همشهری آنلاین _ زهرا بلندی: «جواد حبیب‌پور» هنرمند ۳۴ ساله با کسب مهارت در هنر فیلمنامه‌نویسی و فیلمسازی، نویسندگی ۴ فیلمنامه و ساخت ۱۰ فیلم کوتاه را در کارنامه‌اش به ثبت رسانده و افتخارات بسیاری در جشنواره‌های مختلف هنری به دست آورده است. در این گزارش ضمن آشنایی بیشتر با این هنرمند، که نگاهی تیزبین به همه مسائل دارد، محله نعمت‌آباد و نقاط ضعف و قوتش را مورد بررسی قرار دادیم.
قرارمان در ساختمان سرای محله نعمت‌آباد است؛ جایی که سال‌ها قبل برای برگزاری جلسات نقد فیلم به آن مراجعه می‌کرد و اکنون با ارادتی که به‌عنوان مرکزی فرهنگی نسبت به آن دارد، اینجا را برای گفت‌وگو انتخاب کرده است. حبیب‌پور پیش از هرچیز به علاقه درونی‌اش به تئاتر از روزهای کودکی و نوجوانی اشاره می‌کند و می‌گوید: «عضو گروه‌های تئاتر مدرسه شدم. همراه با دیگر دانش‌آموزان علاقه‌مند تصمیم داشتیم کمی تخصصی‌تر به این موضوع بپردازیم، اما امکانات‌مان خیلی محدود بود.
آن زمان تنها سالن نمایش منطقه ما سالن کرکچی محله خانی‌آباد نو بود که در شرایطی خاص برای اجرای نمایش در آن باز می‌شد. دنبال راه چاره بودیم که از طریق یکی از دوستان متوجه شدیم در خیابان صابونیان منطقه ۱۶ کانون تربیتی و پرورشی وجود دارد که متعلق به منطقه ۱۹ است و ضمن برگزاری کلاس‌های مختلف هنری و ورزشی، با بهره‌مندی از سالن نمایش به برگزاری کلاس‌های تئاتر و کشف استعدادهای این حوزه هم می‌پردازد. ۱۴ سال بیشتر نداشتم و همراه با دیگر همکلاسی‌های علاقه‌مند هر روز با اتوبوس خودمان را به آنجا می‌رساندیم.» این فیلمنامه‌نویس موفق با بیان اینکه بهترین اتفاق در این حوزه در همان سال‌ها برایش رقم خورده است، می‌گوید: «سالن در اختیار ما بود. خودمان نمایشنامه می‌نوشتیم، آن را روی صحنه می‌بردیم و با ایده‌پردازی خودمان جشنواره راه می‌انداختیم. با این فعالیت‌ها ارتباط‌مان گسترده‌تر شد و کم‌کم آنجا را به پاتوقی برای علاقه‌مندان تئاتر منطقه ۱۹ تبدیل کردیم.»
- خلق ۱۴ فیلم کوتاه
«به مرور متوجه گرایشم به خلق اثر، نوشتن و کارگردانی آن شدم و مسیرم بعد از یک سال تغییر کرد.» حبیب‌پور با اشاره به اینکه خیلی زود در این حوزه مهارت کسب کرده، می‌گوید: «بچه‌های محله نعمت‌آباد که دنبال اجرای تئاتر در منطقه بودند حالا خودشان در مسابقات دانش‌آموزی برگزارکننده جشنواره تئاتر شده بودند. کارهای‌مان در منطقه و استان در معرض دید قرار می‌گرفت و جوایز کسب می‌کرد. این روند تا جایی ادامه پیدا کرد که با حوزه فیلم آشنا شدم و سال ۱۳۸۳ نخستین فیلم کوتاهم را با نام «استقبال» ساختم و کم‌کم تعداد فیلم‌هایم بیشتر شد. اکنون ساخت بیش از ۱۴ فیلم کوتاه را به نام خودم ثبت کرده‌ام.»
این هنرمند با بیان اینکه ساخت فیلم کوتاه باعث شده با افرادی در سینما که کار حرفه‌ای انجام می‌دهند آشنا شود، ۲ تله فیلم بنویسد و ۲ کار سینمایی خلق کند، می‌گوید: «در نخستین ورودم به دانشگاه با اصرارهای خانواده در رشته مهندسی تحصیل کردم، اما در نهایت به اصل خود بازگشتم و تحصیلاتم را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته ادبیات نمایشی ادامه دادم.» حبیب‌پور با اشاره به اینکه معمولاً در ژانرهای مختلف از سوژه‌های اجتماعی تا فضای ضد جنگ و... کار می‌کند، می‌گوید: «مشکلات محله ما و محله‌هایی از این دست خیلی عمیق است و من جسته و گریخته در فیلم‌هایم به آنها پرداخته‌ام.»
