ابراهیم وجدانی / مدیر روابط‌عمومی منطقه ۶ شهرداری تهران : ارتباطات همانند کلیدی، قفل درهای بسته را در عرصه‌های مختلف گشود و ابزاری برای انتقال اندیشه‌ها، آداب، فرهنگ، تمدن، عقاید و تعاملات اجتماعی در سراسر گیتی شد تا به امروز که با مقوله ابررسانه‌ها مواجه‌ایم. این پدیده مولود میراث ارتباطات گذشتگان است و در طول تکامل زیستی انسان، همچون لوبیای سحرآمیز چنان رشد کردند، سر از ابرها درآوردند و از دیگر دستاوردهای بشری پیشی گرفتند.
اما ماهیت ابررسانه‌ها بلعیدن رسانه‌های خرد و محلی است و سایه بزرگشان، نقش حیاتی آنان را کمرنگ کرده است.
رسانه‌های محلی یا به تعبیری رسانه‌های مینیاتوری همچون مویرگ‌های بدن با تک‌تک سلول‌ها در تعاملند و با انتقال دوسویه عوامل حیاتی، در بقای انسان در محل زیست خود، نقش کلیدی و مهم را ایفا می‌کنند. رسانه‌های مینیاتوری در عصر ارتباطات، چشم، گوش و زبان مردم در مقیاس حکمرانی محلی وتریبونی برای انعکاس نیازها، چالش‌ها، نقاط ضعف، قوت و موفقیت‌های شهری و محلی هستند.
اکنون توسعه محله‌ها نیاز به شکل‌گیری شبکه ارتباطی مویرگی و محله‌ای دارد و رسانه‌های خرد محلی جایگاه ویژه‌ای در این مقوله پیدا کرده‌اند. هر اندازه تعامل حکمرانی محلی با ساکنان محله و به مفهوم دقیق‌تر شهروندان، دوسویه و فعال باشد، سرعت توسعه محلی بیشتر و آثار آن چشمگیرتر خواهد بود. حلقه واسط این دو، رسانه‌های مینیاتوری هستند تا از طریق تکنیک‌ها، ابزار و تخصص انحصاری خود زمینه ارتباط بین مدیریت شهر را با مردم در مقیاس محله فراهم کنند.
در این بین، ابررسانه‌ها فقط وظیفه و رسالتی که دارند این است که از طریق رسانه‌های خرد و محلی به کشف بسترها و زمینه‌های رشد و توسعه محله‌ها بپردازند و با تمرکز و انتقال مویرگی داده‌ها، زمینه‌ساز توسعه پایدار کلانشهرها و در نهایت توسعه ملی باشند.
تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۰:۳۳
ارتباطات کهن‌ترین میراث بشر است و از بدو خلقت انسان با او همراه شده و با رشد فکری و رفتاری‌اش سیر تکاملی به خود گرفته است.