همشهری آنلاین_ مریم قاسمی: این دوچرخه‌ساز عنوان می‌کند که این نوع کسب و کارها فقط فصل تابستان رونق دارد و بقیه سال تقریباً بی‌مشتری است. «یدالله عبدی» این روزها بیشتر هوای اهالی را دارد و سعی می‌کند در شرایط کرونایی و با توجه به وضع اقتصادی اهالی کمک حال آنها باشد. این روزها که به تعطیلات تابستان نزدیک می‌شویم و بچه‌ها سراغ دوچرخه‌های خود رفته‌اند، با این کاسب هم‌محله‌ای و اخلاق و مردمداری‌اش در کار آشنا می‌شویم.
پس از سال‌ها زندگی در شهرک ولی‌عصر(عج)، حاج «یداالله عبدی» بین ساکنان شناخته شده است. او بیش از ۳۰ سال است که در حرفه تعمیر دوچرخه مشغول به کار است و تا به حال پیش نیامده که حتی یکی از مشتری‌هایش ناراضی از مغازه‌اش بیرون برود. «روح‌الله‌آقچه لو» ۶۶ ساله یکی از شهروندانی است که آمده تا آقا یدالله دوچرخه نوه‌اش «عرشیا» را تعمیر کند. آقا یدالله که متوجه بی‌تابی کودک می‌شود، دوچرخه را سرو ته می‌کند و دستی به لاستیک و پره‌هایش می‌کشد. وقتی متوجه می‌شود که ایراد کار کجاست، فوری تعمیرش می‌کند. همان موقع لبخند بر چهره کودک می‌نشیند. پدربزرگ که از سال‌ها قبل آقا یدالله را می‌شناسد، می‌گوید: «محل زندگی‌ام شمشیری است و با اینکه آنجا تعمیرگاه دوچرخه وجود دارد، ولی برای تعمیر دوچرخه به اینجا می‌آیم. »
آقچه لو عنوان می‌کند: «آقا یدالله کاسب منصف و خوش‌اخلاقی است. برای همین ترجیح می‌دهم که جای دیگری نروم. خیلی‌ها از راه دور به اینجا می‌آیند. خودم دوچرخه پسرهایم را برای تعمیر اینجا می‌آوردم و حالا که صاحب نوه شده‌ام، باز هم به همین تعمیرگاه می‌آیم.»
- وقتی کاسب حبیب خدا می‌شود
حاج «حبیب‌الله نریمانی» متولد سال ۱۳۴۲ است و از سال‌های دور این کاسب هم‌محله‌ای را می‌شناسد. او می‌گوید: «هروقت بچه‌ها با دوچرخه‌های خراب و از کار افتاده‌شان اینجا می‌آیند، می‌دانند که آقا یدالله کارشان را راه می‌اندازد و دست خالی بیرون نمی‌روند. این کاسب هم‌محله‌ای برای هرکدام از آنها وقت کافی می‌گذارد و در قید گرفتن مزد بالا نیست. بیشتر وقت‌ها فقط پول وسایل تعویض شده را از آنها می‌گیرد و با اینکه سود زیادی نمی‌برد، اما دلش راضی است و همیشه می‌گوید که شادکردن دل بچه‌ها برای من از هر چیزی مهم‌تر است و همین برکت کار من است. »
نریمانی می‌گوید: «پیش آمده که دوچرخه‌ها را رایگان تعمیر کند. البته این کار برای او برکت دارد. بارها دیده‌ام تعداد مشتری‌های آقا یدالله به قدری زیاد است که گاهی جای سوزن انداختن در مغازه هم نیست.»
با اینکه تورم و گرانی سمت همه کالاها و خدمات رفته، اما در این مغازه از تورم و گرانی خبری نیست. کاسب هم‌محله‌ای دستمزد تعمیر دوچرخه‌ها را مثل سال‌های قبل از مشتری‌هایش می‌گیرد. خودش در این زمینه می‌گوید: «بیشتر مشتری‌های من کودکان و نوجوانان هستند و کمتر پیش می‌آید که بزرگ‌ترها اینجا بیایند. بنابراین تا جایی که امکان داشته باشد به آنها تخفیف می‌دهم و تلاش می‌کنم با کمترین هزینه دوچرخه‌شان را تعمیر کنم.»
- وظیفه‌ام را انجام می‌دهم
حاج یدالله با صبر و حوصله یکایک دوچرخه‌ها را تعمیر می‌کند. مشتری‌ها خدمات مختلفی می‌خواهند؛ تعدادی پنچری و تنظیم دنده و روغن‌کاری تسمه و چرخ دنده‌ها و برخی نیز تعمیر اساسی می‌خواهند که وقت و انرژی بیشتری از او می‌گیرد. عبدی می‌گوید: «هرکاری که برای همسایه‌ها و هم‌محله‌ای‌هایم انجام می‌دهم وظیفه‌ام است. کاسب بااخلاق و مردمدار در محله‌های ما کم نیستند. من هم از قدیمی‌های این رشته یادگرفته‌ام و هنوز در این رشته درس پس می‌دهم.»
این کاسب هم‌محله‌ای ادامه می‌دهد: «مشتری‌هایی دارم که چند نسل است به مغازه من می‌آیند و با اینکه از این محل به جای دیگری رفته‌اند، هنوز برای کارهای تعمیراتی به من سر می‌زنند. وقتی به آنها می‌گویم که چرا این‌قدر به خودتان زحمت می‌دهید، مگر در محل زندگی‌تان تعمیرکار نیست، می‌گویند دست شما خوب است و وقتی دوچرخه را تعمیر می‌کنید تا چند وقت خیالمان راحت است. البته شهروندان نسبت به من لطف دارند و نمی‌دانم چگونه و با چه زبانی از آنها تشکر کنم.»
- بچه‌ها «عمو یدالله» صدایش می‌کنند
«نیما ملکی» امسال وارد کلاس ششم ابتدایی می‌شود. او هم مثل دیگر بچه‌های محله به تعمیرگاه آقا یدالله آمده تا عیب و ایراد دوچرخه‌اش را برطرف کند تابتواند با آن بازی کند. این نوجوان می‌گوید: «آقا یدالله با بچه‌ها مهربان است و با روی خوش و مهربانی حرف می‌زند. این مسئله باعث شده تا همه بچه‌ها او را «عمو یدالله» صدا بزنند و تلاش کنند تا از او چیزهای تازه‌ای یاد یگیرند. آقا یدالله به ما یاد می‌دهد که چطور دوچرخه‌سواری کنیم تا دوچرخه‌مان کمتر خراب شود و حتی گاهی وقت‌ها روغن‌کاری و پنچرگیری لاستیک دوچرخه را یادمان می‌دهد.»
- برایش دعا می‌کنیم
«حسین خان‌میرزایی» ۱۱ساله، دوچرخه‌اش را برای تعمیر اینجا آورده است. او که چند سالی می‌شود مشتری این مغازه شده، می‌گوید: «هر سال با دوستانم اینجا می‌آییم تا دوچرخه‌های‌مان را تعمیر کنیم و معمولاً پول کافی نداریم، اما عمو یدالله می‌گوید که عیبی ندارد هرچقدر دارید بدهید اشکالی ندارد. برای همین همیشه برایش دعا می‌کنیم تا سلامت باشد.»