همشهری آنلاین_پریسا نوری: ۱۴ ساله بود که در رینگ مسابقات انتخابی کشوری همه حریفان را ناک اوت کرد و به تیم‌ملی نوجوانان راه یافت. با «نیما بیاتی» ورزشکار ۱۷ ساله ساکن شمیران‌نو که به تازگی لباس تیم‌ملی جوانان را به تن کرده و این روزها برای رقابت‌های جهانی کیک‌بوکسینگ در صربستان آماده می‌شود، هم صحبت شدیم.
در ۷ سالگی وقتی که همسن و سالانش بیشتر از هر چیز مداد رنگی و دفتر دستشان بود، دستکش مخصوص پوشیده و همراه پدرش در خانه مشق بوکس کرده است. او در این‌باره می‌گوید: «پدرم نخستین مربی من و ورزشکار حرفه‌ای رشته کیک‌بوکسینگ است. من هم مثل خیلی از بچه‌ها که از پدر و مادرشان الگو می‌گیرند، با تشویق پدرم به بوکس علاقه‌مند شدم و از کودکی در خانه تمرین کردم و در کنار او فوت وفن این رشته ورزشی را یاد گرفتم.»
چند سال بعد بوکس را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و در ۱۴ سالگی با قهرمانی در مسابقات انتخابی کشوری، به تیم‌ملی نوجوانان می‌پیوندد. او در این‌باره توضیح می‌دهد: «ازسال ۹۵ روزی ۴ ساعت در ورزشگاه شیرودی و زیرنظر مربیان با تجربه تمرین کردم. همان سال قهرمان استان تهران در رده نوجوانان شدم و در سال ۹۷ و ۹۸ هم در مسابقات انتخابی تیم‌ملی با غلبه بر حریفانی از استان‌های گلستان و گیلان، وارد تیم‌ملی نوجوانان شدم.» بیاتی که به تازگی عضو تیم‌ملی جوانان شده، درباره پیوستنش به این تیم می‌گوید: «در دو ماه اخیر، چند اردوی آمادگی تیم‌ملی در کردستان، لرستان و تهران برگزار شد، در این رقابت‌ها همه حریفانم را ناک اوت کردم و عضو تیم‌ملی جوانان شدم.»
- محرومیت مانع از موفقیت نمی‌شود
این ورزشکار نوجوان، زاده و بزرگ شده محله شمیران‌نو است. محله‌ای که نامش با برخی محرومیت‌ها و کمبود امکانات گره خورده، اما او معتقد است کمبودها و مشکلات مانع پیروزی و موفقیت به‌ویژه در این رشته ورزشی نمی‌شود.
بیاتی از دشواری‌های این مسیر می‌گوید: «سال ۹۵ که ورزش حرفه‌ای را شروع کردم نه تنها در شمیران‌نو که در شمال شرق تهران باشگاه بوکس نبود، برای همین مجبور بودم به باشگاه شیرودی بروم. مدتی هم به دلایلی در پردیس ساکن شدیم و فاصله زمانی خانه تا باشگاه حدود دو تا سه ساعت بود یعنی ساعت ۲ که از مدرسه می‌آمدم بعد از ناهار و یک استراحت کوتاه ساعت ۳ از پردیس راه می‌افتادم و حدود ساعت ۵ تا ۶ به ورزشگاه شیرودی می‌رسیدم.
اما دوری راه باعث نمی‌شد که بی‌خیال تمرین بشوم.» او ادامه می‌دهد: «بوکس ورزش گرانی نیست و به وسیله خاصی نیاز ندارد. فقط یک دستکش می‌خواهد که یک مبتدی در شروع کار حتی بدون دستکش هم می‌تواند به‌صورت فردی تمرین کند. پس محرومیت نمی‌تواند مانع از موفقیت در این رشته شود.» بیاتی برای اثبات حرفش یک مثال می‌آورد: «کوبا با اینکه کشور بسیار فقیری است و مردمانش حتی غذای کافی برای خوردن ندارند اما هر دوره در المپیک چندین مدال در رشته بوکس می‌آورد. این یعنی داشتن علاقه و پشتکار شرط موفقیت در این رشته است.»
