همشهری آنلاین _ معصومه حق‌جو: حالا این روزها «ساجده تبریزی»، دختر سرسخت و پرتلاش محله، قایقرانی را همچنان به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و به گفته خودش، به امید برقراری مسابقات، برای زمانی که کرونا ریشه‌کن شود، خود را آماده می‌کند. گفت‌وگو با این دختر پرتلاش را در ادامه بخوانید.
چطور شد که مسیر حرفه‌ای ورزشی‌تان را از رشته شنا به سنگ‌نوردی و بعد هم قایقرانی تغییر دادید؟
شنا را از ۴ سالگی شروع و به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کردم، ولی به علت شرایطی که برای بانوان در این رشته وجود دارد، زمانی که ۱۸ سال داشتم، تصمیم گرفتم رشته‌ای را جایگزین شنا کنم که بتوانم در سطح بین‌المللی در مسابقاتش شرکت کنم. به پیشنهاد مربی‌ام، خانم «فرحناز امیرشقاقی»، قایقرانی در آب‌های آرام را که برای بانوان محدودیتی نداشت و با حجاب اسلامی هم امکان فعالیت در آن وجود داشت، انتخاب کردم. حدود ۵ سال است که به‌صورت حرفه‌ای و در سطح ملی در این رشته فعالیت می‌کنم. در رشته سنگ‌نوردی هم بین سال‌های ۸۶ تا ۹۲ فعال بودم. آن زمان چون سنم برای شرکت در مسابقات کشوری کم بود، فقط در مسابقات استانی شرکت می‌کردم و یکبار در این مسابقات نفر اول استان تهران شدم. در مسابقات باشگاهی هم اغلب مقام اول را کسب می‌کردم.
در رشته قایقرانی چه مقام‌هایی در داخل و خارج کشور کسب کرده‌اید؟
در سطح کشوری هر سال مقام و اغلب مدال طلا یا نقره به دست آورده‌ام. در ۴ مسابقه بین‌المللی و ۲ مسابقه جهانی و آسیایی شرکت داشتم. سال ۲۰۱۸ هم در مسابقه جهانی و هم در مسابقه آسیایی در رده سنی جوانان شرکت کردم.
در مسابقه جهانی همراه با بقیه هم‌تیمی‌ها فینالیست شدیم، ولی در مسابقه آسیایی سال ۲۰۱۷ مدال برنز و در سال ۲۰۱۸ مدال نقره را به دست آوردم.
با توجه به موفقیت‌های ورزشی‌تان در محله، آیا از طرف نهادهای مرتبط تشویق شدید؟ مربی‌ها بیشتر مشوق شما بودند یا خانواده؟
مشوق اولیه من مربی‌ها بودند. البته مادرم هم با پشتیبانی‌های خود مشوق من بود. مسلماً اگر ایشان نبود این رشته را ادامه نمی‌دادم. پدرم هم از لحاظ مالی بسیار حمایتم کرده است. متأسفانه تاکنون آن‌طور که باید در محله تشویق نشده‌ام. البته من با سرسختی باز هم برای موفقیت‌های بیشتر و کسب مدال برای کشورم تلاش می‌کنم و این مسائل نمی‌تواند راه من را سد کند.
بانوان ورزشکار در کشور ما چه جایگاهی دارند؟
در حال حاضر نه تنها در قایقرانی، بلکه در همه رشته‌های ورزشی به بانوان کمتر از آقایان بها داده می‌شود. این در حالی است که بانوان بهترین نتایج را کسب می‌کنند. حتی با اینکه بانوان مقام‌های بهتر و بیشتری به دست می‌آورند، تعداد بانوانی که برای مسابقات اعزام می‌شوند کمتر از آقایان است و کمتر دیده می‌شوند. همین وضع باعث تضعیف انگیزه بانوان ورزشکار می‌شود.
با توجه به فعالیت‌های ورزشی، چطور زمان را برای تحصیلتان مدیریت می‌کنید؟
سختی‌های فعالیت ورزشی همزمان با درس خواندن مربوط به دوران دبیرستان بود که در رشته ریاضی و فیزیک تحصیل می‌کردم. آن زمان در مسابقات آسیایی شرکت می‌کردم و بیشتر روزها در اردو بودم. به همین دلیل طی ۴ سال دبیرستان فقط چند ماه به مدرسه رفتم. حالا که دانشجوی ترم چهارم تربیت‌بدنی دانشگاه هستم، چون رشته تحصیلی‌ام مرتبط با فعالیتم است، هم استادان با من همکاری می‌کنند و هم خودم سعی می‌کنم از درس‌ها عقب نمانم.
