همشهری آنلاین _ بهاره خسروی: این بیت مصداق افرادی است که بی‌ادعا و مخلصانه برای اعتلا و توسعه کشور در مسیر خیررسانی و گره‌گشایی از مشکلات مردم قدم می‌گذارند. مرحوم دکتر «محمدرضا حافظی» رئیس جامعه خیّران مدرسه‌ساز ایران، یکی از همین افراد بود؛ کسی که همیشه برای انجام کار خیر و نشاندن گل لبخند بر چهره محرومان و نیازمندان پیشگام بود. مرحوم دکتر حافظی در کنار همه کارهای خیری که برای همشهریانش در شهر بروجرد انجام می‌داد، پس از مرگ غم‌انگیز فرزندش در سانحه دلخراش رانندگی، برای آرامش و زنده نگه داشتن یاد فرزندش در مسیر مدرسه‌سازی گام برداشت. این مرحوم‌بانی ساخت مدرسه‌ای در خیابان طوس در پازل دهم پایتخت بود. به همین بهانه، با «شهره حافظی» دختر او، درباره ویژگی‌های اخلاقی این خیر مدرسه‌ساز گفت‌وگو کردیم.
خرداد سال ۱۳۰۸ در شهر بروجرد در خانواده‌ای متدین و دست‌به‌خیر پسری متولد شد که در بزرگ‌سالی نقش مهمی اعتلای کشور داشت. حاج آقا مصطفی و فخرالسادات خانم نام «محمدرضا» را برای این پسر انتخاب کردند. «شهره حافظی» دختر مرحوم دکتر «محمدرضا حافظی» این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «انجام کارهای خیر در خانواده ما رسم است. پدربزرگم حاج «محمدصادق حافظ او صحه» از اطبای معروف شهر بروجرد بود.
همیشه وقتش را صرف معالجه بیماران ایرانی و غیرایرانی می‌کرد. خانه او مأمن بسیاری از بیماران دورافتاده از شهر و دیارشان و نیازمندان بود تا این افراد دغدغه‌ای جز رنج و درد بیماری نداشته باشند. پدربزرگ بسیاری از بیماران را رایگان معاینه و درمان می‌کرد. سردر مطب پدربزرگ تابلویی با این مضمون نصب شده بود: فقرا مجانی معالجه می‌شوند.»به گفته این بانو، بعد از او، حاج آقا مصطفی هم، همچون پدر، در انجام امور خیر پیشقدم بود. او با تأسیس کارخانه برق بروجرد، علاوه بر توسعه و آبادانی این شهر، امکان استفاده از برق مجانی را برای اقشار کم‌درآمد فراهم کرد. همچنین در ادامه، با تأسیس کارخانه آرد و آب باعث ارائه خدمات بیشتر به همشهریانش شد.
- دوشادوش پدر در امور خیریه
مرحوم حافظی از وقتی‌که چشم باز کرد همه خانواده اهل کار خیر بودند و او نیز در این مسیر سهیم شد. به گفته خانم حافظی، پدرش در تمام بنیادهای نیکوکاری شهر بروجرد حضوری فعال و سازنده داشت و برای انجام کار خیر از هیچ کمکی حتی کارهای به‌ظاهر ساده دریغ نمی‌کرد.
- هجرت به تهران و تأسیس انجمن بروجردی‌ها
دکتر حافظی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همراه خانواده و پدر به تهران مهاجرت می‌کند. از آنجا که اهل بیکار ماندن و دور شدن از فضای کارهای خیر نبود، انجمن بروجردی‌های مقیم تهران را تأسیس می‌کند تا در دل فعالیت‌های این انجمن دوباره فعالیت‌های خیریه‌ای ازسرگرفته شود. شهره حافظی در این‌باره توضیح می‌دهد: «با راه‌اندازی انجمن بروجردی‌های مقیم تهران، فعالیت‌های پدرم دوباره شروع و رسیدگی و حل مشکلات بروجردی‌های ساکن تهران همه دغدغه و اهم فعالیت‌های پدرم شد تا همشهریانش، چه در پایتخت و چه در زادگاهش، بتوانند در آرامش و آبادانی زندگی کنند.»