- درس و ورزش در کنار هم
بیاتی در حال حاضر مشغول تمرینات سنگین برای آمادگی مسابقات جهانی بوکس جوانان است که آبان ماه در صربستان برگزار می‌شود. او که رویای قهرمانی در رینگ مسابقات جهانی را در سر دارد می‌گوید: «تا به حال در کشورمان کسی مدال طلای المپیک و مسابقات جهانی بوکس را به دست نیاورده است. من دلم می‌خواهد در آینده این مدال را به کشورم بیاورم و برای محقق شدن این رؤیا همه تلاشم را می‌کنم.»
این ورزشکار خوش آتیه و خوش فکر که جزو شاگردان خوب دبیرستان غیبی آزادگان است، قصد دارد در کنار ورزش درسش را در رشته حقوق ادامه دهد و یک وکیل و حقوقدان خوب شود. او درباره اینکه چرا تحصیلاتش را در رشته تربیت‌بدنی ادامه نمی‌دهد، این‌طور می‌گوید: «معتقدم آدم باید برای موفقیت در زندگی دو تا هدف را دنبال کند. اگر فقط روی یک هدف تمرکز کند، عاقلانه نیست؛ بهتر است دو هدف خوب را دنبال کند که اگر یکی محقق نشد به دومی برسد. به قولی نباید همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد گذاشت.»
- پدر، مربی و «حریف تمرینی» پسر
نیما موفقیتش را مدیون پدرش «جواد بیاتی» می‌داند و می‌گوید پدرش نخستین مربی و حریف تمرینی او بوده است. پدر که در جوانی افتخارات زیادی در کیک‌بوکسینگ کسب کرده و قهرمانی بوکس آسیا در سال ۲۰۰۴ را در کارنامه‌اش دارد و پسرش را در این گفت‌وگو همراهی می‌کند، توضیح می‌دهد:»نیما پسر پرجنب و جوش و شیطانی بود. وقتی در کودکی بوکس را یاد گرفته بود، برای تمرین گاهی در و دیوار خانه را هدف می‌گرفت اما اینها کافی نبود.
او نیاز به یک حریف تمرینی داشت تا ضربه‌هایش را به چالش بکشد و من نقش این حریف را برایش ایفا کردم.» او در توضیح بیشتر می‌گوید: «در کشورهای پیشرفته برای تمرین بوکس به شخصی که بوکس بلد است، پول می‌دهند که در رینگ بایستد تا ورزشکار روی او حرکت‌ها را تمرین کند. این کار، مهارت نقطه‌زنی بوکسور را زیاد می‌کند و او را به چالش می‌کشد؛ من برای افزایش مهارت پسرم نقش حریف تمرینی را اجرا کردم تا مهارتش بیشتر شود.»
- علاقه‌مندان به بوکس بخوانند
اگر به ورزش بوکس علاقه دارید، بد نیست بدانید این رشته مانند سایر رشته‌های رزمی، ورزش گرانی نیست و به گفته ورزشکاران، برای کسی که مبتدی است یک جفت دستکش برای شروع تمرینات کافی است. دستکش‌های بوکس هم در فروشگاه‌های ورزشی بسته به نوع و کیفیتشان از ۲۰۰ هزار تومان تا ۲ میلیون تومان قیمت دارند و برای ورزشکاران مبتدی دستکش‌های ارزان‌قیمت کفایت می‌کند.
از طرفی با وجودی که کیسه بوکس یکی از اصلی‌ترین نیازها برای تمرین یک بوکسور به حساب می‌آید، اما قطعاً هر ورزشکار نباید برای خودش یک کیسه بوکس بخرد و تمامی باشگاه‌های بوکس، کیسه بوکس مخصوص دارند. شهریه آموزش بوکس در باشگاه‌های نیمه دولتی ماهانه حدود ۲۰۰ هزار تومان است.
- کجا بوکس یاد بگیریم
در شمال شرق تهران چند باشگاه خصوصی و نیمه دولتی بوکس را آموزش می‌دهند که نشانی برخی از آنها به این شرح است:
باشگاه ورزشی امام علی(ع) : میدان رسالت، خیابان سلمان طرقی، ابتدای خیابان فرجام غربی
باشگاه شهدای شمیران‌نو: خیابان هنگام، بالاتر از میدان الغدیر، خیابان نعمت‌زاده
مجموعه ورزشی صدف: بزرگراه امام علی(ع)، خیابان محمدی ـ خیابان ریحانی
باشگاه ورزشی دیهیم (رسالت) : خیابان شهید مدنی، نبش مسیل باختر
مجموعه ورزشی هنگام (آبفا) : خیابان هنگام، بالاتر از میدان الغدیر، روبه‌روی سی‌متری دوم