه، همکاری نهادها را می‌طلبد تا استفاده از آن به‌صورت فرهنگ شهرنشینی درآید.
مزایای دوچرخه‌سواری را فقط نباید در کاهش آلودگی هوا خلاصه کرد. دوچرخه‌سواری به کمک سلامت ما هم می‌آید. مختصر و مفید اینکه یک دوچرخه‌سواری ساده می‌تواند مانع ابتلا به بیمارهای قلبی و عروقی شود و جلو بسیاری از سرطان‌ها را می‌گیرد. حالا که دوچرخه‌های اشتراکی به خیابان‌ها آمده‌اند، نداشتن دوچرخه را بهانه نکنیم و از این فرصت برای سلامتی خودمان و آرامش شهرمان استفاده کنیم.