در آخرین مورد، چندی پیش مطلبی در مجله محافظه کار آمریکن اسپکتتر به چاپ رسید که ستاد انتخاباتی اوباما را به داشتن گرایش‌های ضد‌یهودی متهم می‌کرد. دشمنان اوباما طی ماه‌های اخیر دائما عنوان کرده‌اند که سناتور ایالت ایلی نویز با اسرائیل مشکل دارد.
در حالی که موضع گیری اوباما در این زمینه با دقت و مو شکافی بسیار پیگیری می‌شود، کسی به موضع غیرعادی و نامتعارف سناتور هیلاری کلینتون در قبال اسرائیل توجهی ندارد.
تعهد او به ادعای اسرائیل درباره « بیت‌المقدس یکپارچه » – درصورتی که وی به ریاست‌جمهوری برسد و تعهد خود را به مرحله عمل برساند – به معنای دگرگونی اساسی و دردسر آفرین موضع گیری دیرینه ایالات متحده در قبال این موضوع جنجالی خواهد بود.
در مقاله‌ای که در ماه سپتامبر گذشته در پایگاه اینترنتی ستاد انتخابات هیلاری کلینتون منتشر شد و مواضع رسمی وی را منعکس می‌کرد، چنین می‌خوانیم: « هیلاری کلینتون بر این باور است که حق اسرائیل برای ادامه حیات خود در سرزمینی یهودی، با مرزهایی قابل دفاع و اورشلیم یکپارچه به‌عنوان پایتخت آن و مصون از خشونت و تروریسم، هرگز نباید مورد تردید قرار گیرد».
با به کار بردن عبارت اورشلیم ( بیت المقدس) یکپارچه به‌عنوان پایتخت اسرائیل، به‌نظر می‌رسد کلینتون موضعی سرسختانه را در قبال موضوع بسیار جنجال آفرین و بحث انگیز نزاع اسرائیل و فلسطینیان اتخاذ کرده است و به‌نظر می‌رسد که اتخاذ چنین موضعی باید حداقل نیم نگاهی را از سوی رسانه‌ها به سوی خود جلب می‌کرد. پس چرا کسی به این موضوع توجهی ندارد ؟
پاسخ به این سؤال را شاید بتوان در تاریخ طولانی لفاظی‌ها و شعارهای توخالی نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا درباره موضوع اورشلیم (بیت‌المقدس) یافت. شاید بی‌توجهی رسانه‌ها را بتوان به حساب آن گذاشت که موضع گیری کلینتون در حال حاضر چندان جدی و قابل بررسی نیست.
کلینتون با یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین موضوعات منطقه (خاورمیانه) بازی می‌کند، موضوعی که باید در چارچوب هر نوع قرارداد صلحی به آن پرداخته شود و مورد حل و فصل نهایی طرفین منازعه قرار گیرد. اسرائیل نیمه شرقی بیت‌المقدس را طی جنگ سال 1967 خود با اعراب تصرف کرد.
در حالی که اسرائیل تمامی بیت‌المقدس را به‌عنوان پایتخت خود اعلام کرده است، جامعه بین‌المللی، بیت‌المقدس شرقی را سرزمینی اشغال شده قلمداد می‌کند و آن را پایتخت بالقوه هر نوع حکومت فلسطینی در آینده می‌داند.
ایالات متحده آمریکا و سایر کشور‌ها، در واکنش به وضعیت بحث انگیز بیت‌المقدس، سفارتخانه‌های خود را در تل آویو دایر کرده‌اند.فیلیپ ویلکاکس، از مقامات بازنشسته وزارت خارجه آمریکا که زمانی سرپرست کنسولگری آمریکا در بیت‌المقدس بوده است و اینک ریاست بنیاد صلح خاورمیانه را بر عهده دارد، در این باره می‌گوید: «بیت‌المقدس برای فلسطینیان تنها از لحاظ سیاسی، مذهبی و احساسی اهمیت ندارد.
