همشهری آنلاین _ نصیبه سجادی: بعدها از این زه برای ساخت کمان حلاجی، آلات موسیقی و شلاق چهارپایان استفاده شد. از آنجا که چنین شغلی در کشورهای دیگر مرسوم نبود، مسئولان شوروی سابق به ایران آمده و در این حرفه سرمایه‌گذاری کردند. قدیمی‌های منطقه ۱۷ از پدران و مادران‌شان نقل می‌کنند که آلمانی‌ها هم در زمین‌های ضلع جنوبی خط آهن تهران‌ـ اهواز و اطراف خیابان آل احمد فعلی شروع به ساخت کارخانه‌های زهتابی کردند. به همین دلیل اسم این بخش از منطقه به زهتابی معروف شد و هنوز هم بر سر زبان‌هاست. این کارخانه‌ها بیش از نیم قرن پیش در این قسمت از منطقه ۱۷ ساخته شدند و با توجه به اینکه هنوز هم صادرات روده گوسفند از ایران به اروپا به‌خصوص آلمان زیاد است و کشورمان پس از زعفران و خاویار، سومین صنعت ارزآور خود را مدیون آن است، به احتمال قوی چنین روایتی صحیح است و آلمانی‌ها در راه‌اندازی آن نقش داشته‌اند.
این محدوده از منطقه ۱۷ در سر راه کشتارگاه تهران هم قرار داشت و دامداری‌های زیادی در اینجا فعال بود. به همین دلیل تأمین روده برای کارخانه‌های زهتابی آسان بود. پس از پیروزی انقلاب و مهاجرت گسترده اقوام مختلف به اراضی منطقه ۱۷، این کارخانه‌ها تعطیل و جای خود را به کارگاه‌های کاشی و موزاییک دادند، البته از این کارگاه‌ها هم اثری باقی نمانده و جای‌شان را خانه‌ها به‌خصوص مغازه‌های کاشی و سرامیک گرفته‌اند.