تفاوت میزان زیست‌پذیری و ناعادلانه بودن توزیع امکانات رفاهی در مناطق برخوردار و مناطق جنوب تهران از گذشته تاکنون موجب دلخوری ساکنان جنوب شهر بوده است.

«مجید سهلور» شورایار محله تقی‌آباد به پیشرفت قابل توجه محله‌های شمال شهر و محرومیت محله‌های شهرری اشاره می‌کند و می‌گوید: «روزگاری که تهران به نام و نشان امروزش نرسیده بود، ری باستان ارج و قرب دیگری داشت و بسیاری از درباریان و ثروتمندان آن دوره تصاحب بخشی از زمین‌های ملک ری را غنیمت می‌دانستند، ولی با سرازیر شدن امکانات زندگی به محله‌های شمال شهر، این معادلات بر هم خورد و املاک تهران اقبال زیادی پیدا کرد. ملاکان هم که زمین‌های تهران را درترقی اقتصادی و زمین‌های شهرری را رو به افول می‌دیدند، به املاک ری رسیدگی نکردند.»

او درباره قدمت و پیشینه تاریخی محله تقی‌آباد توضیح می‌دهد: «در نقشه‌های هوایی شهرری قدیم، محله تقی‌آباد بسیار پهناور و گسترده بوده و در اسناد تاریخی از آن به‌عنوان محلی ییلاقی و خوش آب و هوا یاد شده که شازده‌ها و اعیان برای هواخوری و تفرج به آنجا می‌آمدند، ولی حالا به محله‌ای محروم تبدیل شده که از امکانات ابتدایی زندگی شهری بهره‌ای ندارد.» سهلور، وجود کارگاه‌های صنعتی مانند کارخانه مارگارین را آفت این محله می‌داند و می‌گوید: «ایجاد این کارخانه و صنایع دیگر باعث شد محله تقی‌آباد از بافت روستایی خود فاصله بگیرد و به محله‌ای نیمه صنعتی تبدیل شود که جاذبه‌های زندگی شهری را ندارد.»