همشهری آنلاین_ زهرا بلندی: تا ضمن یادگیری این رشته ورزشی و پیچ‌وخم‌های آن، در تیم منطقه ۱۹ بازی کنند. طی این سال‌ها به مسابقات استانی و کشوری اعزام شده و مقام‌های زیادی را به دست آورده‌اند، اما حضور در تیم‌ملی هندبال نوجوانان افتخاری بود که تاکنون فقط نصیب «شقایق چراغی» شده است. این هندبالیست ۱۶ ساله با وجود عضویت در تیم‌ملی، کماکان در تیم هندبال دانش‌آموزان منطقه ۱۹ بازی می‌کند و رابطه صمیمانه‌اش با بچه‌های محله ادامه دارد. در یکی از روزهایی که دوستانش را به تمرین در بوستان ولایت دعوت کرده، برای آشنایی بیشتر با آنها همراه شده‌ایم.
ساعت از ۵ بعدازظهر گذشته است. در ضلع غربی بوستان ولایت، روبه‌روی قلعه شادی ایستاده‌ایم. بچه‌ها یکی یکی وارد پارک می‌شوند و کوله‌های ورزشی خود را در کنار یک درخت می‌گذارند. هنوز آفتاب شدید و گرما آزاردهنده است. به دلیل خلوت بودن فضای پارک، این ساعت از روز را برای تمرین انتخاب کرده‌اند.
به کمک یکدیگر وسایل ورزشی را روی زمین می‌چینند و با فاصله از همدیگر می‌ایستند. بعد از انجام حرکت‌های کششی، تمرین آمادگی جسمانی را شروع می‌کنند.
نخستین حرکت را «شقایق چراغی» اجرا می‌کند و بقیه بدون معطلی با الگوبرداری از او تمرین را آغاز می‌کنند. باانجام حرکت‌های هوازی و بالا رفتن ضربان قلبشان توپ وارد میدان می‌شود. فوراً تیم تشکیل می‌دهند و رو در روی هم به رقابت می‌پردازند.
«فاطمه محمودی» دختر ۱۹ ساله‌ای است که بی‌توجه به فاصله سنی‌اش با چراغی، احترام خاصی برای او قائل است و ضمن قدردانی از محبت‌هایش می‌گوید: «۸ سال پیش بعد از استعدادیابی که در مدارس ابتدایی منطقه انجام شد، آموزش هندبال را در مجموعه ورزشی مطهری زیرنظر مربی خوبم «نرگس شیخی» آغاز کردم. همان روزها با خانم چراغی آشنا شدم. عموماً چون رده سنی ما با هم یکی نبود، نمی‌شد در مسابقات مشابه شرکت کنیم، اما روزهای تمرین با هم بودیم و در کنار هم قد کشیدیم. طی این سال‌ها زحمات زیادی برای موفقیت کشیده و راهیابی به تیم‌ملی حقش بود.»
او با اشاره به مشکلی که موجب شد ورزش حرفه‌ای را برای مدتی کنار بگذارد، می‌گوید: «چراغی خیلی با معرفت است. همیشه به بچه‌های منطقه روحیه می‌دهد و دوست دارد همراه آنها مقام کسب کند تا همه با هم در جایگاهی خوب قرار بگیریم. یک سال پیش با تشویق‌های او دوباره به تیم بازگشتم و تمرین در باشگاه‌های شهیدمطهری و نشاط، زیرنظر خانم شیخی از سر گرفته شد. حالا هم با وجود کرونا و مشکلاتی که به دنبال آن به وجود آمده، هوای بچه‌ها را بیشتر از همیشه دارد و در ساعت‌های خلوت روز ما را به ورزش در بوستان ولایت ترغیب می‌کند.»
