کتاب پیشنهادی برای مطالعه در پایان این هفته، اثری با حال و هوای حکایت‌های کهن و با عنوان «میرزا مقنی گورکن» نوشته علی درزی است که از سوی انتشارات خودنویس منتشر شده و درباره تلاش‌های یک پیرمرد برای نجات همنوعانش است.

همشهری آنلاین- علی‌الله سلیمی: کتاب پیشنهادی برای مطالعه در پایان این هفته، اثری با حال و هوای حکایت‌های کهن و با عنوان «میرزا مقنی گورکن» نوشته علی درزی است که از سوی انتشارات خودنویس منتشر شده و درباره تلاش‌های یک پیرمرد برای نجات همنوعانش است. این کتاب، داستان زندگی پیرمرد چاه‌کن و تنهایی را به روایت می‌کند که در دوران سالمندی از توانایی بیشتری نسبت به اطرافیانش برخوردار است و قدرت خود را برای پیشگیری از حوادث ناگوار و مشکلاتی که برای همسایه‌ها در حال وقوع است به کار می‌گیرد. این کتاب نخستین داستان علی درزی است که در سال ۹۸ در مسابقه‌ داستان‌نویسی خودنویس به مرحله نهایی راه یافت و مقام نخست مسابقه را از آن خود کرد. در بخشی از کتاب میرزا مقنی گورکن می‌خوانیم: میرزا بدون اینکه حرفی بزند، لباس دم دستش را پوشید و سریع خودش را به حیاط رساند. به در که رسید، به خیال خوابی که دیده بود، حلقه در را محکم کشید، اما در خیلی راحت و روان باز شد. میرزا با زور اضافه‌ای که زد، نزدیک بود زمین بخورد، اما خودش را جمع‌ و جور کرد و سریع به کوچه رفت. میرزا در راه هزارویک بهانه را در سرش می‌چرخاند تا به چه عذری، این کینه قدیمی را ندید بگیرد و اویس‌خان را ملاقات کند. هوا کاملاً گرم نشده بود و کوچه‌های جیران هنوز پررفت‌ و آمد نشده بود. میرزا سعی داشت تا خیلی شلوغ نشده، بدون اینکه دیده شود، خودش را به اویس‌خان برساند. در راه شروع کرد به فکر کردن: «الآن من، الآن من باید برم خونه اویس‌خان؟ برم بهش بگم چی؟.» میرزا همین‌طور که کوچه‌های خلوت را طی می‌کرد، سیگاری آتش زد و دوباره شروع کرد به فکر کردن: «. . می‌خوای‌چی بهش بگی؟ بگی سلام اویس‌خان! داشتم ازین طرفا رد می‌شدم با خودم گفتم، یه سی‌سالی می‌شه که ندیدمت، بیام خدمت شما و علیامخدره یه عرض ادبی کرده باشم؟ بعدشم بلندشم برم؟ بعدم موقع رفتن، برگردم بهش بگم راستی اویس‌خان، امروز قراره بمیری، مراقب خودت باش، خداحافظ...»