همشهری آنلاین_شقایق عرفی‌نژاد: او ۵ نمایشگاه انفرادی نقاشی در تهران داشته و در بیشتر از ۳۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده است. در بیش از ۳۰ ورکشاپ نقاشی حضور داشته و به تدریس نقاشی پرداخته است. در ضمن ۲ کار حجم شهری هم برای زیباسازی شهر تهران در منطقه ۶ انجام داده است. زینالپور به تازگی نمایشگاه «هفت‌سنگ» را در گالری شیرین برگزار کرده. با او درباره این نمایشگاه و البته کارهایش در حوزه زیباسازی منطقه ۶ صحبت کردیم.
درباره همین منطقه ۶ بگویید. چقدر با این محدوده آشنا هستید؟
این منطقه یکی از زیباترین مناطق تهران است. خاطرات فراوانی از این منطقه دارم. موزه‌ها و گالری‌های مهمی در این منطقه قرار دارند. یکی از نخستین جاهایی که در منطقه ۶ در سن کم با آن آشنا شدم و به آنجا رفت‌وآمد پیدا کردم، موزه هنرهای معاصر بود. از زمانی که در هنرستان نقاشی درس می‌خواندم، به این موزه می‌رفتم و از نمایشگاه‌هایی که در آن برگزار می‌شد، بازدید می‌کردم. بعدها خانه هنرمندان افتتاح شد و رفت و آمدهایم با دوستان به آنجا شروع شد و خودمان هم نمایشگاه‌های گروهی در آنجا برگزار کردیم. سال‌های بعد هم چندین گالری در اطراف خانه هنرمندان تأسیس شد که تعدادشان در سال‌های اخیر بیشتر هم شده و این منطقه تبدیل به یک محدوده فرهنگی شده است.
آیا با این تمرکز مراکز فرهنگی و هنری در یک بخش از شهر موافقید؟
تمرکز مکان‌های فرهنگی در یک منطقه به مخاطبان این امکان را می‌دهد بتوانند از مراکز فرهنگی ـ هنری در زمان کمتری دیدن کنند. در گذشته از آنجا که گالری‌ها در تهران از هم دور بودند و افتتاحیه‌های نمایشگاه‌ها هم همیشه در روزهای جمعه است، اگر ۲ گالری همزمان افتتاحیه داشتند، کسی که دوست داشت در افتتاحیه هر دو شرکت کند، به دلیل مسافت دور نمی‌توانست. ولی الان می‌توانند به‌راحتی از چند گالری کنار هم دیدن کنند. ضمن اینکه تمرکز مکان‌های فرهنگی ـ هنری در یک منطقه، در پایتخت کشورهای مهم فرهنگی هم دیده می‌شود.
چه تجربه‌هایی در این منطقه دارید؟
این منطقه برای من سرشار از خاطره است. همان‌طور که گفتم از سن کم در آن رفت‌وآمد داشته‌ام. الان هم که سنم بالاتر رفته و به‌صورت جدی در فضای هنر قدم برمی‌دارم، خودم هم در این منطقه نمایشگاه داشته‌ام. حتی در این منطقه کار حجم هم دارم. در فراخوان جشنواره بهارستان که سازمان زیباسازی تهران هر ساله برگزار می‌کند، در سال ۹۷ اثر حجمی از من پذیرفته شد که آن را به اجرا درآوردم. این اثر با عنوان «درخت در کیوسک زرد» مقابل ورودی موزۀ هنرهای معاصر نصب شده است. در این کار یک کیوسک تلفن قدیمی می‌بینید که درختی در آن وجود دارد. در واقع اشاره نوستالژیکی است به آدم‌هایی که در دهه‌های گذشته در این کیوسک‌ها با تلفن صحبت کرده‌اند و تبدیل به خاطره شده‌اند. مثل درخت تنومندی که در داخل این کیوسک سبز شده است. مخاطبانی که کار را دیده‌اند، از اشارات محیط‌زیستی آن هم گفته‌اند. انگار این کیوسک در حال محافظت از یک درخت است. جمله خیلی زیبایی هم در اینستاگرام درباره آن خواندم. یکی از بیننده‌های کار درباره آن نوشته بود: در انتظار صدایت درخت سبز شد. این جمله شاعرانه به نظرم بسیار زیبا بود و پیام جذابی داشت.