از وضعیت مسابقات در زمان شیوع کرونا بگویید.
در این دوره، مسابقات آسیایی برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ داشتیم که به تأخیر افتاده است. از طرفی المپیک ۲۰۲۰ هم عقب افتاده و به سال آینده موکول شده است. بعد از مدت‌ها مسابقه‌ای در کشور داشتیم که برای قهرمانی کشوری و انتخابی کسب سهمیه بود که در این مسابقات دوم شدم. البته بسته به شرایط کرونا و فدراسیون، نفرات برتر به اردو دعوت خواهند شد. نفرات اصلی اسفندماه مشخص می‌شوند. در هر حال، همه چیز بستگی به فدراسیون جهانی قایقرانی دارد که تاریخ مسابقه را تعیین می‌کند. ممکن است به علت کرونا باز هم به تعویق بیفتد.
البته در این شرایط شرکت در اردوها هم برای ما خطر دارد و ممکن است اعلام کنند که هرکسی در شهر خودش تمرین کند یا فقط عده بسیار محدودی دعوت شوند و تمرینات را از دور کنترل کنند. این روزها یادآوری روزهایی که کرونایی در کار نبود و بیشتر تمرین می‌کردیم، جزو خاطرات خوش من است.
اگر قرار باشد از یک مسئول در وزارت ورزش و جوانان درخواستی کنید، آن درخواست چیست؟
همیشه ورزشکاران به‌خصوص بانوان نیازمند حمایت مسئولان و دلگرمی آنها هستند. من هم از وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون می‌خواهم از ما پشتیبانی کنند. برای ورزشکار اهمیت و احترام قائل باشند. پاداش‌های ورزشکارانی را که با تلاش و زحمت مدال‌آوری کرده‌اند در سریع‌ترین زمان پرداخت کنند. برای ورزشکاران حقوق در نظر بگیرند. بین ورزشکاران خانم و آقا فرقی نباشد. بارها شنیده‌ایم که آقایان ورزشکار از فدراسیون حقوق می‌گیرند و بیشتر به اردو و مسابقات بین‌المللی دعوت می‌شوند. از وزیر ورزش می‌خواهم که به بانوان و آقایان ورزشکار که برای کشور افتخارآفرینی می‌کنند، نگاه یکسانی داشته باشند.
شرایط و امکانات برای گسترش ورزش در محله را چطور ارزیابی می‌کنید؟
محله ما خوشبختانه در زمینه امکانات ورزشی با کمبود مواجه نیست. به‌عنوان مثال استخری که در خیابان حجاب هست و تا قبل کرونا از امکانات آن استفاده می‌کردم، از همه لحاظ مطلوب بود. یا سالن‌های ورزشی به اندازه کافی برای بانوان در محله وجود دارد. وسایل ورزشی موجود در پارک‌های اطراف هم پاسخگوی نیازهای شهروندان است. البته من به علت شرایط ویژه رشته ورزشی‌ام باید از دریاچه مصنوعی ورزشگاه آزادی استفاده کنم، ولی در هر حال از لحاظ امکانات ورزشی هیچ‌وقت با مشکل مواجه نبودم.
محله مطلوب و ایده‌آل از نظر شما چطور باید باشد؟
از نظر من باید برنامه ورزش صبحگاهی در پارک‌های همه محله‌ها، چه پارک‌های کوچک، چه پارک‌های بزرگ، با رعایت پروتکل‌ها برگزار شود، چون علاوه بر تأثیر مثبت در روحیه شهروندان، به‌خصوص سالمندان، حتی در روحیه شهروندانی که این افراد را می‌بینند هم نشاط ایجاد می‌کند. در محله ما نزدیک‌ترین پارک بزرگ، پارک لاله است و متأسفانه فقط در این پارک این برنامه برگزار می‌شود. افراد مسن که فاصله بیشتری با این پارک دارند، نمی‌توانند از این برنامه مفرح و شاد استفاده کنند.
یکی از فاکتورهای مهم برای داشتن یک محله ایده‌آل برقراری امنیت است. متأسفانه علیرغم کنترل‌ها چندین بار سارق وارد ساختمان ما شده و کفش‌های ورزشی من و برخی از همسایه‌ها را سرقت کرده است. تکرار چنین اتفاقاتی، حس ناامنی برای همه ایجاد می‌کند. حتی شب‌ها اگر گشت نامحسوس در کوچه‌ها و خیابان‌ها وجود داشته باشد، کسی که پارکینگ ندارد هم با خیال آسوده می‌تواند خودرو خود را در خیابان پارک کند. به صندوق عقب ماشین پدرم و برخی از همسایه‌ها هم چندین بار دستبرد زده‌اند.