همشهری آنلاین _ مهدی اسماعیل‌پور: از «جمشید شاه محمدی» که فوتبالیست و ملی‌پوش نسل قدیم است تا «علیرضا بیرانوند» و «وحید امیری»، «مهدی‌شیری» و «ارسلان مطهری» که ستاره‌های امروز فوتبال ایران محسوب می‌شوند. یکی از این چهره‌ها کمی متفاوت‌تر از دیگران است. صحبت از «زهراقنبری»، ستاره فوتبال بانوان و کاپیتان تیم «ملی» است که چند سالی می‌شود به تهرانسر آمده و همسایه و هم‌محله‌ای ما است. . زهرا قنبری، اسفند سال ۱۳۷۰ در «کنگاور» استان «کرمانشاه» به دنیا آمده است.
از چه سالی فعالیت ورزشی خودتان را آغاز کرده‌اید و کمی هم از کارنامه ورزشی خودتان بگویید؟
از سال ۱۳۸۳، یعنی حدود ۱۶ سال پیش، در رشته «فوتبال بانوان» کارم را آغاز کردم و تا به امروز در تیم‌های چون «پیکان»، «دانشگاه آزاد»، «شهرداری‌بم» بازی کرده‌ام و اکنون هم عضو تیم «وچان» کردستان هستم. تا امروز ۶۵ بازی ملی هم انجام داده‌ام. هم‌چنین، نخستین «لژیونر» فوتبال بانوان ایران هستم و سابقه بازی در تیم «گاز شمال کرکوک» در لیگ «عراق» و ۷ قهرمانی لیگ برتر، یکبار نایب قهرمانی و یک، سومی لیگ برتر را در کارنامه ورزشی‌ام دارم. در سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ برای ۲ بار متوالی «خانم گل لیگ برتر فوتبال» شدم. سال ۱۳۹۷ با زدن ۵۱ گل، رکورددار بیشترین گل زده در فوتبال خانم‌ها و آقایان شدم. یکبار هم عنوان «بهترین بازیکن» را در سال ۱۳۹۴ کسب کردم.
امکانات ورزشی بانوان به‌ویژه در رشته فوتبال در محله تهرانسر کافی و مناسب است؟
باشگاهای ورزشی خوبی در تهرانسر وجود دارد که بیشتر برای آقایان است و امکانات و سرانه ورزشی بانوان ضعیف است. یک زمین فوتبال در بوستان «بانوان» تهرانسر وجود دارد که به نسبت، مکان مناسبی برای بانوان است، اما چند باری که از این زمین بازدید کردم، متأسفانه شرایط چندان خوبی ندارد. نخست اینکه اغلب سئانس‌های زمین، از قبل واگذار شده و به ندرت در زمان مناسب برای ورزش بانوان سئانس خالی وجود دارد. همین به قول معروف پیش‌فروش کردن سئانس‌های زمین چمن موجب می‌شود تا بانوان علاقه‌مند به فوتبال نتوانند از این امکانات به خوبی و درست استفاده کنند. از سوی دیگر، متأسفانه چمن این زمین چندان مناسب و استاندارد نیست و نیاز به بازسازی دارد. موضوع بعدی هم موقعیت مکانی این بوستان است. با توجه به اینکه ساختمان‌های اطراف به داخل آن دید دارند، بانوان نمی‌توانند راحت و آزاد باشند. هرچند همین امکانات هم بد نیست. اما ورزش بانوان چه در رشته فوتبال و چه رشته‌های دیگر به امکانات بهتر و بیشتری نیاز دارند و در این زمینه هنوز جای زیادی برای کار کردن وجود دارد.
در این مدت که در تهرانسر حضور داشتید با استعداد خاصی در بین بانوان ورزشکار برخورد کرده‌اید که بتواند در ورزش فوتبال موفق باشد؟
با توجه به اینکه در خارج از تهران فوتبال بازی می‌کنم، زیاد در تهرانسر نیستم. در این مدت، چندباری فوتبال بازی کردن بانوان تهرانسری را تماشا کرده‌ام. اگر راستش را بخواهید تا به حال با مورد خاصی برخورد نکرده‌ام و در کل هم به دنبال کشف استعداد نبوده‌ام که خیلی روی این موضوع متمرکز شوم، اما همیشه بانوان مشتاق و علاقه‌مندی را دیدم که با وجود امکانات کم و همه مشکلات و محدودیت‌ها با عشق و علاقه فوتبال بازی می‌کنند. بیشتر دیدن این شور و اشتیاق مرا جذب خود کرد و خیلی به اینکه کدام بهتر بازی می‌کنند، توجه و تمرکز چندانی نداشتم. به هرحال، در بین این همه بانویی که در تهرانسر و منطقه ۲۱ یا دیگر محله‌ها و مناطق به فوتبال علاقه دارند، بی تردید استعدادهایی هم پیدا می‌شود و دست‌کم چند نفری می‌توانند در این رشته موفق باشند. البته این به شرطی است که توجه کافی در حوزه ورزش بانوان وجود داشته باشد و امکانات و برنامه‌ریزی مناسبی را در این زمینه شاهد باشیم.
