همشهری آنلاین/ زهرا کریمی: قبل از آنکه جاده کوهستانی سولقان ساخته شود، جاده معروف آن زمان برای رفتن به امامزاده، جاده مالرو فرحزاد بود.
«احمد فرحزادی» دبیر شورایاری محله فرحزاد خاطرات زیادی از جاده خاکی فرحزاد به امامزاده داود(ع) دارد. او می‌گوید: «آخر هفته‌ها اهالی کن، سولقان و روستای سنگان به میدان فرحزاد می‌آمدند تا قاطر و الاغ کرایه بگیرند و برای زیارت به امامزاده داود(ع) بروند. گاهی خانوادگی می‌رفتند و برای آسایش خانواده چند قاطر دربست می‌گرفتند. کرایه قاطرها ۵تومان بود. این جاده از محدوده گنبدنما به بعد چندان ایمن نبود و چند پرتگاه خطرناک داشت. البته گاهی در مسیر برای استراحت در یکی از قهوه‌خانه‌های آب زندگانی، یونجه زار، داودیه یا پاکوتل توقف می‌کردند.هم زیارت بود و هم سیاحت.»
فرحزادی درباره نبود امکانات در روزگاران رفته و ذوق تهرانی‌ها به رفتن زیارت امامزاده داود(ع) می‌گوید: «از زمانی که جاده شهران را با امکانات ایمنی ساختند معدود افراد بومی و کوهنوردان از این مسیر خاکی و کم‌عرض به امامزاده می‌روند. آن سال‌ها که ماشین‌های صحرایی و آفرود نبود همه پای پیاده دست زن و بچه را می‌گرفتند، از دل کوه و دره‌ها می‌گذشتند و با دیدن گنبد شروع به سلام و صلوات می‌کردند تا به حرم برسند و بعد از شستن دست و پای خاکی خود را به ضریح می‌رساندند. الان زیارت رفتن تشریفاتی شده است.»