پیشرفت‌ها و آبادانی‌هایی که در چند دهه گذشته در تهران انجام گرفته، باعث شده تا این شهر دیگر قابل مقایسه با سال‌های گذشته‌اش نباشد. البته هنوز فاصله زیادی تا تهران ایده‌آل وجود دارد. یکی از مسائل مهم که از چند سال قبل مورد تأکید رهبر معظم انقلاب است مسئله معماری و نما در تهران است که هنوز هم تحول جدی در این حوزه صورت نگرفته است. معماری چیزی فراتر از ساخت‌وسازهای معمول است که در شهر و اطراف محل زندگی خود شاهد آن هستیم.
آنچه که بیش از هر چیز به معماری اهمیت می‌بخشد این است که بتواند به وضوح گویای فرهنگ و تفکر و تاریخ یک کشور باشد و فردی خارجی که پیشینه و شناختی از کشور مربوطه را ندارد با دیدن معماری ویژه آن منطقه، شناختی ابتدایی از بافت فرهنگی و عقیدتی آن پیدا کند. امروز تهران شاهد هجوم انواع معماری وارداتی است؛ معماری‌های نما شیشه‌ای یا نمای رومی و سایر سبک‌های معماری، ظاهر شهر را ناهماهنگ و ناموزون ساخته و هویت تاریخی و فرهنگی تهران را از بین برده است. این معماری و نمای یک شهر اسلامی نیست و شهرداری و شورای‌شهر باید این موضوع را از جدی‌ترین مسائل خود بدانند.
باید محیط زندگی شهری به گونه‌ای طراحی و ساخته شود که تحقق سبک زندگی اسلامی راحت‌تر امکان‌پذیر باشد. از سوی دیگر تمام دیوارها و حتی اتوبوس‌ها، با تبلیغات کالاهای تجاری پر شده است، زیباسازی شهر با عقاید سرمایه‌داری و تفکری که زیبایی را در تبلیغات و برپاکردن مجتمع‌های تجاری می‌بیند سازگار نیست. مسئله مهم دیگری که باید به آن توجه داشت مسائل فرهنگی است، شهرداری‌ها بجز فعالیت‌های معمول مثل ساخت‌وساز و نظارت و نظافت شهر و... باید در ترویج مسائل فرهنگی نیز فعالیت بیشتری داشته باشند.
باید محیطی فراهم شود تا روح دینداری و اخلاق در شهر جاری شود. این کار باعث حل بسیاری از مشکلات در جامعه می‌شود. ریشه بسیاری از مشکلات مردم در دور شدن از مسائل دینی و فضایل اخلاقی است، هرچه از فضایل اخلاقی فاصله بگیریم، مشکلات و گره‌های زندگی پیچیده‌تر و بیشتر خواهد شد. استفاده هنرمندانه از امکانات و مجموعه‌های فرهنگی شهرداری در ترویج این معارف و اخلاقیات در حل مشکلات جامعه بسیار کمک‌کننده خواهد بود.