همشهری آنلاین_مهدی اسماعیل پور: «محمد مؤمنی»، ستاره سابق فوتبال ایران و بازیکن ملی‌پوش «استقلال» از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۶ به مدت ۱۰ سال رئیس اداره تربیت‌بدنی شهرداری منطقه ۹ بود. یک دهه حضور در منطقه ۹ موجب شده تا او شناخت خوبی از این محدوده داشته باشد. آقای گل اسبق فوتبال ایران بر این باور است منطقه، پتانسیل و ظرفیت‌های بسیار دارد که بخش‌های زیادی از آن مغفول مانده و مورد استفاده قرار نگرفته است. با مؤمنی درباره منطقه ۹ و معایب و محاسن آن به‌ویژه در بخش ورزش محله‌ها به گفت‌وگو نشستیم.
با توجه به شناختی که از حضور ۱۰ ساله در منطقه ۹ کسب کرده‌اید، یک تعریف و نمای کلی از این محدوده شهر تهران به ما می‌دهید؟
منطقه ۹ محدوده بسیار زیبایی است که در حوزه‌های مختلف ظرفیت‌های بسیار بزرگ و عظیمی دارد. هرچند متأسفانه در بسیاری از موارد این ظرفیت و توانایی‌ها مغفول مانده و از پتانسیل بسیار بالای منطقه به خوبی استفاده نشده است. میدان «آزادی»، فرودگاه «مهرآباد» و باشگاه‌ها و مراکز نظامی مانند «نیروی زمینی»، مراکز و نقاط بسیار مهم و تأثیرگذاری هستند که همگی در این محدوده قراردارند، اما از ظرفیت آنها به‌ویژه میدان آزادی و فرودگاه مهرآباد به خوبی استفاده نشده است. در زمینه اماکن مذهبی هم امامزاده «عبدالله» (ع) را داریم. در مجموع منطقه‌ای بسیار خوب و جالب است که اهالی بسیار خوب و خونگرم و فعال در آن زندگی می‌کنند.
بزرگ‌ترین نقطه ضعف این منطقه از دیدگاه شما چیست؟
از دیدگاه من بزرگ‌ترین مشکل و مهم‌ترین ضعف این منطقه، نظامی بودن آن است. بخش زیادی از مساحت منطقه ۹ را مراکز نظامی و فرودگاه مهرآباد پوشانده است. این موضوع سبب شده تا برای انجام کارهای عمرانی مانند ساخت مراکز ورزشی و تفریحی با مشکل بزرگی به نام کمبود زمین و فضای مناسب روبه‌رو باشد. از سوی دیگر، موجب شده تا در برخی از جاهای محله، بافت مسکونی و جمعیت فشرده و متراکمی را شاهد باشیم. البته به گمانم می‌توان با تعامل و همکاری با مراکز نظامی و فرودگاه مهرآباد تا حدودی این موضوع را مدیریت کرد و از ظرفیت و امکانات ورزشی و تفریحی آنها از جمله پایگاه «یکم شکاری» یا باشگاه نیروی زمینی برای بالا بردن سرانه ورزشی و تفریحی منطقه استفاده کرد.
شما باید شناخت خوبی از محله‌های مختلف منطقه داشته باشید. از دیدگاه شما کدام محله متمایزتر است؟
همه محله‌های منطقه ۹ محله‌های خوبی هستند و اهالی خوبی دارند. مردم منطقه ۹ به واقع انسان‌های خونگرم و مشارکت‌پذیری هستند، اما اگر بخواهم تنها یک محله را انتخاب کنم باید از محله «مهرآباد» نام ببرم. اهالی این محله همیشه در همه برنامه‌ها و مسابقات حضور و فعالیت حداکثری داشتند و به اصطلاح همیشه پای کار بودند.
به موضوع تخصصی شما یعنی ورزش می‌رسیم. چرا سرانه ورزشی در منطقه ۹ پایین است و برای برطرف کردن این مشکل چه کارهایی می‌توان انجام داد؟
همان‌گونه که اشاره کردم، مشکل اصلی منطقه نبود فضا و زمین برای اجرای طرح‌های عمرانی از جمله در بخش ورزش است. اگر زمین و فضایی هم پیدا شود، با توجه به اینکه قیمت زمین بسیار بالا است، شهرداری امکان و توان خرید و تملک آن را ندارد. باور دارم تنها راه‌حل، استفاده از ظرفیت‌های موجود در منطقه است. چند باشگاه فوتبال مانند نیروی زمینی و «هما» در منطقه وجود دارد و شهرک و پایگاه‌های نظامی هم از امکانات خوبی برخوردار هستند که با تعامل و همکاری دوجانبه می‌توان از ظرفیت و امکانات آنها برای توسعه و گسترش ورزش منطقه استفاده کرد. از سویی دیگر، ما ۴ زمین فوتبال شامل یک زمین فوتبال بزرگ و استاندارد و ۳ زمین کوچک در میدان «فتح» داشتیم که حدود ۵ سال پیش برای اجرای یک طرح عمرانی تعطیل شدند و با بازگشایی دوباره باید این زمین‌ها فعال شوند.
