ظرفیت‌هایی در ابعاد مختلف (فرهنگی، اقتصادی، مذهبی و سیاسی) که واضح است برای شکوفایی و ثمربخشی نیاز به وصول امکانات و خدماتی از سوی ارگان‌های مدیریتی برج دارد. حفظ این سرمایه اجتماعی هم به‌عنوان میراثی ملموس و هم به‌عنوان میراثی غیرملموس (نوع اندیشه معماری و زیبایی غالب دوران پیدایش اثر) صنعت گردشگری را نیز رونق و پویایی می‌بخشد.
برای این منظور باید شناخت دقیق و ضرورت پرداختن (نگهداری و مرمت) به هویت‌های شهری (فیزیکی و غیرفیزیکی) بر مسئولان و شهروندان مشخص شود که حاصل آن را می‌توان با گذر زمان در پیکره شهرها به خوبی درک کرد. برج آزادی نیز از این قاعده مستثنی نیست و باید کاربری اصلی و اولیه آن احیا و کاربری‌های جانبی آن همگام با تکنولوژی‌های پرطرفدار و روز جهان پیش رود تا با خودنمایی اصالت بنای برج، حرکت شهر به سوی مدرنیته و در قالب عنصری سیال متوقف نشود. امروز مهم‌ترین مشکل حفاظت از بنای تاریخی آزادی بعد از سرفصل مهم کیفیت و چگونگی مرمت‌های ظاهری و ساختاری (که تاکنون در این زمینه بسیار آسیب‌پذیر بوده است)، رفع مسائل حاشیه‌ای آن از ترافیک، تردد بی‌شمار خودروها، عدم دسترسی گردشگران به بنا، ساخت‌وسازهای جانبی و روند اتصال فضای برج به بخش‌های اجتماعی و تجاری فعال پایتخت است.
رخدادهای نیکی که دستاوردشان می‌تواند همان بهره‌مندی از ظرفیت‌های بی‌بدیل یاد شده باشد که البته در سایه مشارکت و همراهی ارگان‌های مدیریتی برج باشکوه آزادی میسر خواهد شد. بنابراین مطالعات و پژوهش، مشارکت و همیاری ارگان‌ها و ضرب‌الاجل شروع اقدامات برنامه‌ریزی شده راهکار اولیه صیانت از نخستین بلندمرتبه تهران در دومین میدان بزرگ کشور است.