همشهری آنلاین_مهدی اسماعیل پور: جلالی پیش از اینکه بهعنوان یک مربی در باشگاه نفت مشغول به کار شود، در سالهای دورتر، بهعنوان بازیکن نیز به این باشگاه و محله رفتوآمد داشته است. جلالی باور دارد که در منطقه ۲۱ و تهرانسر هنوز هم استعدادهای خوبی مانند «علی کریمی»، «جواد نکونام» و «اکبر یوسفی» پیدا میشود. فقط کافی است که به این استعدادها توجه و روی آنها سرمایهگذاری شود. با این مربی نام آشنا و موفق تیمهای پایه فوتبال ایران که برخی از شاگردانش امروز در لیگ برتر بازی میکنند؛ گفتوگویی انجام دادهایم که در ادامه میخوانید.
- هر سال، ۲۵ شاگرد
علی جلالی، متولد ۱۳۳۷ و بزرگ شده محله «امامزاده حسن» (ع) است. او درباره فعالیتهای ورزشیاش در منطقه ۲۱ و محله تهرانسر به همشهری محله میگوید: «در سال ۲۰۰۰ میلادی، مدرک مربیگری «A آسیا» را گرفتم. از سال ۱۳۸۱ تا سال ۱۳۸۹ مربی تیمهای فوتبال نفت تهرانسر در ردههای پایه بودم. از شاگردانم میتوانم به «عرفان معصومی» بازیکن تیم «پدیده مشهد»، «علیرضا چراغعلی» در تیم «آلومینیوم اراک» اشاره کنم که در لیگ برتر فوتبال ایران بازی میکنند.
همچنین علیرضا بیرانوند، دروازهبان تیمملی و باشگاه «آنتوروپ بلژیک» که همه او را میشناسند. شاگردان بسیاری داشتم که حساب آنها از دستم در رفته است. اما نفراتی که نام بردم از معروفترین آنها هستند. تقریباً هر سال ۲۵ شاگرد در تیم نفت تهران پرورش دادم. مدتی مسئولیت آکادمی باشگاه نفت در تهرانسر برعهده من بود که در آنجا هم هرسال تقریباً ۱۰۰ شاگرد در ردههای سنی مختلف داشتم. در بین شاگردانم تعدادی از آنها ساکن تهرانسر و منطقه ۲۱ بودند.»
- مصدومیت شدید و کنار گذاشتن فوتبال
علی جلالی در دوران جوانی خود از فوتبالیستهای قدیمی و آیندهدار ایران بود که یک مصدومیت سخت و بد موقع، سبب شد تا فوتبال را بهعنوان بازیکن کنار بگذارد. : «چند سالی فوتبال بازی کردم. بازیکن تیم «جوانان پرسپولیس» بودم و در باشگاه «سپهر» زیر نظر «عارف سیدعلیخانی» بازی میکردم. در تیم «ایران کاوه» حضور داشتم که پیشتر به تیم «سایپا» تغییر نام داد. برای تیم نفت تهران هم توپ زدهام. شاگردی عارف خان که سابقه سرمربیگری تیمملی جوانان را دارد و در دوران سرمربیگری «پرویز خان دهداری» هم مربی تیمملی بود، برایم افتخار بزرگی
است. متأسفانه در سال ۱۳۵۶ از ناحیه «رباط صلیبی» به شدت آسیب دیدم و مجبور شدم فوتبال را کنار بگذارم. در رده بزرگسالان، تنها ۳ سال توانستم فوتبال بازی کنم. پست من «هافبک» بود و زمانی که در تیم ایران کاوه بازی میکردم، مصدوم شدم. در دورانی که فوتبال بازی میکردم، بچههایی هم از تهرانسر و محلههای اطراف حضور داشتند که البته به آن صورت معروف نشدند و در سطح اول فوتبال کشور، شناخته شده نیستند.
