این اخبار در روزهای اخیر در ۳ محور منتشر شده است: مانور بیش از یکصد جنگنده اف-15 و اف-16 اسرائیلی که در هفته اول ماه جاری میلادی بر فراز آب‌های مدیترانه انجام داده‌اند.
(گفته شده است اسرائیلی‌ها در این مانور آزمایش‌ها و سوختگیری‌هایی برای پرواز ۱۵۰۰کیلومتری انجام داده اند) ارسال یک ماهواره جاسوسی بر فضای ایران و آزمایش یک موشک با برد بالای ۴ هزار کیلومتر توسط رژیم اسرائیل.
نکته دیگری که در این میان از چشم رسانه‌های غربی پنهان نمانده است اظهارات مقامات اسرائیلی از جمله شائول موفاز، وزیر سابق دفاع و معاون نخست‌وزیر فعلی اسرائیل درباره حمله به ایران و ادعاهایی از این دست است که ایران در یک سال آینده توانایی تولید بمب اتم را به دست خواهد آورد.
ادعای مسئولان رژیم صهیونیستی دقیقا برخلاف گزارش ۱۶ نهاد اطلاعاتی آمریکا مطرح می‌شود که اطمینان داده بود ایران حداقل تا سال ۲۰۱۳ میلادی به بمب نخواهد رسید.
و نکته بعدی اینکه در ضمن شانتاژ خبری غرب، نوعی بازی دیپلماتیک نیز بین برخی کشورهای غربی و اسرائیل به راه افتاده است.
کشورهایی مثل آمریکا و حتی آلمان سعی می‌کنند با اظهار نگرانی‌های مداوم خود از احتمال اقدام نظامی اسرائیل علیه ایران، این موضوع را از قالب رسانه‌ای خارج کرده و به تصورات عمومی مردم از قریب الوقوع بودن این حمله چارچوب واقعی‌تر ببخشند.
در این باره چند نکته قابل تامل است:
۱. اظهارات تهدید آمیز اسرائیل درست از ایامی شروع شد که ایران و آژانس به یک مدالیته رسیدند و براساس آن ایران به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه بازرسی از تاسیسات هسته‌ای خود را داد تا از ۶ سؤال مورد نظر آژانس رفع ابهام شود.
در واقع از همان زمانی که اسرائیلی‌ها متوجه شدند، ایران و آژانس عزم جدی بر رفع تنش‌ها دارند، شروع به مطرح کردن تهدیدهای خود کردند.
۲. بخش دیگر اظهارات تهدید آمیز رژیم صهیونیستی از زمان ارسال سوخت هسته‌ای از سوی روسیه به ایران جدی شد. ارسال سوخت هسته‌ای به ایران برای اذهان عمومی دنیا ثابت می‌کرد که ایران صلاحیت دریافت سوخت هسته‌ای را دارد و دیگر نمی‌توان اتهامات قبلی را درباره این کشور مطرح کرد.
۳. ایران در قبال دریافت بسته پیشنهادی ۵+۱ از اروپا، بسته‌ای را تحویل آنها داد که بر محوریت مذاکره قرار داشت و بر ادامه مذاکرات و در نتیجه تنش زدایی از مسئله هسته‌ای تاکید می‌کرد.
اسرائیل در این شرایط و درصورت پذیرش جهانی ایران به‌عنوان کشوری دارای صلاحیت برای دستیابی به فناوری هسته‌ای، جایگاه خود را تضعیف شده می‌دید.
۴. در پس اظهارات مقامات رژیم صهیونیستی نوعی تلاش‌های فرافکنانه نهفته است. اسرائیل برای فراموشی تحقیر ۳۳ روزه باید نشان دهد که منطقه خاورمیانه را مدیریت می‌کند.
۵. دلیل دیگر اظهار نظرهای نابخردانه مسئولان رژیم صهیونیستی در اختلاف نظرهای قومی آنها نهفته است.
افرادی مثل شائول موفاز با اینگونه اظهار نظرها سعی در تحکیم موقعیت خود دارند تا با استفاده از لغزش‌های پی درپی ایهود اولمرت، ریاست حزب کادیما را به‌عهده بگیرند. به‌نظر می‌رسد که اینگونه تهدیدها و اظهارنظرها ادامه خواهد داشت.
ایران در قبال اینگونه تهدیدها چند راهکار دارد:
الف؛ جمهوری اسلامی باید برنامه‌های دفاعی خودش را همچون گذشته ادامه دهد تا درصورتی که افرادی همچون موفاز در تعامل با آمریکا به مشی غیرعاقلانه‌ای روی آوردند توان انهدام متقابل داشته باشد.
موضوع انهدام متقابل، مربوط به جنگ سرد است که دو قطب جهانی با نشان دادن قدرت خود به یکدیگر از بروز جنگ جلوگیری کردند. انجام مانورهای نظامی ایران در مقابل مانورهای اسرائیل توان انهدام متقابل ما را نشان می‌دهد.
ب؛ ایران نباید از دیپلماسی غافل شود و در ضمن تاکید بر حقوق خود، اصل دیپلماسی نباید فراموش شود که غافل شدن از این موضوع یعنی فراهم کردن فضا برای اقدامات اسرائیل.
ج؛ ادامه راهکار حقوقی؛ ما از اوایل ماه آوریل نسبت به تنظیم شکایات حقوقی خود درباره اظهارات و تهدیدهای اسرائیل علیه ایران اقدام کردیم.
تک تک این اسناد درصورت بروز رفتار غیرمنطقی از سوی مسئولان رژیم صهیونیستی می‌تواند مورد استناد قرار گیرد.
اسرائیل از به وجود آمدن فضای آرام در خاورمیانه و آگاهی مسلمانان نسبت به حقوق خود ترس دارد و می‌داند در این صورت باید به خواست افکار عمومی دنیا احترام بگذارد، لذا به‌دنبال خاورمیانه پرتنش بوده و تمامی اقدامات اخیرش در همین جهت است.
* عضو کمیسیون امنیت ملی
و سیاست خارجی مجلس