همشهری آنلاین_ثریا روزبهانی: او در کنار مربیگری، به‌عنوان یک کاراته‌کا به رقابت با کاراته‌کاران بزرگسال می‌پرداخت وآن روز که شاگرد قدیمی‌اش حاضر نشد به‌عنوان حریف استاد خود روی تاتامی برود، اطمینان پیدا کرد در پرورش کاراته‌کارانی بااخلاق موفق بوده است.
«اعظم میرزایی‌نسب» در طول ۲۲ سال مربیگری، قهرمانان مدال‌آوری مانند «محدثه بصیر» و «سارا قشقایی» را به جامعه کاراته بانوان کشور معرفی کرده است. او از داوران بین‌المللی و از مربیان کاراته شهر ری است. در گزارش زیر با فعالیت‌های ورزشی این بانوی کاراته‌کای شهر ری آشنا می‌شوید.
پیش از آنکه مادر بیمار شود و گذرشان به خانه عمو بیفتد، فقط گاهی برای شنا به استخر می‌رفت یا در مدرسه با همکلاسی‌هایش والیبال بازی می‌کرد و از دنیای ورزش‌های رزمی، دور و بی‌خبر بود. بیماری سخت مادر باعث شد به شهر رفسنجان بروند و چند روزی در منزل عموی مادرش مهمان باشند.
پسرعموها کاراته‌کار بودند و هر روز که از باشگاه بر می‌گشتند با هم به تمرین و مبارزه می‌پرداختند. اعظم میرزایی‌نسب که نوجوانی ۱۴ـ ۱۵ ساله بود، با دیدن تکنیک‌های زیبای این رشته تصمیم گرفت به‌صورت حرفه‌ای کاراته را بیاموزد. وقتی حال مادر بهتر شد و به شهربابک برگشتند، اعظم نوجوان به عضویت باشگاه کاراته شهرشان درآمد. استعداد او خیلی زود به بار نشست و به یکی از مدعیان قهرمانی رقابت‌های کاراته نوجوانان استان کرمان تبدیل شد.
میرزایی‌نسب در کنار تلاش و تمرین برای پیشرفت خود، به هم‌باشگاهی‌هایش دلسوزانه کمک می‌کرد و مهارت‌هایش را بدون چشمداشت به آنها می‌آموخت. این روحیه پهلوانی کاراته‌کای نوجوان از چشم مربی‌اش دور نماند و با آنکه میرزایی نسب هنوز کمربند قهوه‌ای داشت، از او خواست در روستای محروم «خاتون‌آباد» به آموزش علاقه‌مندان رشته کاراته بپردازد.
این مسئولیت برای یک دانش‌آموز مقطع دبیرستان بی‌دردسر نبود، ولی میرزایی‌نسب رنج طی کردن مسیر ۳۵ کیلومتری خاتون‌آباد تا شهر بابک را به جان می‌خرید و برای دخترانی مربیگری می‌کرد که تقریباً هم‌سن و سال خودش بودند.
- از مربیگری تا داوری
چند مسابقه استانی کافی بود که نام مربی جوان بر سر زبان‌ها بیفتد و شاگردانش با بردهای شیرین خود خستگی را از تن او دربیاورند. کم‌کم پای شاگردان میرزایی‌نسب به رقابت‌های بین‌المللی باز شد و طوری روی تاتامی ظاهر شدند که در تعیین نتایج رقابت‌ها نمی‌توانستند آنها را نادیده بگیرند. در رقابت‌های جهانی ارمنستان، فراوانی مدال‌های شاگردان میرزایی‌نسب سبب شد ایران در مدال‌شماری مقام اول جهانی را کسب کند.
سوابق ورزشی و تسلط میرزایی‌نسب به زیر و بم قوانین این رشته، مدیران ورزشی استان کرمان را متقاعد کرد که از توانایی او در کسوت داوری هم استفاده کنند و بانوی کاراته‌کای شهر بابک داوری قالب‌های کومیته و کاتای رشته کاراته بانوان را در سطوح مختلف بارها تجربه کرد. در یکی از مسابقات میرزایی‌نسب در بخشی به‌عنوان کاراته‌کا روی تاتامی رفت و داوران روش مبارزه و اجرای تکنیک او را قضاوت کردند و در بخشی دیگر لباس داوری به تن کرد تا برنده و بازنده رقابت دیگری را تعیین کند. در این مسابقات استرس و هیجان داوری روی اجرای فنون او تأثیر گذاشت و به سادگی رقابت را به حریفش واگذار کرد.
میرزایی‌نسب که از نوجوانی ورزش قهرمانی را آغاز کرده بود، می‌توانست در کنار مربیگری، در مسابقات رده سنی بزرگسالان به‌عنوان کاراته‌کا شرکت کند، اما اتفاقی باعث شد برای همیشه تاتامی کاراته را ببوسد و فقط به‌عنوان داور و مربی فعالیت کند.