برخی از این چهره‌ها مانند گروسی می‌گفتند حاضرند رایگان به بچه‌های منطقه فوتبال آموزش دهند البته به شرطی که زمین و امکانات به شکل رایگان در اختیارشان قرار بگیرد. چرا از ظرفیت سلبریتی‌ها در توسعه ورزش و فوتبال منطقه استفاده نشد و نمی‌شود؟
اتفاقاً آقای «موسوی لاری»، شهردار منطقه، خود آدم فوتبالی و فوتبال دوستی است، اما ما در مجموعه‌ای کار می‌کنیم که یکسری قوانین و قواعدی دارد که باید در چهارچوب آنها فعالیت کنیم. همین قوانین و قواعد و ملاحظات اجازه نمی‌دهد که زمین‌های فوتبال چمن مصنوعی و دیگر امکانات را به شکل رایگان در اختیار چهره‌های ورزشی محله‌ها قرار دهیم.
با توجه به اینکه خودتان در حوزه ورزش و به‌ویژه فوتبال کارشناس هستید، در بین اهالی منطقه با استعداد خاصی هم برخورد داشتید که پتانسیل ستاره شدن را داشته باشد؟
در بین ساکنان منطقه افراد با استعداد زیادی را دیدم که اگر به شکل حرفه‌ای و تخصصی دنبال ورزش بروند، می‌توانند موفق باشند. در محله‌های «هاشمی» و «استاد معین» و «سی‌متری جی» و مهرآباد و «دستغیب»، «هوشیار»، «سرآسیاب»، امامزاده عبدالله(ع) می‌توان استعدادهایی کشف کرد و فوتبالیست‌های خوبی پرورش داد که در آینده از استقلال و «پرسپولیس» و تیم «ملی» سردربیاورند. این کار و وظیفه برعهده مربیان و مدرسان فوتبال است که در بخش ورزش حرفه‌ای، کار و سرمایه‌گذاری می‌کنند. اینجا پر از استعدادهای ورزشی است در واقع می‌توان گفت معدن استعدادهای فوتبالی است که نیاز به توجه و دیده شدن دارند.
- کسب مهارت در زمین خاکی
چهره‌های سرشناس و قدیمی فوتبال منطقه از جمله «محسن گروسی» و «مرتضی کرمانی مقدم» از تخریب شدن زمین‌های خاکی یا تعطیلی زمین‌های قدیمی و معروفی مانند زمین «ارم» گلایه دارند و ناراحت هستند. مؤمنی در این‌باره می‌گوید: «بخش زیادی از این زمین‌های خاکی مانند زمین ارم، مالک خصوصی داشتند و حفظ آنها در اختیار و تصمیم شهرداری نبود. از سویی دیگر، به جای زمین‌های خاکی، زمین‌های چمن مصنوعی ایجاد شده است که خیلی بهتر از زمین‌های خاکی هستند. خوبی زمین‌های خاکی که ما در آنها فوتبالیست شدیم این بود که به سبب شرایط سختی که داشت، کمک می‌کرد تا خودمان مهارت‌هایی مانند استپ کردن و حمل توپ و سانتر و شوت زدن را یاد بگیریم. وقتی در زمین خاکی این کارها را انجام بدهید، طبیعی است که در زمین چمن راحت‌تر می‌توانید بازی کنید. در زمان ما فوتبال به شکل سنتی بود و هنوز سیستماتیک نشده بود و چیزی به نام «مدرسه فوتبال» نداشتیم. برای یادگیری فوتبال و فوتبال بازی کردن، زمین چمن خیلی بهتر و راحت‌تر از زمین خاکی است و به گمانم تبدیل زمین‌های خاکی به چمن مصنوعی موجب پیشرفت فوتبال می‌شود. اکنون اینکه چرا از فوتبال مانند گذشته استقبال نمی‌شود، دلیلش را باید در جای دیگر جست‌وجو کرد. این موضوع دلایل فرهنگی و اجتماعی دارد و از سوی دیگر، بر روی این موضوع کارهای تبلیغاتی بسیاری که بچه‌ها و خانواده‌ها را جذب کند، انجام نمی‌شود.»