به گزارش همشهری‌آنلاین از سایت موسسه ملی بهداشت آمریکا، محققان دریافتند که در هنگام استراحت، مغز داوطلبان به سرعت و به طور مکرر نسخه‌های سریع‌تری از فعالیت مشاهده شده در هنگام تمرین را تکرار میکند. این تکرار در زمان تایپ کردن یک کد هم مشاهده شد. هرچه داوطلب این فعالیت را بیشتر تکرار کرد، در جلسات بعدی تمرین عملکرد بهتری داشت که نقش استراحت در تقویت حافظه را تایید می‌کرد.
لئوناردو جی. کوهن، پژوهشگر ارشد این مطالعه می‌گوید: «نتایج تحقیق ما این ایده را تایید میکند که استراحت هشیارانه، به اندازه تمرین برای یادگیری یک مهارت جدید، اهمیت دارد. به نظر می‌رسد که طی یک دوره زمانی، مغز ما خاطرات تمرین‌های قبلی را فشرده و تثبیت میکند.»
به گفته او، «کشف نقش این تکرار در عصب‌ها، نه تنها می‌تواند به ما در شکل‌گیری مهارت‌های جدید کمک کند، بلکه به بیماران برای بهبود مهارت‌های از دست رفته، پس از آسیب‌های عصبی، مانند سکته مغزی، کمک میکند.»
اعضای تیم کوهن برای ضبط امواج مغزی ۳۳ داوطلب سالم و راست‌دست، از یک روش اسکن بسیار دقیق به نام مگنتوآنسفالوگرافی استفاده کردند تا به آنها بیاموزند که با دست چپ یک کد پنج رقمی را تایپ کنند. داوطلبان روی یک صندلی نشستند و یک اسکنر بلند مخروطی شکل روی آنها گذاشته شد. آزمایش زمانی شروع شد که برای یک داوطلب کد «۴۱۲۳۴» روی یک صفحه، نمایش داده شد و از او خواسته شد که در ۱۰ ثانیه هر چند بار که ممکن است، آن را تایپ و سپس ۱۰ ثانیه استراحت کند. پس از آن، از همه افراد خواسته شد که این چرخه متناوب تمرین و استراحت را در مجموع ۳۵ بار تکرار کنند.
در چند کارآزمایی اول، سرعت تایپ کردن کد به وسیله داوطلبان به طرز چشمگیری بهبود یافت و حدودا از سیکل یازدهم به بعد کاهش پیدا کرد. در مطالعه‌ای که پیش از این انجام شده بود، تیم دکتر کوهن نشان داد که بیشترین پیشرفت در هنگام استراحت کوتاه اتفاق افتاده است و نه هنگام تایپ کردن داوطلبان. همچنین این پیشرفت در یادگیری، پس از یک خواب شبانه بیشتر و با کاهش میزان امواج مغزی موسوم به ریتم‌های بتا مرتبط بود. اما در این گزارش جدید دانشمندان به دنبال چیز دیگری در امواج مغزی افراد بودند.
یکی از اعضای تیم کوهن می گوید: «ما می خواستیم مکانیسم‌های تقویت حافظه را که در طول استراحت هشیارانه مشاهده می‌شود، کشف کنیم. به نظر می‌رسد بعضی از انواع حافظه به تکرار فعالیت عصبی مرتبط است.
در نهایت، آنها با بهره‌گیری از یک برنامه کامپیوتری کشف کردند که یک نسخه بسیار سریع‌تر(حدودا ۲۰ مرتبه سریع‌تر) از فعالیت مغزی که در حین تایپ مشاهده می‌شود، در دوره‌های استراحت تکرار می‌شود. در طول ۱۱ کارآزمایی اول، این نسخه‌های فشرده شده فعالیت، در هر دوره استراحت بارها(حدود ۲۵ بار) تکرار شدند. این میزان ۲ تا ۳ برابر بیشتر از فعالیتی بود که در آخرین دوره‌های استراحت یا پس از پایان آزمایش دیده می‌شد.
همچنین این تیم کشف کرد که فعالیت تکرار، اغلب در مناطق حسی-حرکتی مغز اتفاق می‌افتد که وظیفه کنترل حرکات را بر عهده دارند. با این حال، آنها فعالیت در مناطق دیگر مغز، یعنی هیپوکامپ و قشر انتورینال را هم مشاهده کردند.