همشهری آنلاین_بهاره خسروی : در همان کوچه قد کشید و بزرگ شد. به گفته خودش، از وقتی چشم باز کرد، در دل کوچه‌پسکوچه‌های محله بریانک با بچه‌های محله بازی می‌کرد و به هیئت می‌رفت. بلوار رضایی، پیاده‌روهایش، همسایه‌هایی که مثل یک خانواده با هم صمیمی و مهربان بودند، روزهای شیرین درس و مدرسه، همه و همه پر از خاطره‌هایی است که هنوز هم با یادآوری‌شان حس خوب دوران کودکی و نوجوانی در وجودش جان دوباره می‌گیرد. به همین دلیل بوده است که وقتی فهمید محله قدیمی‌اش به افزایش سرانه‌های آموزشی نیاز دارد، به‌سرعت برای رفع این نیاز پیشقدم شد.
«ناصر داودی‌زاده»، کسی که مدرسه زنده یاد ملکه هاشمی شریف آباد در بلوار رضایی محله بریانک را ساخت، از همسایه‌های قدیمی ما در تکه دهم پایتخت است؛ همسایه‌ای که سال تحصیلی جاری برای ۵۱۵ نفر از دانش‌آموزان آینده‌ساز کشور در این مدرسه فرصت استفاده از امکانات آموزشی و تحصیل را فراهم کرد. در این گزارش با او درباره مدرسه‌سازی و حس خوب شرکت در کار خیر گفت‌وگو کردیم.
ماجرای کار و تلاش همسایه نیکوکار محله ما در بریانک، حکایت عشق و حس تعلق‌خاطر به محل بالیدن و بزرگ شدنش است. سال‌های زیادی است که «ناصر داودی‌زاده» از بریانک به محله دیگری کوچ کرده است، اما همچنان قلبش برای بچه‌محل‌ها و همسایه‌های خونگرم محله زادگاهش می‌تپد و همین عشق و علاقه باعث شد تا در مسیر مدرسه‌سازی و رفع نیازهای آموزشی محله گام بردارد.
او با اشاره به این نکات و یادآوری سال‌های تحصیلش در مدارس محله بریانک سر صحبت را باز می‌کند: «۲۲ آبان‌ماه سال ۱۳۳۹ در کوچه‌ای که بعدها به نام برادر شهیدم، کاظم داودی‌زاده، مزین شد به دنیا آمدم. دوره ابتدایی را در دبستان «دانش» کوچه «غفوری» و راهنمایی را در مدرسه «لقمان» خیابان سینا گذراندم و بعد هم به دبیرستان «دکتر خانعلی» رفتم، اما به دلیل انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها خیلی زود جذب بازار کار و حرفه صادرات و واردات شدم. البته بعدها مدرک مدیریت امور اقتصادی را هم گرفتم.»
- محله باصفای بریانک
پدر این خیر مدرسه‌ساز از معماران قدیمی محله بریانک بود. خانواده آنها تا سال ۱۳۶۴ ساکن بریانک بودند، اما به دلیل شرایط‌کاری پدر به محله دیگری کوچ می‌کنند. این نقل‌مکان به معنای قطع ارتباط با محله نبود. آقا ناصر اغلب به بهانه حضور در هیأت بچه‌محل‌ها و مراسم مذهبی راهی محله زادگاهش می‌شد. داودی‌زاده در این‌باره می‌گوید: «محله بریانک برایم سراسر خاطره و پر از یادگاری‌ها و اتفاقات خاطره‌انگیز است. از همان دوران کودکی با بچه‌محل‌ها هیئتی را راه انداختیم؛ هیأتی به عشق ائمه(ع). همین عشق و علاقه به کار جمعی در کنار دوستان بود که روحیه شرکت در کار خیر را در وجودم زنده کرد. همه همسایه‌ها و اهالی با هم و در کنار هم مثل خواهر و برادر زندگی می‌کردیم. در غم و شادی هم شریک بودیم. بسیاری از همدلی‌ها و کمک کردن اهالی به یکدیگر خودجوش و بدون برنامه‌ریزی بود. همین حال و هوا، زیبایی و شیرینی زندگی در کنار هم را صدچندان می‌کرد.»
داودی‌زاده با گریزی به خاطرات دوران مدرسه ادامه می‌دهد: «هر وقت که از کوچه‌پسکوچه‌های بریانک گذر می‌کنم، خاطرات بازی‌هایمان در راه مدرسه و گز کردن پیاده‌روها با هم‌کلاسی‌ها، مثل فیلم سینمایی، در ذهنم جان می‌گیرد.»
- مدرسه‌سازی به نام مادر
قدم نهادن در مسیر کار خیر حرکتی است مانند کاشت یک دانه گندم و رویش هزاران دانه گندم از آن. داودی‌زاده با همین نیت اغلب در انجام کارهای خیر پیشقدم است. او بانی ساخت مساجد و حسینیه‌های فراوانی در روستاهای محروم کشور شده است.
