همشهری آنلاین_مهدی اسماعیل‌پور: کلانتری «۱۵۰ تهرانسر» در چند نوبت نسبت به پاکسازی بوستان‌های این محدوده اقدام کرده است. با این حال هنوز برخی شهروندان از وضع برخی بوستان‌ها رضایت کامل ندارند. مکان‌هایی که باید برای بازی و تفریح کودکان و استراحت خانواده‌ها امن و سالم باشد، از سوی برخی افراد خلافکار و هنجارشکن که اغلب کم‌سن و سال نیز هستند، به مخاطره افتاده است. اکنون موضوع و سؤال اصلی اینجا است که چه عواملی سبب شده تا چنین فضایی به وجود بیاید و راهکار چیست؟
«داود حاج اسفندیاری»، دبیر شورایاری باشگاه نفت، درباره مشکلات بوستان‌های «تهرانسر» به همشهری محله می‌گوید: «در محله باشگاه نفت، بوستان‌های «ریما» و «نرگس» مسئله‌دار هستند. متأسفانه چند سالی می‌شود که شاهد حضور اراذل و اوباش و موادفروشان و معتادان متجاهر در این بوستان‌ها هستیم. علاوه بر آن، این بوستان‌ها به پاتوقی برای برخی‌ها تبدیل شده که متأسفانه بدون رعایت شئونات اخلاقی دور هم جمع می‌شوند و موادمخدر استعمال می‌کنند. در حاشیه بوستان ریما به سبب بکر بودن فضای آن و بوستان نرگس هم گاهی شاهد درگیری و عربده‌کشی اراذل و اوباش هستیم و با تاریکی هوا در ساعت‌های پایانی شب به بعد بوستان به نوعی در قرق هنجار شکن‌ها و اراذل و اوباش و موادفروش‌ها و معتادان قرار می‌گیرد. گاهی شهروندان درباره درگیری‌هایی که باسلاح سرد بین اراذل و اوباش رخ می‌دهد به ما گزارش می‌دهند. اغلب این افراد هم از مناطق و محله‌های اطراف مانند «شماره۲» و «قلعه حسن خان» به تهرانسر می‌آیند. برای از بین رفتن چنین فضایی، نخستین موضوع لزوم حضور پررنگ و محسوس پلیس در این بوستان‌ها است. به هرحال، وقتی متوجه می‌شوند که گشت پلیس در بوستان حضور دارد؛ مقداری خودشان را جمع و جور می‌کنند. از سویی دیگر، لازم است که حراست بوستان‌ها به نیروهای جوان‌تر و کارآمدتر و مجهزتری سپرده شوند. پیرمردان بازنشسته و ناتوان که آنجا گمارده شده‌اند، واقعاً حریف این افراد نمی‌شوند.»
- لاله و نیلوفر در تهرانسر غربی
«مسعود رضایی»، دبیر شورایاری محله تهرانسر غربی هم وضع بوستان‌های «لاله» و «نیلوفر» را نامناسب می‌داند و به همشهری محله می‌گوید: «تقریباً وضعیت همه بوستان‌ها شبیه به یکدیگر است. در محدوده محله ما بوستان‌های لاله و نیلوفر شرایط بدتری دارند و به پاتوق‌هایی برای اعمال غیراخلاقی و هنجار شکنانه و هم‌چنین پناهگاه و پاتوقی برای معتادان و کارتن‌خواب‌ها تبدیل شده‌اند. گشت‌های پلیس در بوستان‌ها سرکشی می‌کنند و برخوردهایی نیز دارند،
اماسرکشی‌های پلیس اغلب در طول روز انجام می‌شود. این در شرایطی است که معتادان و کارتن‌خواب‌ها از حول و حوش ساعت ۱۲ شب تا ۶ صبح در آلاچیق‌های بوستان نیلوفر اتراق می‌کنند. دورتا دور آلاچیق‌ها را می‌پوشانند و به مصرف مواد و کارهای دیگر مشغول می‌شوند. این وضعیت را هم به شهرداری و هم به نیروی انتظامی گزارش کرده‌ایم اما تغییری حاصل نشده است. متأسفانه آزادسازی زندانیان و معتادان از کمپ‌های ترک اجباری به سبب شیوع ویروس «کرونا» موجب شده تا آنها در شهر پراکنده شوند چراکه اغلب جا و مکان و خانه و زندگی ندارند. نکته تأسف بار دیدن دختران و پسران کم‌سن و سالی است که داخل و اطراف بوستان‌ها موادمخدر مصرف می‌کنند. پیشنهاد دادیم که برای حفاظت از بوستان‌ها از نیروهای جوان که به امکاناتی مانند گاز اشک‌آور، باتوم و بیسیم مجهز هستند و از سوی پلیس حمایت می‌شوند، استفاده شود. هم‌چنین نصب دوربین مدار بسته می‌تواند به‌عنوان یک ابزار بازدارنده عمل کند، اما نه پلیس و نه شهرداری توجهی به این درخواست نداشتند. شهرداری اعلام کرد خودتان دوربین نصب کنید. این در شراطی است که فضای داخل بوستان‌ها برای شهرداری است و آنها مسئول رسیدگی به آن هستند.»
