همشهری آنلاین -زکیه سعیدی :به گفته یکی از مسئولان سابق راه و شهرسازی ایده اولیه اجرای این آزادراه در دهه ۵۰ مطرح بوده و در همان دهه به تصویب شورای عالی اقتصاد می‌رسد اما به دلیل پیچیدگی‌های خاصی که در بستر اجرای این پروژه وجود داشت همان زمان هم مورد تردید بود و راه درازی پیمود تا در سال ۱۳۷۵ قراردادها منعقد شد تا پیچیده‌ترین پروژه مهندسی راه و ساختمان ایران در مسیر تهران ـ شمال اجرا شود.
مسیرهای ارتباطی و جاده‌ها از شاهرگ‌های حیاتی یک جامعه‌اند که با گسترش آن، جامعه در مسیر توسعه اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرد و درزمینه‌های مختلف پیشرفت می‌کند اما گاهی اوقات همین جاده‌سازی‌ها به دلیل طراحی یا اجرای غیراصولی، به محیط‌زیست و منابع طبیعی آسیب‌های جدی وارد می‌کند که قابل جبران نیست و باید با راهکارهای مختلف از چنین آسیبی جلوگیری کرد. بی تردید پروژه آزادراه تهران ـ شمال مانند هر طرح بزرگ دیگری نقاط ضعف و قوت بسیاری دارد که در این مقال بحث درباره آن نمی‌گنجد اما از کوتاهی‌های برخی مسئولان اجرای پروژه و پاسخگو نبودن به مردم نمی‌توان به‌راحتی گذشت. این آزادراه که از تقاطع غیرهم‌سطح بزرگراه شهید همت با بزرگراه آزادگان آغاز می‌شود در مسیر از روستاهای مختلفی در غرب پایتخت می‌گذرد.
گلایه‌های روستاییان بیانگر وعده‌های مسئولانی است که به هیچ‌کدام از آنها عمل نشده است. مردمی که سال‌ها با همه مشکلات ساخت‌وساز این پروژه کنار آمدند اما بعد از افتتاح آزادراه نه تنها منفعتی نصیبشان نشد بلکه هنوز مصالح ساخت‌وساز این پروژه و سنگ‌های چندین تنی ناشی از حفاری‌ها در اطراف روستا دیده می‌شود و دریغ از یک مسیر دسترسی برای روستاییان تا بتوانند به‌آسانی وارد آزادراه شوند.
این در حالی است که سال ۹۶ مسئولان وزارت راه و شهرسازی، وعده ساخت راه اختصاصی برای هر روستا را داده و گفته بودند همه روستاها به راهی که به پرداخت عوارض نیازی نداشته باشد دسترسی خواهند داشت. تلخ است اگر بگوییم اهالی این روستاها از همه خسارت‌هایی که زمان اجرای پروژه به روستا وارد شده گذشتند اما نگران خطراتی هستند که جانشان را تهدید می‌کند تلخ‌تر اینکه به گفته روستاییان خیلی از مسئولان اجرای پروژه از همه این مشکلات خبردارند وکاری برای مردم انجام نمی‌دهند.