در یکی از مسابقات کشوری رده سنی بزرگسالان «مهدیه طالبی» شاگرد قدیمی میرزایی‌نسب با او در یک جدول قرار گرفت و طالبی با آنکه مدت‌ها برای برنده شدن در این مسابقات تمرین کرده بود، به احترام استادش انصراف داد. این رفتار طالبی، میرزایی‌نسب را به‌عنوان یک مربی سربلند کرد و تصمیم گرفت از ورزش قهرمانی چشم بپوشد تا زندگی‌اش را وقف تربیت شاگردان بااخلاقی مانند او کند.
- از کاراته‌کاران ری حمایت نمی‌شود
همسر اعظم میرزایی‌نسب اهل شهر ری است. او سال ۱۳۹۳ با کوله‌باری از تجربیات ورزشی به شهر ری آمد تا زندگی مشترکش را اینجا آغاز کند. او از ۵ سال پیش در باشگاه ورزشی سرای محله استخر و باشگاه شهید غیوری به مربیگری رشته کاراته مشغول است و توانسته نام ورزشکاران این رشته را در محافل بین‌المللی مطرح کند.
در شانزدهمین دوره مسابقات بین‌المللی کاراته جام ایران‌زمین ۲۰۲۱ که به تازگی مجازی برگزار شد، شاگردان میرزایی‌نسب در میان ۱۶۰۰ شرکت‌کننده ۱۷ کشور دنیا به قهرمانی رسیدند. بانوی افتخارآفرین ری که سابقه داوری در رقابت‌های حساسی مانند لیگ کاراته وان و رقابت‌های بین‌المللی کاراته را در کارنامه ورزشی‌اش دارد، امکانات باشگاه‌های شهر ری را در رشته کاراته‌کافی نمی‌داند و می‌گوید: «در شهرستان‌ها از ورزشکاران این رشته حمایت می‌شود، ولی در شهر ری با آنکه استعدادهای زیادی داریم حمایت‌کننده‌ای وجود ندارد که امکانات لازم برای به ثمر نشستن تلاش کاراته‌کاران را فراهم کند.»
- «محدثه بصیری‌پور» /مربی مهربان و زحمتکشی است
حدود ۵ سال پیش که «محدثه بصیری‌پور» برای تماشای تمرینات دوستش به باشگاه کاراته محله استخر رفت، فکر نمی‌کرد روزی این ورزش به بخش خاطره‌ساز و لذت‌بخش زندگی او تبدیل شود. بصیری‌پور از شاگردان میرزایی‌نسب و قهرمانان مدال‌آور شهر ری است.
او می‌گوید: «میرزایی‌نسب مربی مهربان و زحمتکشی است و فنون و تکنیک‌های رشته کاراته را با حوصله به شاگردانش می‌آموزد. برای او فقط کسب نتیجه مهم نیست و رعایت اخلاق ورزشی را از قهرمانی مهم‌تر می‌داند.»
بصیری‌پور دانشجوی سال آخر رشته تربیت‌بدنی است و برای آینده ورزشی خود برنامه‌های زیادی دارد. او می‌گوید: «ما با کمترین امکانات توانستیم در رقابت‌های بزرگی مانند مسابقات بین‌المللی جام ایران‌زمین ۲۰۲۱ مقام قهرمانی را به دست آوریم، اما این موفقیت‌ها فقط با تلاش و همدلی مربی و اعضای باشگاه به دست آمده و همان‌طور که کاراته را هنر مبارزه با دستان خالی نامیده‌اند، ما هم بدون حمایت مسئولان و با دست خالی به مبارزه با ورزشکاران کشورهایی مانند چین و کره‌جنوبی پرداختیم.»
- «سارا قشقایی» / به شاگردانش علاقه و تعصب خاصی دارد
نخستین حضور «سارا قشقایی» در مسابقات رسمی تجربه شیرینی نبود و نتوانست بر حریف خود پیروز شود، ولی این شکست قشقایی را برای ادامه مسیر و رسیدن به مقام‌های قهرمانی مصمم ترکرد.
قشقایی می‌گوید: «آن زمان ۱۶ـ ۱۷ سال بیشتر نداشتم و این باخت در روحیه‌ام تأثیر زیادی داشت، اما رفتار میرزایی‌نسب که مربی من بود، باعث شد سرخورده نشوم و تمریناتم را جدی‌تر ادامه دهم. » قشقایی ساکن روستای قلعه‌نو است و به دلیل کمبود امکانات قلعه‌نو راه زیادی را طی می‌کند تا در کلاس‌های باشگاه «ری رزم» محله شهید غیوری حضور داشته باشد.
قشقایی می‌گوید: «از کودکی به ورزش‌های رزمی علاقه داشتم و پس از تحقیق روی رشته‌های مختلف، کاراته را به‌عنوان رشته ورزشی خود انتخاب کردم.» او تمرینات خود را در سال ۱۳۹۵ زیر نظر میرزایی‌نسب آغاز کرده و اکنون عناوینی مانند مقام دوم مسابقات بین‌المللی ایران‌زمین و ده‌ها مقام برتر استانی و کشوری را در کارنامه خود دارد. قشقایی می‌گوید: «میرزایی‌نسب به شاگردانش علاقه و تعصب خاصی دارد. وقتی فرزند او تازه به دنیا آمده بود، فقط ۱۰ روز استراحت کرد و با وجود داشتن نوزاد ۱۰ روزه، تمرینات ما را تعطیل نکرد.»