این خیر مدرسه‌ساز درباره نحوه مشارکتش در ساخت مدرسه ملکه هاشمی می‌گوید: «معمولاً در هیئت محله که دور هم جمع می‌شدیم، مشارکت در امور خیریه و کمک به نیازمندان همیشه مطرح بود. به پیشنهاد یکی از دوستان، «حبیب نیک‌بین»، به مدرسه‌سازی دعوت شدم. گفتند این بار برای انجام کار خیر در ساخت مدرسه سهیم باش. من تجربه‌ای در ساخت مدرسه نداشتم، اما از این پیشنهاد خوشم آمد و علاقه‌مند به تجربه کردنش شدم. مکان قبلی مدرسه سوله‌ای بود که بر اثر زلزله صدمه دیده و تخریب شده بود. از این پیشنهاد برای زنده ماندن نام مادر و برادر شهیدم استقبال کردم.
قرار بر این شد تا بخشی از هزینه‌های ساخت مدرسه ملکه هاشمی را پرداخت کنم. الان که می‌بینم مدرسه به نام مادرم «ملکه هاشمی» مزین شده و در کاشیکاری ورودی مدرسه هم نام برادر شهیدم «کاظم داودی‌زاده» حک شده، خوشحالم.»
- حس خوب کار نیک
داودی‌زاده معتقد است مدرسه‌سازی یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهای خیر است. او می‌گوید: «وقتی مدرسه‌ای ساخته می‌شود و فرصت تحصیل برای دانش‌آموزان فراهم می‌شود، حس وصف‌ناشدنی خوشایندی درونت ایجاد می‌شود. اینکه بچه‌ها با دیدن نام فرد نیکوکار تشویق به انجام کار خیر می‌شوند و می‌گویند در بزرگسالی دوست دارند خیر مدرسه‌ساز شوند، زیباترین ثمره مدرسه‌سازی است؛ کاری که خیر دنیا و آخرت را در دلش دارد.»به گفته او، تحصیل در مدرسه خیرساز فرصت مناسبی برای ترویج فرهنگ مهربانی و تشویق نسل جدید به مشارکت در کار خیر و گره‌گشایی از کار خلق خداست.
- مدیر دبستان زنده‌یاد ملکه هاشمی شریف‌آباد/بخشی از کمک‌ها به تجهیز مدارس اختصاص داده شود
یکی از مهم‌ترین نیازهای سیستم آموزشی، علاوه بر ساخت بناهای نوساز با کیفیت و استاندارد، تجهیز مدارس است. موضوعی که خیّران و افرادی که علاقه‌مند به خدمت در عرصه آموزش و پرورش کشور هستند، می‌توانند در مسیر آن گام‌های مؤثری را بردارند.
«رقیه میرزایی»، مدیر دبستان ملکه هاشمی، با اشاره به این موضوع می‌گوید: «مدرسه ملکه هاشمی در مقطع ابتدایی، ویژه دانش‌آموزان اول تا سوم ابتدایی، در سال تحصیلی جاری افتتاح شد. در این مدرسه ۵۱۵ دانش‌آموز تحصیل می‌کنند. از زمان افتتاح تا امروز یکی از مهم‌ترین نیازهای کادر آموزشی و دانش‌آموزان تجهیز مدرسه بود. تهیه امکانات اولیه مورد نیاز، مانند پرینتر، رایانه، دستگاه کپی و وسایلی از این دست، با توجه به شرایط موجود، مساعدت و یاری خیّران را می‌طلبید. یکی از افراد پای‌کار که وقتی از کم و کاستی‌ها مطلع شد، هزینه‌های خرید این تجهیزات را تأمین کرد آقای داودی‌زاده بودند.
ایشان به محض اطلاع برای تجهیز مدرسه و ارائه خدمات به دانش‌آموزان پیشقدم شدند. البته خیّران دیگری هم پای‌کارآمدند، اما در مجموع کمک‌های آقای داودی‌زاده برای تجهیز مدرسه بیشتر بود.» میرزایی کمک و اختصاص دادن بودجه به نوسازی مدارس از سوی خیران، مجمع خیّران و سازمان نوسازی را چندوجهی می‌داند. او در این‌باره پیشنهاد می‌دهد: «نوسازی مدارس و فراهم کردن شرایط مناسب برای تحصیل دانش‌آموزان‌کاری پسندیده است، اما بهتر است بخشی از کمک‌ها به تجهیز مدارس و تأمین وسایل آموزشی و مورد نیاز هم اختصاص داده شود؛ چراکه مدرسه پس از ساخت بیش از هر چیزی نیاز به تجهیزات دارد؛ موضوعی که اغلب در غبار نوسازی‌ها به فراموشی سپرده می‌شود.»