هویتی که یادآور تاریخ، سرگذشت و خاطرات یک محله یا یک شهر است. یکی از این نمادها و نشانه‌ها نام خیابان‌ها و کوچه‌هاست. اسامی شخصیت‌های اثرگذاری بر پیشانی گذرهای تهران و به‌ویژه شمال آن نقش بسته که با دیدن آن فی الفور یاد و خاطره آن شخصیت در ذهن شهروندان زنده می‌شود. از آن جمله فی‌المثل خیابان دکتر شریعتی، بلوار شهید اندرزگو، خیابان دکتر حسابی، خیابان استاد شجریان، خیابان استاد عزت‌الله‌انتظامی، میدان قیصر امین‌پور و قس علی هذا.
حقیقت این است که انسان شهرنشین امروز برای اینکه احساس تعلق خاطر به محله‌اش پیدا کند نیازمند یادآوری خاطراتی است که در ذهن او ته‌نشین شده واحساس وابستگی او به محله‌اش را بیشتر و بیشتر می‌کند. یکی از شخصیت‌هایی که اهالی شمیران همسایگی چندین و چند ساله با او را مایه فخر محله‌شان می‌دانند و داستان جوانمردی‌اش را سینه به سینه نقل می‌کنند آقا تختی است.
***
تغییر نام خیابان تختی در محله باغ فردوس به خیابان استاد جلیل شهناز در هفته گذشته باعث گلایه و دلخوری اهالی شمیران شد. آنها معتقد بودند که نباید نام جهان پهلوان از کوچه‌ای که سال‌ها در آن سکونت داشته و همسایگی با او مایه مباهات هم‌محله‌ای‌هاست برداشته شود و نام دیگری بر آن نقش ببندد. خب، انصافاً حرف بیراهی نیست. اما از آنجا که شهرداری تهران در چند سال گذشته تمام هم و غم خود را برای حفظ هویت محله‌ها مصروف داشته این تغییر نام یک علامت سؤال بزرگ ایجاد می‌کند. علامت سؤالی که با توضیح یکی از اعضای شورای‌شهر که گفت‌وگوی ما با او را در همین صفحه روبه‌رو می‌خوانید برداشته شد. خلیل‌آبادی با استناد به اینکه ۲۶ خیابان در محله‌های مختلف به نام تختی است و تعدد و تکرار این نام حتی باعث سردرگمی در مکان‌یابی می‌شود از این تغییر نام دفاع می‌کند. در عین حال نامگذاری این خیابان به نام استاد شهناز هم بی‌مسما نیست چراکه اولاً ایشان از چهره‌های ماندگار موسیقی ماست و چیره‌دستی‌اش در نوازندگی تار زبانزد خاص و عام است و نامگذاری این خیابان به نام استاد، به نوعی تکریم جامعه موسیقی قلمداد می‌شود. ثانیا وجود موزه موسیقی در این خیابان انتخاب نامی متناسب و همسو با ماهیت امروزی آن را توجیه‌پذیر می‌کند.
فقط‌ای کاش کمیته نامگذاری معابر با اندکی تأمل و دوراندیشی برای اینکه هم نام جهان‌پهلوان همچنان بر پیشانی این خیابان به‌عنوان هویت ماندگار آن می‌ماند و هم استاد شهناز قدر و منزلت می‌دیدند، نام ایشان به جای خیابان بر کوچه‌ای گذاشته می‌شد که موزه موسیقی در آن قرار دارد و همچنان خیابان تختی، تختی می‌ماند.