بیت‌المقدس همچنین پایتخت فرهنگی و اقتصادی هر نوع حکومت فلسطینی در آینده خواهد بود. جدا کردن بیت‌المقدس شرقی از مابقی قلمرو فلسطین، به معنی جدا کردن شهری است که به‌طور سنتی قلب اقتصادی فلسطین بوده است.
چنین اقدامی (به رسمیت شناختن بیت‌المقدس یکپارچه به‌عنوان پایتخت اسرائیل) به معنای عهد شکنی مسلم ما خواهد بود و چنان چه تقسیم بندی سیاسی مورد رضایت دو طرف در بیت‌المقدس رعایت نشود، هیچ صلحی برقرار نخواهد شد».
اگر کلینتون درصورت رسیدن به ریاست‌جمهوری، تصرف بیت‌المقدس شرقی را مورد تایید و حمایت قرار دهد، این اقدام به معنای رد کردن راه حل دو کشور در یک سرزمین خواهد بود و در حالی که موضع او، انعکاسی است از مواضع کمیته آمریکایی روابط عمومی اسرائیل (آیپک)، هر گونه اقدامی در این باره وی را با مشکل مواجه خواهد کرد.
یک توضیح برای این ناهماهنگی این است که اظهارات کلینتون در واقع در ماه‌های پیش روی انتخابات ریاست‌جمهوری، صرفا جنبه شعاری دارد. به عبارت دیگر این اظهارات بیش از آنکه نشان دهنده موضع گیری احتمالی وی در قبال منازعه خاورمیانه درصورت کسب قدرت باشد، بازتابی است از تاثیر نگران‌کننده درگیری اسرائیل و فلسطینیان بر (امور داخلی) ایالات متحده.
در این دوره از انتخابات، به جز هیلاری کلینتون سایر نامزدها، حداقل در انظار عمومی، متعهد به یکپارچگی بیت‌المقدس و انتقال سفارت آمریکا به این شهر نشده‌اند.
اما برای تشخیص اینکه کلینتون تا چه حد درباره انتقال سفارت آمریکا یا حمایت از اورشلیم یکپارچه به‌عنوان پایتخت اسرائیل جدی است، باید به موضع گیری‌های گذشته او در این باره رجوع کرد.
اظهارات هیلاری کلینتون در این باره از هنگامی آغاز شد که همسر وی به‌عنوان رئیس‌جمهوری وقت آمریکا تلاش می‌کرد تا درباره این شهر مقدس، مصالحه‌ای را بین اسرائیل و فلسطینیان برقرار کند.
وی در سال 1999 و پیش از آنکه رسما نامزدی خود را برای راهیابی به سنا از ایالت نیویورک اعلام کند، برای اولین بار به اظهار نظر در این باره پرداخت.
او در آن سال طی نامه‌ای به رئیس اتحادیه یهودیان ارتدوکس آمریکا چنین نوشت: « من شخصا اورشلیم را پایتخت ابدی و تقسیم‌ناپذیر اسرائیل می‌دانم ». کلینتون در مواضع انتخاباتی خود حتی به راه حل دو کشور در یک سرزمین نیز اشاره نکرده است.
وی در عمل حتی از به کار بردن واژه فلسطینیان هم خود داری می‌کند. در وب سایت رسمی او به‌عنوان سناتور نیویورک، از وی به‌عنوان «سیاستمداری پیشرو که از حق اسرائیل برای ایجاد حصار حمایت می‌کند»، یاد شده است.
آن چه در این پایگاه اینترنتی از آن به‌عنوان حصار یاد می‌شود، همان دیوار حائل است که در کرانه غربی احداث شده و به خاطر زیرپا گذاشتن حقوق فلسطینیان مورد انتقاد محافل جهانی قرار گرفته است.
او حتی در سال 2005 شخصا از دیوار حائل دیدار کرد و جالب آن است که با وجود این شرایط، ظاهرا باراک اوباما تنها نامزدی است که مواضعش در قبال اسرائیل تا این حد جنجال آفرین بوده است.
Mother Johns.com
29 آوریل 2008