البته از بچههای نسل بعد، چهرههایی مانند «جمشید شاه محمدی» را از محله تهرانسر داشتیم که بازیکن پرسپولیس و تیمملی بود. شاه محمدی نیز از شاگردان عارف سیدعلیخانی است.» تهرانسر در دهه ۵۰ که علی جلالی در آن فوتبال بازی میکرد با تهرانسری که امروز میشناسیم، تفاوتهای زیادی داشت: «آن زمان که در تیم نفت تهرانسر فوتبال بازی میکردیم، زمین خاکی به نام «آبرسانی» وجود داشت که امروز محدوده بلوار «صدف» و بزرگراه «آزادگان» است. زمین باشگاه نفت تهران هم یک زمین خاکی شیبدار بود. آن زمان تهرانسر فقط به محدوده بلوار اصلی خلاصه میشد و بالای میدان «کمال الملک» کنونی کیوسکی وجود داشت و زمینهای اطراف همه بیابان بودند.»
- تهرانسرستارههای خوبی داشته و دارد
مربی فوتبال با تجربه تهرانسر باور دارد در بین بچههای این محله استعدادهای خوبی پیدا میشوند که میتوانند در آینده تبدیل به ستارههایی چون جواد نکونام و علی کریمی شوند: «تهرانسر و منطقه ۲۱ استعدادهای خوبی دارد که اگر خوب پرورش داده شوند، میتوان از بین آنها چند ستاره به فوتبال باشگاهی و ملی کشور تحویل داد. برای همین است که اکنون در فوتبال پایه تهرانسر مشغول به کار و فعالیت هستم و میخواهم بچههای با استعداد را شناسایی کنم و فوتبال را اصولی و اساسی به آنها آموزش دهم تا در این رشته موفق شوند. در ۳ بخش با آنها کار میکنم. «دریافت توپ»، «حفظ توپ» و «ارسال توپ» مواردی هستند که باید در فوتبال پایه به بچهها آموزش داده شوند.
در باشگاه «فدک فاتح زرین» تهرانسر که سال ۱۳۷۷ آن را تأسیس کردم، به دنبال استعدادیابی، آموزش و پرورش آنها هستم. زمانی که مربی تیمهای پایه نفت بودم، این باشگاه را نیز داشتم. پس از جدا شدن از باشگاه نفت، فعالیتم در باشگاه فدک بیشتر شد. ستارههایی چون علی کریمی، جواد نکونام، علیرضا بیرانوند و مرتضی کرمانی مقدم بازیکن تیمهای پایه نفت بودند.»
- اول اخلاق، بعد فوتبال
علی جلالی از شاگردان مرحوم پرویز دهداری که معروف به «معلم اخلاق فوتبال ایران» است، در کارش روش و مرام استاد را دنبال میکند: «اخلاق و کردار خوب از مسائل فنی فوتبال مهمتر است، برای همین همواره با این روش به شاگردانم آموزش میدهم. ۷ جمله را بهصورت مکتوب به بچهها دادم و از آنها خواستم که آن را بر روی دیوار اتاق خود نصب و تلاش کنند
تا به لحاظ اخلاقی و رفتاری از آن الگو بگیرند. این ۷ جمله عبارتند از «ای کسانی که ایمان آوردهاید، چیزی را نگویید که خودتان به آن عمل نمیکنید.»، «ابتدا فکر کنیم و سپس عمل کنیم.»، «آنچه برای خود نمیپسندی، برای دیگران هم نپسند.»، «امروزمان باید بهتر از دیروزمان باشد.»، «انسان به هرکجا که دلش بخواهد میرسد، مشروط بر اینکه برای خود تعیین هدف کند، روش صحیح انتخاب کند، برنامهریزی خوبی داشته باشد و از همه مهمتر سعی و تلاش و تداوم داشته باشد.»، «حرف شنوی، تمرکز، نظم، آگاهی محیطی، تصمیمگیری صحیح و سریع» و «تکنیک خوب، تاکتیک خوب».
علاوه بر این، هر روز بر لزوم احترام گذاشتن به پدر و مادر تأکید میکنیم که بزرگترین عبادت خدمت به خلق و بهترین مخلوق خدا برای هر انسانی، پدر و مادر است. میگوییم اگر میخواهید در زندگی و ورزش موفق باشید، به پدر و مادرتان احترام بگذارید. در واقع من مکتب و راه پرویزخان دهداری را ادامه میدهم. ایشان به نوعی مربی و استاد من بود. به اینترتیب که مرحوم دهداری استاد عارف سیدعلیخانی بود و من هم شاگرد عارف خان بودم. مکتب و راهی که میگوید «اولمنش و اخلاق، بعد ورزش و فوتبال»، من نیز در کار مربیگری همین روش را دنبال میکنم.»