- پرواز فرزند به آسمان ابدیت و مدرسه‌سازی
مرحوم دکتر حافظی ۴ فرزند؛ ۲ دختر و ۲ پسر داشت، اما سال ۱۳۷۵ «امیرحسن» یکی از فرزندان دکتر، در سانحه تصادف رانندگی از دست می‌رود. این غم بزرگ باعث می‌شود تا دکتر برای تسکین و آرامش اهل خانواده در راه مدرسه‌سازی گام بردارد. شهره حافظی با یادی از برادر تعریف می‌کند: «برادرم فقط ۲۸ سال داشت که برای ماه عسل همراه همسرش راهی سفری بی‌بازگشت شدند و بر اثر تصادف هر دو آنها را از دست دادیم.
این ماجرا غم بزرگی بر دل همه ما برجا گذاشت. قبول مرگ برادر برای ما و فرزند برای پدرم کار چندان ساده‌ای نبود. در همان روزها پدر تصمیم گرفت تا برای آرامش همه خانواده، خانه‌ای را که تازه برای سکونت خریده بود، بفروشد و پول آن را برای ساخت مدرسه‌ای به نام «امیرحسن حافظی» در شهر بروجرد اختصاص دهد.» شهره خانم ادامه می‌دهد: «مدرسه‌سازی باعث شد تا پدر جانی دوباره بگیرد. او می‌گفت اگر من یک فرزند را از دست دادم مدرسه‌سازی باعث شده تا شاهد رشد و شکوفایی فرزندان دیگری شوم و با این اقدام می‌توانم فرزندان بسیاری به دست بیاورم. پدر هر روز با عشق فراهم کردن شرایط امکان تحصیل برای کسانی که امکان ادامه تحصیل در شهر و محله زندگی‌شان نداشتند به محل کارش می‌رفت و هر روز دایره فعالیت‌هایش را بیشتر می‌کرد.»
- بانی ساخت ۱۴ مدرسه در کشور
عشق و علاقه دکتر به مدرسه‌سازی و دیدن چهره خندان دانش‌آموزانی که در روستاها و مناطق محروم پایتخت پشت میز و نیمکت‌های مدرسه برای یادگیری علم و دانش می‌نشینند، باعث شد تا دکتر به ساخت مدارس بیشتری فکر کند. شهره حافظی با بیان این مطلب تعریف می‌کند: «پدر به دهه ۸۰ زندگی‌اش رسیده بود، اما به عشق بچه‌ها با همکاری دوستان و یاران قدیمی‌اش همچنان با شور و قدرت، مانند یک جوان نیرومند، به کار مدرسه‌سازی ادامه می‌داد و همه افرادی را که تمکن مالی خوبی داشتند به ساخت مدرسه در مناطق محروم دعوت می‌کرد. البته او به‌جز مدرسه‌سازی فعالیت‌های نیکوکارانه فراوانی برای توسعه و آبادانی کشور داشت.»مرحوم حافظی‌بانی ساخت ۱۴ مدرسه در سراسر کشور بود و یکی از این مدارس هم سهم اهالی تکه دهم با عنوان دبستان پسرانه «دکتر حافظی» در خیابان طوس است.
- کسب عنوان‌های خارج از شمارش
دکتر حافظی دارای مدرک مدیریت از دانشگاه نیو پورت کالیفرنیا است و از سال ۱۳۷۸ به ریاست جامعه خیّران مدرسه‌ساز ایران انتخاب شد. در طول ۲۰ سال اقدامات ارزنده‌ای برای مدرسه‌سازی و اعتلای دانش کشور انجام داده است و عنوان‌ها و لوح‌های تقدیر فراوانی از دست مقامات مهم دریافت کرده است. شهره حافظی در این‌باره می‌گوید: «پدر حدود ۱۵۲ لوح تقدیر از دست مقامات و از سوی ارگان‌های مختلف بابت فعالیت‌های خیرانه‌اش دریافت کرده است. البته تعداد بزرگداشت‌ها بیشتر از این تعداد است.»
