به گزارش همشهری‌آنلاین، در نخستین مراسم اسکار در ۱۶ مه ۱۹۲۹، نه از دوربین‌های تلویزیون خبری بود نه از میکروفون‌های رادیو و دادن جایزه‌ها در عرض ۱۵ دقیقه انجام شد. در اولین مراسم، آکادمی فکر نمی‌کرد که برگزاری مراسم از نظر سرگرمی اهمیتی داشته باشد. جنبه سرگرم‌کنندگی مراسم اسکار بعدها کشف شد، وقتی مراسم در سال ۱۹۳۰ به طور زنده از رادیو گزارش یا در ۱۹۵۰ از تلویزیون پخش شد.
این مراسم در هتل روزولت هالیوود در لس‌آنجلس برگزار و در آن، از فیلم‌های برتر سال‌های ۱۹۲۷ و ۱۹۲۸ تقدیر شد. مجری مراسم داگلاس فیربنکس (Douglas Fairbanks) بود و نام برگزیدگان چند ماه قبل از برگزاری مراسم اعلام شده بود. خبر مراسم تنها در حد دو پاراگراف در روزنامه تایمز چاپ شد و تقریبا ۲۷۰ شرکت‌کننده داشت که برای هر بلیت، ۵ دلار هزینه کرده بودند. جانت گینور (Janet Gaynor)، اولین برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن، در سال ۱۹۸۲ به روزنامه تایمز گفت: «این فقط یک کار خانوادگی بود...بیشتر شبیه یک مهمانی خصوصی بود تا یک مراسم بزرگ عمومی.»
تنها برنده‌ای که آن شب سخنرانی کرد، داریل اف. زانوک (Darryl F. Zanuck) تهیه کننده فیلم خواننده جاز (The Jazz Singer) بود که جایزه ویژه‌ای دریافت کرد. او در این سخنرانی از این فیلم به عنوان «فیلم پیشگام برجسته» یاد کرد که انقلابی در صنعت سینما ایجاد کرده است. اهدای آن جایزه ویژه نشان‌دهنده تفکر صنعتی در آن زمان بود که هنوز صدا را به عنوان یک موضوع جدید تلقی می‌کرد و بقیه جوایز به فیلم‌های صامت تعلق گرفت.
منبع: نیویورک تایمز و وب‌سایت history