این بار به بهانه روز جهانی کودک از آنها حرف می‌زنیم. در کشورهای مختلف، روزی برای کودکان به دلیل به رسمیت شناختن آنان جشن‌گرفته می‌شود. سازمان ملل متحد روز ۲۰ نوامبر را به بهانه تصویب پیمان نامه حقوق کودک روز جهانی کودک نامگذاری کرده است. روز کودک هر تاریخی که باشد روزی است که به ما یادآوری می‌کند نسبت به کودکان مسئولیم و همان‌طور که در پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک آمده باید حقوق آنان را به رسمیت بشناسیم و برای اجرای بی‌کم و کاست آن تلاش کنیم.
امسال روز کودک در حالی فرا می‌رسد که بسیاری از کودکان از ابتدای شروع پاندمی از دیدن و بازی با گروه‌های همسال خود در مهدها و مدارس محروم بوده‌اند و بخش قابل توجهی از این زمان را در قرنطینه سپری کرده‌اند. بماند که وقتی از کودکان می‌گوییم نباید فراموش کنیم که در جامعه هنوز با مقوله نابهنجار کارِ کودک مواجه‌ایم. کودکان زباله‌گرد، کودکان کولبر و... نمونه‌هایی از کودکانی هستند که در شرایط سخت زندگی به سر می‌برند.
امسال روز جهانی کودک را در حالی گرامی می‌داریم که می‌دانیم کودکانی به دلیل دسترسی نداشتن به موبایل، تبلت و امکانات دیجیتال از تحصیل محروم یا برای ادامه آن با مشکلاتی رو به‌رو هستند. نگاهمان را کمی فراتر ببریم. به کودکان کشورهای همسایه هم نگاهی کنیم. تعداد زیادی از کودکان در کشور همسایه و هم زبان ما به دلیل مسائل سیاسی و داخلی، امنیت جانی و تحصیلی ندارند. امسال روز کودک در حالی فرا می‌رسد که همچنان خشونت علیه کودکان، قربانی می‌گیرد و احساسات عمومی را جریحه‌دار می‌کند. نمی‌شود از کودکی گفت و از آسیب‌ها حرفی به میان نیاورد.
روز جهانی کودک فقط روزی برای تبریک گفتن و در نهایت جشن گرفتن و کادو خریدن برای کودکان نیست؛ روزی است برای تلنگر زدن به خودمان به‌عنوان اعضای جامعه که در برنامه‌ریزی‌ها، کودکان را نادیده نگیریم. در هر مسئولیت یا حوزه‌کاری که هستیم، کودکان را در اولویت قرار دهیم، برای احقاق حقوق و دسترسی عادلانه آنان به امکانات تلاش کنیم و مصالح آنان را در همه حوزه‌ها مد نظر قرار دهیم. به امید روزی که روز جهانی کودک را در چنین شرایطی جشن بگیریم و لبخند شادمانی را بر چهره آنان ببینیم.