ضرورت مدیریت ترافیک ساکن شهرها

معضلی که نسخه‌های بسیاری برای آن پیچیده شد، از ساخت پارکینگ‌های طبقاتی و مکانیزه محلی گرفته تا پارک‌های حاشیه‌ای، اما این مشکل شهر که به آن مدیریت ترافیک ساکن شهر می‌گویند درمان نشد. فرقی نمی‌کند که کجای تهران و در چه ساعتی از روز یا اوایل شب باشید، به هرحال برای پیدا کردن جای پارک باید وقت صرف کنید. مطالعات نشان می‌دهد روزانه بیش از یک میلیون شهروند تهرانی برای پیدا کردن جای پارک مناسب حداقل 15 تا 35 دقیقه خیابان‌ها و کوچه‌پسکوچه‌های شهر را بالا و پایین می‌کنند، در حالی که پیش‌بینی فضای مناسب برای پارک خودروها به‌ویژه در معابر پر تراکم علاوه بر کاهش زمان تلف شده شهروندان، صرفه‌جویی در مصرف سوخت و کاهش استهلاک وسیله نقلیه، از اثرات نامطلوب روانی این مشکلات بر شهروندان می‌کاهد. نکته مهم بعدی اینکه کارشناسان شهری معتقدند هر وسیله نقلیه تنها 5 تا 10درصد عمر مفید خود را در حرکت است و بقیه زمان را در حالت توقف به سر می‌برد. بنابراین تأمین پارکینگ برای خودروها خود یکی از ارکان مدیریت حمل‌ونقل شهری به‌ویژه مدیریت ترافیک ساکن است که با رشد شتابان شهرنشینی در دهه‌های گذشته نادیده گرفته شد در حالی که اتخاذ راهکارهای مناسب برای حل معضل پارکینگ در کاهش پارک‌های غیرمجاز خودرو در حاشیه خیابان، افزایش ظرفیت معابر شهری برای‌ تردد خودرو، دسترسی آسان‌تر به مراکز اداری و تجاری شهر، کاهش مشکلات زیستی محیطی ناشی از آلودگی صوتی و هوا و زیبایی شهر تأثیر بسیار بالایی دارد. هرچند این روزها برخی از مسئولان شهری، پارکینگ‌سازی را مخالف توسعه حمل‌ونقل عمومی می‌دانند و معتقدند وجود پارکینگ‌های عمومی بزرگ در شهر، انگیزه استفاده از حمل‌ونقل عمومی را از شهروندان می‌گیرد. اما به نظر می‌رسد این باور بیشتر پاک کردن صورت مسئله است تا راهکار اصولی برای حل مشکل ترافیک شهر. به هر حال یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری توزیع متوازن امکانات و خدمات شهری مانند پارکینگ‌های عمومی است که نباید نادیده گرفته شود. بررسی‌ها نشان می‌دهددر نبود پارکینگ‌های طبقاتی و محله‌ای، اصلی‌ترین گزینه شهروندان برای پارک خودروهایشان، «پارک حاشیه‌ای‌» است که در محدوده‌های مراکز تجاری، اداری و درمانی اغلب به پارک دوبله خودروها هم کشیده می‌شود که کمترین نتیجه‌اش ترافیک سنگین معابر است.