همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: به گفته بزرگان و ساکنان قدیمی وردیج، چشمه آبی میان انبوهی از «نیزار» بود که سبب شد نخستین کسانی که به وردیج آمدند، این محله را برای سکونت انتخاب کنند و نام محله را «غازیان» یا همان «آغازیان» بگذارند. چشمه غازیان که میان محلی‌ها به چشمه «غایزون» هم معروف است، در گذشته محل تأمین آب شرب و شست‌وشوی وردیجی‌ها بوده است. اما قازیان محله‌ای دنج و آرام با ساختمان‌های قدیمی است که در گذشته مدرسه یا همان «مکتب خانه» روستا نیز در آن قرار داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی با آمدن شهید «غلامی» از تهران، ساختمان مدرسه به درمانگاه روستا تغییر کاربری داده شد. بنابراین، غلامی متولی تنها ساختمان دولتی وردیج در زمان خود بود که به‌صورت جهادی برای مردم روستا خدمت می‌کرد.
او بعدها یکی از اتاق‌های ساختمان درمانگاه را برای «نهضت سوادآموزی» اختصاص داد و در کنار امور پزشکی به آموزش خواندن و نوشتن اهالی روستا پرداخت. با آغاز جنگ تحمیلی، غلامی به جبهه رفت و شهید شد. بعد از مدتی ساختمان درمانگاه به تعاونی اجناس دولتی (کوپنی) داده شد وپس از آن به پایگاه بسیج «یاسر» تغییرکاربری داد و بسیاری از رزمنده‌ها از همین پایگاه به جبهه‌ها اعزام شدند. این ساختمان با توجه به اینکه از ابتدای شکل‌گیری محله غازیان مکانی برای امور دولتی یا حکومتی بود، گفته می‌شود که در آن کار قضایی نیز انجام می‌شده و با گذر زمان نام غازیان به «قازیان» تغییر پیدا کرده است.