گرچه هر دو اصطلاح به طور کلی به معنی جدا کردن فرد از دیگران است، اما گستره این جدایی به بیمار بودن یا نبودن شما بستگی دارد.
قرنطینه کردن به معنای جدا کردن یک شخص از عموم مردم است، به خصوص شخصی که در معرص انتقال بیماری واگیری مانند کووید-۱۹ قرار گرفته باشد. هدف از قرنطینه کردن یک شخص این است که معلوم شود آیا او بیمار می‌شود یا نه.
اما گاهی اصطلاح قرنطینه کردن برای دستور دولت‌ها به عموم مردم برای در خانه ماندن و منع رفت‌وآمد هم به کار می‌رود. در این مورد دستور دولت برای ماندن در خانه درباره همه افراد چه در معرض کووید-۱۹ بوده باشند یا نه، اعمال می‌شود. دولت‌ها با تقاضای برای در خانه ماندن همه افراد و خارج نشدن به جز برای نیازهای ضروری، امیدوار هستند که انتشار کروناویروس جدید یا سارس-کوو-۲ را محدود کنند.
اما ایزوله کردن به معنای جدا کردن افراد بیمار از افراد سالم است. ایزوله کردن در مورد کووید-۱۹ به معنای ماندن در اتاق خواب یا جای دیگر اختصاص داده شده به بیمار در جریان بیماری است تا از تماس با سایر اعضای خانوارتان پرهیز شود. توصیه فعلی درباره کووید-۱۹ این است که افراد بیمار کافی است ۱۰ روز خود را ایزوله کنند، به شرطی که تب و سایر علائمشان در این مدت بهبود پیدا کرده باشد. هنگامی که ایزوله هستند، نباید از محل تعیین‌شده خارج شوید. کس دیگری باید غذا و آب را به پشت در اتاقتان بیاورد و آن را در آنجا بگذارد. در صورت امکان باید اتاق خواب جدایی داشته باشید و فضاهای مشترک را کاملا ضدعفونی کنید.
به طور خلاصه اگر شما بیمار نباشید، اما در تماس با فردی قرار گرفته باشید که دچار کووید-۱۹ بوده است (یا اگر دولت دستور دهد) باید خودتان را قرنطینه کنید. اگر بیمار باشید، باید خودتان را ایزوله کنید. شما با جدا کردن خودتان از دیگران به محدود کردن انتشار کووید-۱۹ کمک می‌کنید.