همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: اما اکنون در ۵ محله «سرآسیاب»، «اسماعیلیان»، «دارقاضی»، «بالان» و «میان ده» خلاصه می‌شود. گفته می‌شود محله سرآسیاب محله اعیان نشین کن است. چراکه در ضلع شمالی و نزدیک به «شهران» و جاده «سولقان» قرار دارد. دلیل نامگذاری آن هم آسیاب‌های زیادی بوده که در کن قرار داشته و یکی از آنها در نزدیکی تکیه کنونی سرآسیاب واقع شده است. در محدوده این محله و کنار نانوایی آن جایی وجود داشته است به نام «سوختون» که در آنجا هیزم می‌ریختند تا نان بپزند و چون نزدیک به آسیاب بوده این محل به سرآسیاب مشهور شده است. البته بر اساس اسناد تاریخی، بیشتر روستاهای قدیمی و کهن، محلی به نام سرآسیاب داشتند و آن هم به دلیل نیاز به آسیاب برای گذراندن امور زندگی آن دوران بوده است. به گفته اهالی، محله سرآسیاب زمین‌های وقفی و مکان‌های تاریخی زیادی دارد که می‌توان به مسجد «امام حسن» (ع) و «تکیه» سرآسیاب اشاره کرد. قدمت تکیه سرآسیاب به بیش از ۲۰۰ سال می‌رسد. امامزاده «جعفر» (ع) هم از دیگر مکان‌های شناخته شده محله است که پایین‌تر از چهارراه شیدا و بالاتر از تکیه سرآسیاب قرار دارد. این امامزاده برای اهالی نامی آشنا است، چون بسیاری از درگذشتگان خود را در این امامزاده به خاک سپرده‌اند.
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۰ - ۱۴:۲۰
روستای «کن» روزگاری محدوده‌اش از میانه جاده «چالوس» آغاز می‌شد و تا جنوب شهر تهران ادامه داشت.