«یگانه احمدنژاد» بازیکن دیگری است که امروز برای تمرین در کنار چراغی حضور دارد. او با اشاره به اینکه از سال پنجم دبستان با این گروه آشنا شده است، می‌گوید: «طی این سال‌ها همراه هم به‌عنوان اعضای تیم منطقه ۱۹ در مسابقات مختلف شرکت کرده و صاحب مقام‌های استانی و کشوری شده‌ایم.»
او به همبستگی اعضای تیم و حضور فعال چراغی اشاره کرده و می‌گوید: «در باشگاه اوین، شهید مطهری، نشاط و... همدیگر را می‌بینیم و تمرین می‌کنیم. او با وجودی‌که به سطح بالاتر ورود پیدا کرده، هنوز پیگیر برنامه‌های ماست. در روزهای کرونا که شاید خیلی از ما دلسرد شده بودیم و حوصله تمرین نداشتیم، با تشویق‌ها و حمایت‌های او به این بوستان آمده و در فضای باز تمرین می‌کنیم.»
- در آرزوی موفقیت همه دختران هندبالیست
بی وقفه و با نظمی خاص ورزش می‌کنند. آنقدر حرفه‌ای هستند که نظر افراد در حال عبور را نسبت به خود جلب می‌کنند.
وقتی «نگین بابازاده» نفس‌زنان آمده تا خستگی‌اش را با جرعه‌ای آب رفع کند، سراغش می‌رویم. این هندبالیست ۱۸ ساله با اشاره به اینکه همه بچه‌هایی که در این جمع هستند تقریباً اتفاق مشابهی برایشان رقم خورده، می‌گوید: «بعد از ۸ سال دوستی با شقایق به روحیه مثبت او واقف هستم. او یکی از بچه‌های پرتلاش این رشته ورزشی است که علاوه بر کوشش برای موفقیت خود، دوست دارد هرکاری از دستش بر می‌آید برای موفقیت دیگر هندبالیست‌های منطقه انجام دهد. من بارها برای آمدن سر تمرین تنبلی کرده، اما با جدیت و پیگیری‌های او به تلاشم ادامه داده‌ام.»
تمرین شوت‌زنی آغاز شده است. همه یک سمت جمع شده‌اند و «سپیده صمیمی» تنها کسی است که با فاصله‌ای نه چندان زیاد، درست مقابل آنها ایستاده است.
هریک از بچه‌ها به‌ترتیب سه گام برمی‌دارند و توپ را با مهارت به سوی دختر ۱۵ ساله‌ای که دروازه‌بان تیم هندبال دانش‌آموزان منطقه ۱۹ است، پرتاپ می‌کنند.
صمیمی درباره حضورش در این جمع می‌گوید: «بعد از استعدادیابی و عضویت در تیم هندبال منطقه، موفقیت در مسابقات استانی، کشوری و لیگ را در کارنامه خود به ثبت رسانده‌ایم و آخرین مقامی که کسب کردیم قهرمانی در مسابقات منطقه ۲ کشوری بود.»
او درباره تمرین در بوستان ولایت می‌گوید: «اصولاً با حضور مربی در باشگاه‌های انقلاب، اوین، نشاط و... بازی می‌کنیم، اما در دوران شیوع کرونا که دفعات حضور در باشگاه‌ها کمتر شده یا گاهی تعطیل است، با دعوت چراغی در بوستان ولایت تمرین می‌کنیم.»
- تمرین در سالن‌های اجاره‌ای
بعد از تمرین و جمع‌آوری وسایل سرگردان روی زمین، برای گپی کوتاه با ما روی صندلی می‌نشیند. «شقایق چراغی» دختر ۱۶ ساله عضو تیم‌ملی نوجوانان و ساکن منطقه ۱۹ را می‌گوییم که فعالیت در رشته هندبال را از سال دوم دبستان در کنار این گروه آغاز کرده است. او با یادآوری گذشته می‌گوید: «در حال تحصیل در مدرسه نواب صفوی بودم که خانم «نرگس شیخی» به‌عنوان مربی برای استعدادیابی بچه‌ها به مدرسه ما آمد. هیچ پیش‌زمینه‌ای در رشته هندبال نداشتم، اما خوشبختانه بعد از انجام چند حرکت به‌عنوان یکی از بچه‌های مستعد مدرسه انتخاب شدم. از همان روز فعالیتم در باشگاه شهید مطهری آغاز شد و عضو تیم هندبال دانش‌آموزی منطقه ۱۹ شدم. با تمرین زیاد به مرور در مسابقات استانی و کشوری شرکت کرده و سال ششم دبستان بودم که مقام اول را کسب کردیم و با ۲۴ گل به‌عنوان خانم گل انتخاب شدم.»