- بسترهای جرم‌ساز باید حذف و اصلاح شود
رئیس کلانتری ۱۵۰ تهرانسر درباره ناامنی بوستان‌ها و طرح‌های ضربتی که در این مدت از سوی پلیس اجرا شده است، به لزوم مشارکت و فعالیت دیگر ارگان‌ها برای امن و ایمن‌سازی این مراکز تفریحی می‌گوید: «در تهرانسر، ۲۱ بوستان داریم که پلیس حضور فعالی در آنها دارد و در این مدت طرح‌های مختلف امنیتی در داخل آنها اجرا و با افراد متخلف براساس قانون برخورد شده است. هشدار، تذکر، راهنمایی و ارشاد و گرفتن تعهد کتبی و اگر هم موادمخدر و سلاح سردی از آنها کشف شود با توجه به نوع و میزان جرم برای فرد متخلف تشکیل پرونده شده و تحویل مراجع قضایی می‌شود. از سویی دیگر، لازم است که تغییراتی در بوستان‌ها ایجاد شود. برای مثال، در برخی قسمت‌ها، شمشادها بلندند و فضای پشت آنها به پاتوقی برای معتادان متجاهر و کارتن‌خواب‌ها تبدیل شده است. در این بوستان‌ها فضاهای بی‌دفاع شهری وجود دارد که لازم است شهرداری نسبت به تغییر و اصلاح آنها اقدام کند. موضوع دیگر، تاریک بودن بوستان‌ها است. تاریکی خود بستر وقوع جرم و بزه را فراهم می‌کند. متأسفانه بوستان‌ها در عمل نگهبان و محافظی ندارند. شهرداری باید از پلیس محله برای حفاظت از بوستان‌ها استفاده کند و پلیس هم از آنها حمایت و پشتیبانی خواهد کرد. اگر هم بودجه ندارند، راهکارهای زیادی برای تأمین هزینه‌های آن وجود دارد. دستمزد این نیروها را می‌توان از غرفه‌هایی که در داخل بوستان‌ها وجود دارند، تأمین کرد. نکته بعد اینکه هیچ‌کدام از بوستان‌ها مجهز به سیستم دوربین مدار بسته نیستند که تأثیر بسیار زیادی در تأمین امنیت دارد. ما حاضر و آماده‌ایم تا در این زمینه با شهرداری تعامل داشته باشیم. اگر به کم و کاستی‌ها اشاره می‌کنیم، راهکار و پیشنهادی نیز برای برطرف کردن آنها داریم.» سرهنگ «محمود مالمیر»، قرق اراذل و اوباش و خلافکاران را در ساعت‌های آخر شب در بوستان‌ها به شدت رد می‌کند: «این موضوع به هیچ عنوان درست نیست. در سرکشی‌های روزانه ما به بوستان‌ها حتی در ساعت‌های نخستین بامداد، خانواده‌ها در بوستان‌ها حضور دارند و این‌طور نیست که در بوستان‌ها، درگیری و دعواهای دسته‌جمعی یا ایجاد ارعاب داشته باشیم. علاوه بر این با حضور در بوستان‌ها به‌صورت چهره به چهره با مردم صحبت و از آنها پرس‌وجو می‌کنیم.
اگر چنین مشکلی در هر ساعتی و هرکدام از بوستان‌ها وجود دارد، به ما اعلام کنند تا فوراً در محل حاضر شویم. اما گزارشی درباره قرق شدن بوستان‌ها یا درگیری و دعوای دسته‌جمعی و ایجاد ارعاب به ما گزارش نشده است. با توجه به اینکه در محله‌هایی مانند قلعه حسن‌خان و شماره ۲ امکانات تفریحی و بوستان‌ها کم است، برخی از آن محله‌ها برای تفریح به بوستان‌های تهرانسر مراجعه می‌کنند. اگر می‌خواهیم با این معضل ریشه‌ای و اساسی برخورد کنیم، همه دستگاه‌ها و ارگان‌ها باید در زمینه کارهای فرهنگی وارد میدان شوند. تنها با بگیر و ببند پلیسی نمی‌توان همه مسائل را حل کرد. شهرداری، مساجد، بسیج، شورایاری‌ها، سازمان بهداشت و اداره سلامت و بسیاری دیگر می‌توانند با اجرای برنامه‌های فرهنگی در این کار مشارکت داشته باشند.»