به‌عنوان هنرمند چه چیزهایی در این منطقه برایتان جذاب است؟
به غیر از مکان‌های فرهنگی ـ هنری که ذکر کردم، بوستان‌های زیبایی مثل باغ هنرمندان پاتوقی برای دیدار هنرمندان و گپ‌وگفت آنها با هم است. همین‌طور پارک ساعی که قدم زدن در آن برای من بسیار لذتبخش و پر از خاطره است. پارک لاله را هم بسیار دوست دارم و خاطرات زیادی هم از آن در ذهنم هست. این پارک نزدیک موزه معاصر است و هر بار که با دوستانم به این موزه می‌رفتیم، در پارک لاله هم قدم می‌زدیم. منطقه ۶ به نظرم به خاطر وجود همین جمع‌ها و پاتوق‌های دوستانه جذاب است. در ضمن یکی از جذاب‌ترین خاطرات من از این منطقه این است که نخستین آشنایی من و همسرم در همین منطقه و در یک کافه اتفاق افتاد. به همین خاطر، این محدوده برای من بسیار خاطره‌انگیز است. البته طبیعتاً از خیلی از مناطق تهران به‌عنوان شهری که در آن به دنیا آمده‌ام، خاطره دارم، ولی این منطقه به‌خصوص برایم از نوجوانی خاطره‌انگیز است.
اگر بخواهید اینجا را با منطقه محله زندگی خودتان مقایسه کنید. چه می‌گویید؟
من ساکن خیابان رودکی در منطقه ۱۰ هستم. این منطقه از مناطق قدیمی تهران به شمار می‌رود. این منطقه محله‌محور و پر از شور زندگی و رفت‌وآمد مردم است. تفاوتی هم که با منطقه ۶ دارد در همین است. منطقه ۶ بیشتر منطقه‌ای فرهنگی ـ هنری و اداری محسوب می‌شود، اما محله‌ای که در آن ساکنم، بیشتر بافت مسکونی دارد و آدم‌ها بیشتر همدیگر را می‌شناسند.
برگردیم به نمایشگاه. با چه کارهایی در این نمایشگاه روبه‌رو هستیم؟
«هفت‌سنگ» پنجمین نمایشگاه انفرادی نقاشی من است و شامل ۷ اثر نقاشی روی بوم است که طی ۳ سال اخیر به تصویر کشیده شده است. تم شانس (تاس) موضوع محوری آثار را تشکیل می‌دهد. در این نمایشگاه با استفاده از بازی‌های ایرانی مثل منچ، مار و پله، تخته‌نرد و... در فضاهای تاریخی شانس را به چالش کشیده‌ام. استیتمنت یا گفتار و توضیحی هم که برای نمایشگاه نوشته بودم درباره همین شانس بود: شانس (تاس) تکه سنگی است که یا بازی می‌دهد، یا بازی می‌دهی.
استقبال چطور بود؟ چه به شکل حضوری و چه به‌صورت مجازی.
لینک نمایشگاه مجازی در روز افتتاحیه روی سایت و اینستاگرام گالری شیرین قرار گرفت و بازدید زیادی از طریق فضای مجازی به ثبت رسید. بازدیدهای حضوری از نمایشگاه هم با وقت قبلی و با هماهنگی با گالری انجام شد. با توجه به این شرایط دشوار، بازدید قابل قبولی، تا به این زمان که نیمی از نمایشگاه گذشته، اتفاق افتاده است.
در شرایط کرونا چطور نمایشگاه را برگزار کردید؟
این نمایشگاه از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود. اما با اتفاقات پیش‌بینی نشده در زمینه جهش آمار ابتلا به کرونا روبه‌رو شدیم. با توجه به اینکه این موج معلوم نیست تا چه زمانی ادامه پیدا کند، تصمیم گرفتم نمایشگاه را به‌صورت مجازی برگزار کنیم. مخاطبانی هم که تمایل به دیدن آثار به‌صورت حضوری داشتند، با وقت قبلی به گالری مراجعه کردند.