به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، روش بدون تماس برای ردیابی ریتم‌های منظم و نامنظم قلب به‌عنوان یک روش امیدوارکننده برای تشخیص علائم اولیه بیماری‌های قلبی شناخته شده است. آنهم با دستگاهی که عملکردش در آزمایش‌های اولیه، تقریبا مانند عملکرد مانیتورهای استاندارد بوده است.
برخلاف نظارت بر ضربان قلب یک فرد، تیم UW قصد داشتند دستگاهی را تولید کنند که بتواند ریتم قلب کاربر را ردیابی کند که برای پزشکان، شاخصه قابل اعتمادتری برای تشخیص بهتر مشکلات قلبی به‌شمار می‌رود. ریتم قلب به دنباله‌ای از ضربان‌های فرد اشاره دارد که ممکن است به‌عنوان بخشی از یک الگوی نامنظمِ متفاوت باشد.
دکتر آرون سریدار در این خصوص می‌گوید: «اختلالات در ریتم قلب در واقع شایع‌تر از برخی دیگر از بیماری‌های شناخته شده است.» آریتمی‌های قلبی می‌توانند باعث بیماری‌های بزرگی همچون سکته مغزی شود، اما از نظر وقوع بسیار غیرقابل پیش‌بینی است و بنابراین تشخیص آن نیز دشوار خواهد بود. در دسترس بودن یک آزمایش کم‌هزینه که می‌تواند به طور مکرر و به راحتی در منزل انجام شود، از نظر تشخیص و مدیریت به موقع می‌تواند برای برخی بیماران تغییر دهنده شرایط باشد.»
اما طراحی دستگاهی برای شناسایی ضربان‌های قلب یک فرد کاری دشوار است. محققان از آنچه به‌عنوان الگوریتم یادگیری ماشینی تحت نظارت خودکار یاد می‌شود، استفاده کردند که کمی متفاوت از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی معمولی است.
شیام گلاکوتا از اساتید دانشگاه واشتنگتن درباره این وسیله می‌گوید: «این شبیه چگونگی کارکرد الکسا (دستیار صوتی هوشمند آمازون) است که همیشه می‌تواند صدای من را پیدا کند، حتی اگر من در حال پخش ویدئو باشم یا چندین نفر در اتاق صحبت کنند. وقتی می‌گویم، هی الکسا! میکروفون‌ها با هم کار می‌کنند تا من را در اتاق پیدا کنند و به صحبت‌های بعدی من گوش دهند. این چیزی است که در اینجا اتفاق می‌افتد، اما با ضربان قلب.»
بلندگو اصوات غیرقابل شنیدن را به داخل اتاق می‌فرستد و الگوریتم یادگیری ماشینی صداهایی را که از فردی که ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌تر از آن فاصله دارد، برمی‌گرداند. با انتخاب تغییرات جزئی در این اصوات برگشتی، الگوریتم می‌تواند نه تنها حرکاتی مانند ارتعاشات روی پوست ناشی از ضربان قلب، بلکه میزان زمان بین دو ضربان قلب را که به عنوان فاصله بین ضربان شناخته می‌شود، تشخیص دهد.