برخی لباس‌های نو داشتند و عده‌ای هم لباس برادر یا خواهر بزرگ خود را که کوچک شده بود، می‌پوشیدند و به مدرسه می‌آمدند. کیف و کفش برخی از دانش‌آموزان نو بود و وسایل همکلاسی برخی‌ها کهنه و فرسوده. آن زمان به خوبی می‌شد دانش‌آموزان دارا و فقیر را از هم تشخیص داد و مسئولان آموزش و پرورش سعی می‌کردند با ارائه بن‌های خرید به خانواده‌های کم درآمد و بی‌بضاعت، زمینه خرید لباس، کیف و کفش و نوشت‌افزار دانش‌آموزان آنها را فراهم کنند، اما چندسالی است مسئولان آموزشی برای یکسان‌سازی دانش‌آموزان و حفظ شأن و منزلت آنها، پوشش برابر و یکسان همه دانش‌آموزان مدارس را اجرا می‌کنند. با این اقدام، نمی‌توان از موقعیت مالی خانواده دانش‌آموزان باخبر شد و دانش‌آموزی به دلیل نداشتن لباس گرانقیمت، از همکلاسی خود که لباس نو و گرانقیمتی پوشیده شرمنده شود. اگرچه این طرح مسئولان اقدام ارزشمندی است، اما باید به مسائل دیگری هم توجه کنند که خانواده دانش‌آموزان را برای تهیه این لباس‌ها با مشکل مواجه کرده است. به‌عنوان مثال، در برخی مدارس پوشیدن کت و شلوار برای دانش‌آموزان اجباری است. لباسی که خرید و تهیه آن برای برخی خانواده‌ها به‌خصوص والدین دانش‌آموزانی که کم درآمد بوده و فرزند آنها هم در بین افراد دارای تمکن مالی گم شده، سخت و دشوار است. اینجاست که باید گفت؛ هدف اصلی مسئولان از اجرای طرح یکسان‌سازی لباس دانش‌آموزان به فراموشی سپرده شده و برخی خانواده‌ها را برای خرید لباس برای فرزند دانش‌آموز خود دچار مشکل کرده است. از سوی دیگر، دانش‌آموز با پوشیدن کت و شلوار، خواسته و ناخواسته از بازی و شیطنت‌های دوران کودکی دور و خانواده وی هم متحمل هزینه‌های شست وشو و اتوی کت و شلوار آنها می‌شود؛ چراکه شست‌وشو و اتوی این لباس‌ها سخت است و مجبورند این کار را به خشکشویی‌ها بسپارند. اگر لباس یکی از این دانش‌آموزان هم به مرور زمان یا درهنگام بازی پاره شود، بی‌شک دانش‌آموز از پوشیدن آن پس از رفو هم خودداری کرده و خانواده وی مجبور به خرید کت و شلوار دیگری برای او خواهد شد. لازم است تا مسئولان مدارس و آموزش و پرورش به این موضوع‌ها توجه کرده و خانواده‌ها را با دغدغه تهیه و خرید چنین لباس‌هایی مواجه نسازند.
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۱
در قدیم دانش‌آموزان با لباس‌های مختلف در کلاس‌های درس حاضر می‌شدند.