به‌عنوان یک چهره معروف درخواست شما از مسئولان منطقه چیست؟
در حوزه ورزش هر چقدر کار و سرمایه‌گذاری کنیم، باز هم جا برای کار بهتر و بیشتر است. به‌ویژه در حوزه ورزش بانوان که در گذشته غفلت‌های زیادی نسبت به آن صورت گرفته است و با کار مضاعف باید تلاش کرد تا این کمبود و مشکلات به ارث رسیده از گذشته، کمتر شود. در همین رشته فوتبال یا «فوتسال» بانوان بازیکنان زیادی در منطقه تهرانسر هستند که علاقه زیادی برای پیشرفت و رسیدن به سطح بالاتری در این رشته ورزشی دارند و لازم است که شرایط برایشان فراهم شود تا بتوانند استعدادهای خودشان را بروز دهند. برای مثال، باید زمین چمن مناسب و ارزان‌قیمت برایشان فراهم کرد تا بتوانند تمرین‌کنند و مشکلی نداشته باشند. زمین چمن بوستان بانوان، مشکلاتی دارد که به آنها اشاره کردم و باید این مشکلات و موانع برداشته شود. در واقع باید فضا و امکاناتی را برای ورزش بانوان فراهم کنند که همه آنها، چه آنهایی که تنها به دنبال تفریح و ورزش غیرحرفه‌ای هستند و چه آنهایی که می‌خواهند حرفه‌ای ورزش کنند، بتوانند به اهداف خودشان برسند و از پرداختن به ورزش مورد علاقه خود لذت ببرند، حالا چه فوتبال و فوتسال باشد، چه والیبال و ورزش‌های دیگر.
خودتان به این موضوع فکر کرده‌اید که در تهرانسر مدرسه و تیم فوتبال راه‌اندازی کنید؟
با توجه به اینکه در حال حاضر خودم در تیم‌ملی فوتبال بازی می‌کنم و اغلب هم در خارج از تهران و درگیر تمرین و مسابقه هستم، بی‌شک فرصت انجام این کارها را ندارم، اما اگر در آینده شرایط فراهم و مهیا باشد، چراکه نه!؟ به هرحال، آموزش فوتبال و کشف استعداد آن هم از بین بچه‌محل‌هایم می‌تواند جالب و جذاب باشد. البته پیش از اینها ما برای پیشرفت و توسعه فوتبال بانوان به زیرساخت‌ها و امکانات ورزشی بهتر و بیشتر نیاز داریم.
هنوز کارت قرمز نگرفته‌ام
زهرا قنبری، درباره فوتبال بانوان و شباهت و تفاوت‌های آن با فوتبال آقایان می‌گوید: «فوتبال بانوان و آقایان به سبب امکانات، پخش مسابقات و شرایط برگزاری بازی و تمرینات و قراردادهایی که بسته می‌شود، تفاوت زیادی دارد، اما در داخل زمین مسابقه، همه چیز تقریباً مانند فوتبال آقایان است. خطا می‌شود، ممکن است بین ۲ بازیکن دعوا شود یا به داور اعتراض کنند، خلاصه شبیه همان چیزی است که در فوتبال آقایان می‌بینیم و ورزش خشنی است. البته این‌گونه نیست که از هم نیشگون بگیرند یا موی هم را بکشند، از این رفتارها نداریم. بارها بدون توپ روی من خطا کرده‌اند یا بازیکنی بوده که تلاش کرده تا با حرف‌هایی که به من می‌زند و یا خطاهای ریز، من را عصبانی کند تا واکنش نشان دهم و کارت زرد و قرمز بگیرم که خوشبختانه تا به حال، کارت قرمز نگرفته‌ام و مصدوم هم نشده‌ام.»