- کار حتی در بیمارستان
برای مرحوم محمدرضا حافظی خانه‌نشینی و کهولت سن هیچ معنایی نداشت و همیشه عاشق کار و فعالیت و گره‌گشایی از کار خلق خدا بود. شهره حافظی این روحیه سرزندگی را از ویژگی مهم پدرش عنوان می‌کند و می‌گوید: «پدر را هیچ‌وقت در حال استراحت ندیدم. همیشه پشت میز کارش بود. خاطرم هست وقتی در بیمارستان هم برای درمان بیماری بستری شد تلفنی همه کارها را بررسی و بر امور نظارت می‌کرد. شاید روزهای استراحت او همان روزهای بستری شدن در بیمارستان بود. پدرم به دلیل بیماری در بیست و یکم خرداد سال ۱۳۹۸ برای همیشه بار سفر را بست، اما نام او همیشه در مدرسه‌سازی و میان دانش‌آموزان و آینده‌سازان ایران زنده است.»
- دست‌به‌خیر مثل آقای دکتر
«وقتی مدیر مدرسه دکتر حافظی شدم، گفتند دکتر سرش حسابی شلوغ است و به‌راحتی پاسخ تلفن نمی‌دهد. اما با نخستین تماس بدون هیچ انتظاری با دکتر ارتباط گرفتم و درباره مدرسه و حضورش در میان دانش‌آموزان صحبت کردم. جالب‌تر اینکه بدون هیچ تعللی پذیرفت.» «پری مؤمنی» ۹ سال است که مدیریت مدرسه پسرانه دکتر حافظی را عهده‌دار است. او با تعریف این ماجرا می‌گوید: «ماجرا را برای دکتر تعریف کردم. پاسخ دادند که داخل جلسه بوده‌اند و وقتی تلفنشان زنگ می‌خورد حسی به‌شان می‌گوید که تلفن را از دست منشی بگیرند و پاسخ دهند. دکتر پای ثابت بیشتر برنامه‌های مدرسه بود. اغلب دانش‌آموزان را تشویق و برای آنها صحبت می‌کرد. پابه‌پای آنها در حیاط مدرسه با بچه‌ها قدم می‌زد.
به یاد ندارم از این کار خسته شده باشد. با حوصله و مهربانی دفاتر دانش‌آموزان را امضا می‌کرد.» مؤمنی در ادامه به خاطره جالبی درباره الگوپذیری دانش‌آموزان مدرسه از رفتار دکتر حافظی اشاره می‌کند: «یک‌بار در مدرسه برنامه ویژه داشتیم و دکتر مهمان ما بود. در این مراسم به یکی از بچه‌ها برای تشویق تراول‌چک هدیه کردند. آن دانش‌آموز بعد از دریافت هدیه به دفتر مدرسه آمد و تقاضای پاکت کرد. بعد پول را داخل پاکت گذاشت و گفت: دوست دارم مثل آقای دکتر خیر باشم، این پول را برای کمک به مدرسه از من قبول کنید.» مؤمنی در پایان اضافه می‌کند: «وقتی دکتر بیمار بود برای عیادت به بیمارستان رفتم. بغضم گرفته بود. صدایم زد و گفت: چه باشم و چه نباشم، دعای خیرم با شماست.»
- مدرسه دکتر حافظی
سال ۱۳۹۰ مدرسه فرسوده وحدت در خیابان طوس به همت مرحوم دکتر حافظی نوسازی شد و نامش به نام این مرد خیر نیکوکار تغییر کرد. مدرسه دکتر حافظی ۹ کلاس دارد و در مقطع دوره اول ابتدایی از کلاس اول تا چهارم ۳۱۶ دانش‌آموز در آن تحصیل می‌کنند. وجود اتاق سایت هوشمند، کلاس و کتابخانه هوشمند، تجهیز هر کلاس به کتابخانه از مهم‌ترین امکانات این مدرسه برای دانش‌آموزان منطقه ۱۰ است.