آشنایی با میکرونزی

این کشور در شمال شرق گینه نو پاپوآ، قرار دارد. این کشور در سال ۱۹۸۶ به طور رسمی استقلال خود را از آمریکا به دست آورد اما با یک قرارداد مشترک با آمریکا شراکت خود را با آمریکا در زمینه‌های مختلف محکم کرد.

بر اساس این قرارداد آمریکا وظیفه دفاع از این کشور را به عهده دارد و می‌تواند نیروهای نظامی خود را در آن مستقر کند. میکرونزی در قبال این لطف به آمریکا سالانه ۱۰۰ میلیون دلار از آمریکا دریافت می‌کند و مردم این کشور اجازه دارند در آمریکا کار و زندگی کنند.

بسیاری از مردم این کشور بدون برق و آب لوله‌کشی زندگی می‌کنند. هرچند درآمدهای این کشور از محل قراردادهایش با آمریکا و ژاپن بالاست اما نرخ بیکاری در آن به دلیل حضور مهاجران فیلیپینی بالا است.

هرچند اندازه خاک این کشور اندک است اما محدوده‌ای که در اقیانوس آرام اشغال کرده است پنج برابر مساحت فرانسه است.

سیاست در میکرونزی

رئیس جمهور در این کشور هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت. رئیس جمهور و معاون او با رای اعضای کنگره برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

کنگره این کشور ۱۴ کرسی دارد که چهار نفر از آنها هر یک از یک ایالت این کشور انتخاب می‌شوند و دوره نمایندگی آنها چهار ساله است. ۱۰ نفر هم از مناطق ۱۰ گانه کشور (از هر منطقه یک نفر) برای دوره‌ای دو ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در میکرونزی

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۲۷۷ میلیون دلار است. ۳۷ هزار و ۴۱۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور ۲۲ درصد است. 7/26 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۵ نرخ تورم در آن 2/2 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماهی، پوشاک، موز و فلفل سیاه است که به کشورهای ژاپن، آمریکا و گوام صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل غذا، کالاهای فرآوری شده، ماشین‌آلات و تجهیزات و نوشیدنی‌هاست که از کشورهای آمریکا، ژاپن و هنگ‌کنگ وارد می‌شود.

مردم میکرونزی

جمعیت این کشور ۱۰۷ هزار نفر با میانگین سنی 6/21 سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۳ و برای مردان ۶۹ سال است.

۵۰ درصد از مردم آن مسیحی کاتولیک و ۴۷ درصد پروتستان هستند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است اما زبان‌های محلی و زبان فیلیپینی نیز رواج دارد.

میکرونزی در یک نگاه