همشهری آنلاین_ رابعه تیموری: «علیرضا فلاحی» از معتمدان محله زمزم است. او تعریف می‌کند: «در 2سر خیابان زمزم، باغ‌های میوه و زمین‌های صیفی‌کاری زیادی وجود داشت. وسط این باغ‌ها و مزارع حوضچه‌های روباز و استخرهای بزرگی قرار داشت که ظهرهای تابستان، باغبان‌ها از بچه‌ها 2زار پول می‌گرفتند و اجازه می‌دادند در داخل آنها آبتنی کنند. آب این حوضچه‌ها با موتور از چاه کشیده می‌شد و در آن سبزی و صیفی‌جات را هم می‌شستند. یکی از این باغ‌ها به مرد جافتاده‌ای به نام «اسماعیل خان» و فردی ارمنی معروف به «موسیو» تعلق داشت که شراکتی آن را اداره می‌کردند.» فلاحی از باغ هوشنگ خان یاد می‌کند که در همسایگی یک کارگاه کفاشی قرار داشت و زمان موشکباران تهران، بسیاری از مردم به آن پناه می‌بردند.
او می‌گوید: «آن زمان که هنوز در کوچه و خیابان‌های اینجا کمتر اتومبیل گذر می‌کرد، باغدارها عصرهای جمعه خانواده‌ها و مهمان‌هایشان را سوار بر درشکه یا با اتومبیل به باغ می‌آوردند و در آنجا مهمانی برپا می‌کردند. باغ هوشنگ خان بزرگ بود و عصرهای جمعه بروبیا داشت و قیل و قال داخل باغ در خیابان زمزم می‌پیچید. او از میوه‌های باغ برای ضیافت‌های خانوادگی‌اش استفاده می‌کرد، اما دست خیر هم داشت و ندارهای محل هم از میوه‌های باغ او بی‌نصیب نمی‌ماندند.»