او با بیان اینکه این موفقیت باعث شد تا اراده‌اش برای ادامه راه بیشتر شود، می‌گوید: «بعد از آن با همراهی هم‌تیمی‌هایم کم‌کم موفق به کسب مقام‌های استانی، کشوری، لیگ امید، دسته ۲ و... شدیم و تاکنون بیش از ۴۰ مقام در مسابقات مختلف کسب کرده‌ام.»
چراغی درباره حضورش در تیم‌ملی می‌گوید: «شهریور سال ۱۳۹۶ بود که به مسابقات کشوری راه پیدا کردیم. آنجا به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم. نخستین دوره تمرینی، خرداد سال ۱۳۹۷ در گرمسار برگزار شد و از آن زمان به بعد به‌عنوان تنها بازیکن استان تهران در تیم‌ملی نوجوانان بازی می‌کنم.» وقتی از حضورش در این جمع و دلیل تمرین او با دوستان قدیمی‌اش سؤال می‌کنیم، می‌گوید: «مهم‌ترین عامل اتصال ما خانم شیخی است. من هنوز هم بیشتر اوقات زیرنظر این بانوی دوستداشتنی در باشگاه‌های شهید مطهری، اوین و نشاط فعالیت می‌کنم.» وی ادامه می‌دهد: «برایم اهمیت دارد که دوستان قدیمی‌ام که هریک استعداد زیادی در این رشته دارند، به موفقیت‌های بیشتر دست پیدا کنند و قلباً دوست دارم هرکاری از دستم برمی‌آید برای آنها انجام دهم. این روزها هم که بهتر است با وجود شیوع ویروس کرونا در محیط بسته باشگاه تمرین نکنیم، چه جایی بهتر از بوستان ولایت و چه گروهی بهتر از این گروه را می‌توانستم پیدا کنم.»
او بین صحبت‌هایش از حمایت‌های همیشگی پدر و مادر و عمویش «جلیل» قدردانی کرده و می‌گوید: «پیشرفت کردن با امکانات محدود مناطق جنوب شهر کار راحتی نیست. اگر حمایت‌های این عزیزان و مربی خوبم نبود، نمی‌توانستم در این جایگاه قرار بگیرم. متأسفانه از ما حمایت زیادی نمی‌شود و برای تمرین کردن در منطقه مجبوریم سالن اجاره کنیم یا با پرداخت هزینه در باشگاه‌های مناطق دیگر ورزش می‌کنیم. من محله قدیمی‌ام را دوست دارم، ولی دلیل اصلی فعالیتم در این منطقه، علاقه‌ام به همبازی‌های قدیمی و تعصبی است که به تیمم دارم، وگرنه با امکانات ورزشی محدودی که برای هندبالیست‌ها در این منطقه وجود دارد، نمی‌توان فعالیت خوبی داشت.» رشته تحصیلی این هندبالیست حسابداری است. می‌گوید: «علاقه شدیدی به رشته ریاضی داشتم، اما به دلیل شرکت در اردوهای تیم‌ملی و مشغله‌های ورزشی نتوانستم وارد این رشته شوم. با این حال تمام تلاشم این است که ورزش به درسم لطمه‌ای وارد نکند.»
