به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سی‌ان‌ان، یک مطالعه جدید حاکی از آن است که نگهداری وسایل افراد عزیز درگذشته در عصر آهن بریتانیا امری رایج بوده است.
زنان و مردان به دلیل تعلق عاطفی به افرادی که از دست داده بودند، وسایل شخصی آنها را نگه می‌داشتند. باستان‌شناسان دانشگاه یورک، با مطالعه اشیائی که «چیزهای مشکل‌ساز» نامیدند به بررسی اشیائی پرداختند که افراد نه از آنها استفاده می‌کنند و نه نمی‌توانند آنها را دور بیندازند.
محققان اقلام روزمره‌ای مانند قاشق‌های استخوانی و سنگهایی که برای خرد کردن غلات استفاده می‌شود را بین دیواره‌های منازل باستانی شهرک بروکسموث واقع در اسکاتلند پیدا کردند که قدمت آن به ۶۴۰ قبل از میلاد تا ۲۱۰ میلادی باز می‌گردد.
خاکسپاری اموات امری غیرمتداول در عصر آهن بوده و افراد بعد از مرگ در طبیعت رها می‌شدند؛ پژوهشگران این رسم را دلیلی بر نگهداری وسائل شخصی درگذشتان عزیز می‌دانند.
امروزه نیز افراد زیادی با به یادگار نگهداشتن لباس و یا کفش یکی از عزیزان خود پس از مرگ یاد او را زنده نگه می‌دارند. لیندزی بوستر، باستان شناس، گفت چنین مواردی می‌توانند نیروی عاطفی تازه‌ای در زمان سوگواری برای بازماندگان داشته باشند.
وی افزود بحث درمورد مرگ و سوگ در جامعه معاصر را نشان می‌دهد که حتی پیش پا افتاده‌ترین اشیا نیز می‌توانند برای یادآوری ملموس عزیزان از دست رفته اهمیت خاصی خواهند داشت.
بوستر گفت: «چنین اشیای پیش پا افتاده‌ای به داغدیدگان اجازه می‌دهد تا احساس از دست دادن و اندوه مرگ را تجربه کنند و به پیوند عاطفی خود با عزیزان از دست رفته‌شان را حفظ کنند.
و جالب اینجاست که تجربه ماقبل تاریخ زندگی و مرگ از جهاتی تفاوت چندانی با تجربه امروزی ما ندارد.
«یکی از امیدهای من این است که مردم از داشتن چنین جعبه‌هایی در زیر تخت یا اتاق زیر شیروانی احساس گناه نکنند تجربه سوگ یک امر واقعا پیچیده است و ما به عنوان انسان هزاران سال است که با آن سر و کار داریم.»