کیلومترها آن سوتر از میدان ابوذر فعلی گندمزارهایی پربرکت وجود داشت. آن زمان شخص ثروتمندی به نام «فلاح» که با اعیان نشست و برخاست داشت، مالک این زمین‌ها بود و دهقانان زیادی برای او کار می‌کردند. کشاورزان از عایدی و دستمزدی که از فلاح می‌گرفتند، رضایت داشتند و او فردی خوشنام بود. در دهه ۴۰ که محمدرضاشاه دستور داد ملاکان زمین‌های خود را میان کشاورزان و رعایا تقسیم کنند، فلاح زمین‌هایش را به قطعات کوچک تبدیل کرد و دور آنها دیوارکشید. کم‌کم کارگران شرکت راه‌آهن و کارخانه‌ها و کارگاه‌های آن حوالی به محله آمدند و فلاح زمین‌هایش را به‌صورت اقساط در اختیار آنها گذاشت.
مدتی که از تقسیم زمین‌ها گذشت، میان باغ‌ها و دیوارهای بلند خانه‌هایی که در ۲ راسته روبه‌روی هم ساخته شده بودند، زمینی به وسعت ۸ـ ۹ متر جدا شد تا محل رفت‌وآمد اهالی باشد و خیابان فلاح نام گرفت. فلاح با آسفالت این خیابان و ساخت میدانی در امتداد آن، نخستین نشانه‌های شهرنشینی را به محله آورد. میدانی که فلاح ساخت، به شکل استوانه‌ای سنگی بود که دیوارهای کوتاه داشت و وسط آن با اشکال هندسی جدول‌بندی شده بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی محله فلاح به «ابوذر» تغییر نام داد و اکنون میدان مدور ابوذر از نمادهای مهم منطقه ۱۷ به شمار می‌آید.