- ۸ سال همراهی با دختران هندبالیست
از کودکی ساکن منطقه ۱۹ بود و فعالیت در رشته هندبال را از ۱۰ سالگی در مجموعه ورزشی شهید مطهری آغاز کرد. با کسب موفقیت‌های پی‌درپی و درخشش در مسابقات استانی و کشوری، از ۱۵ سالگی به مسابقات لیگ برتر راه یافت.
عضویت در تیم‌ملی هندبال از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۶، شرکت در مسابقات آسیایی و کسب عنوان ششم در مسابقات آسیایی در کشور ژاپن در سال ۲۰۱۸ مهم‌ترین افتخاراتی است که تاکنون در کارنامه ورزشی‌اش به ثبت رسیده است.
این خلاصه‌ای از زندگی ورزشی «نرگس شیخی» مربی هندبالی است که طی این سال‌ها برای موفقیت هندبالیست‌های منطقه ۱۹ زحمات زیادی کشیده است. این بانوی ۳۳ ساله که مربیگری را از ۱۸ سالگی آغاز کرده، می‌گوید: «همزمان با انجام ورزش حرفه‌ای، درس می‌خواندم و در مناطق ۱۷، ۱۸ و ۱۹ مربیگری می‌کردم. آن روزها بسیاری از افراد عقیده داشتند که بهتر است به جای مربیگری در باشگاه‌های جنوب تهران، درمجموعه‌های ورزشی شمال شهر مربیگری کنم تا هم هندبالیست‌های بیشتری تربیت کنم و هم به درآمدم افزوده شود، اما من به استعداد دختران جنوب شهر و انگیزه‌شان برای پیشرفت در این رشته ایمان داشتم و علاقه‌مند بودم وقتم را صرف تربیت آنها کنم.»
او با اشاره به آغاز طرح استعدادیابی دانش‌آموزان مقاطع ابتدایی منطقه از ۸ سال پیش می‌گوید: «من در همین منطقه و با امکانات محدود توانستم به تیم‌ملی راه پیدا کنم و رسیدن به چنین جایگاهی را برای دختران دیگر هم دور از ذهن نمی‌دانستم. با یک استعدادیابی اولیه، تعدادی از دانش‌آموزان ابتدایی را انتخاب کردم و با برگزاری دوره‌های هندبال در مجموعه ورزشی شهید مطهری، تیم تشکیل دادم و آنها را برای شرکت در مسابقات استانی آماده کردم.
بچه‌هایی که شاید در ماه‌های اول امیدی به پیشرفت نداشتند، با کسب مقام‌های قهرمانی و نایب قهرمانی در مسابقات استانی و کشوری انگیزه‌شان برای ادامه راه بیشتر شد و نه تنها از تیم خارج نشدند، بلکه برخی از آنها مثل شقایق چراغی به تیم‌ملی راه پیدا کرده یا در سطحی قرار گرفته‌اند که آمادگی ورود به تیم‌ملی را دارند.»
وی ادامه می‌دهد: «شقایق دختر پرتلاشی است که یک سال پس از تشکیل این گروه به یکی از مهره‌های اصلی تیم تبدیل شد. ورودش به تیم‌ملی هم اتفاق مهمی بود که نه تنها او را از این جمع جدا نکرد، بلکه باعث همبستگی بیشتر او با اعضای تیم شد.»
این هندبالیست موفق با بیان اینکه سال‌هاست در این منطقه سکونت ندارد، اما با بچه‌ها در مجموعه شهید مطهری و مجموعه‌های ورزشی مناطق دیگر تمرین می‌کند، می‌گوید: «متأسفانه این بچه‌ها بعد از سال‌ها بازی و کسب مقام‌های متعدد، هنوز در منطقه خودشان سالن ثابتی برای تمرین ندارند و مجبورند در سالن‌های اجاره‌ای فعالیت و تمرین کنند. امیدوارم مسئولان منطقه تدابیری بیندیشند و محیطی را برای تمرین این دختران مستعد فراهم‌کنند.»