- سوژه‌یابی در دل محله
در ادامه از سرای محله خارج می‌شویم و به گپ‌وگفتی محلی‌تر در کوچه‌پسکوچه‌ها می‌پردازیم. او از همه نقاط محله خاطره دارد و اینجا را با تمام کم و کاستی‌هایش عامل مهمی در پیشرفت و موفقیتش می‌داند. حبیب‌پور با بیان اینکه شاید خود انسان آگاه نباشد که اتمسفری که در آن زیست داشته چقدر در رشدش تأثیر دارد، اما این تأثیرها حتمی است، می‌گوید: «قطعاً تأثیراتی که این محله در من ایجاد کرده، در خط فیلم‌هایم هم جاری است. من سوژه‌یابی را در کنار همین مردم ساده و دوستداشتنی یاد گرفتم.
سال‌هاست که عادت دارم حین محله‌گردی و گفت‌وگو با اهالی سوژه‌هایم را در ذهنم پرورش بدهم.» او منکر کمبودهای محله نعمت‌آباد نیست، اما با اعتقاد به اینکه مهربانی و انسانیت فارغ از شعارزدگی در تک تک کوچه‌ها و خانه‌های محله موج می‌زند، می‌گوید: «دوست دارم خودم بتوانم در محله دوره آموزشی برگزار کنم، اما خیلی جدی نبوده است و اگر پیشنهادی در این زمینه دریافت کنم به‌طور جدی به آن فکر خواهم کرد، چراکه اگر بدانم برای رشد و کشف استعداد و پیشرفت یک نفر هم قدمی می‌توانم بردارم این کار را انجام خواهم داد.» وی ادامه می‌دهد: «معمولاً اهالی محله برای کشف استعدادهای کودکان‌شان به من مراجعه می‌کنند و من سعی می‌کنم در وهله اول خودم راهنمایی‌شان کنم یا به دیگر دوستان هنرمندم ارجاع‌شان دهم.»
- ضعف مدیریت فرهنگی در کشف و تقویت استعدادها
بیشترین ناراحتی‌اش ضعف مدیریت فرهنگی است که در کمبود مراکز و امکانات فرهنگی نمود دارد.
ما را تا مقابل درکتابخانه‌های بسته محله می‌برد و می‌گوید: «۳ کتابخانه سرای محله، امام صادق(ع) و امام خمینی(ره) در محله نعمت‌آباد وجود دارد که کتابخانه امام صادق کاملاً متروکه و کتابخانه پارک امام خمینی(ره) تقریباً برچیده شده است.» حبیب‌پور از نبود سالن نمایش مناسب برای رشد علاقه‌مندان به هنر تئاتر و نمایش در محله، یاد می‌کند و می‌گوید: «علاوه بر تجهیزات، ما در حوزه آموزش هم خیلی ضعیف کار کرده‌ایم و برگزاری کلاس‌های آموزشی تخصصی با حضور استادان برجسته و صاحب‌نام این حوزه هم امری ضروری است.»
این فیلمنامه‌نویس نکته‌بین بعد از گلایه‌هایش از وضعیت نامطلوب فرهنگی در محله، به پارک‌های غیرمجاز خودرو و ترافیک سنگین به‌عنوان دیگر معضلات متداول محله اشاره می‌کند و می‌گوید: «علاوه بر کمبود کتابخانه و سرانه‌های فرهنگی و ورزشی، تراکم بالا و بافت فرسوده نعمت‌آباد هم ایمنی اهالی محله را پایین آورده و ترافیک و پارک دوبله در ۲ خیابان اصلی لوله گاز و طالقانی، که سال‌هاست که در قرق کاسبان است، هم به وجودآورنده ترافیک است.»
- دوست دارم زیبایی‌های محله را به تصویر بکشم
سلام و احوالپرسی‌های یکی در میان اهالی را با خود بهانه می‌کند تا از مهربانی و صفای مردمان محله نعمت‌آباد به‌عنوان ویژگی‌های مثبت آن یاد کند و می‌گوید: «با پیشرفت تکنولوژی و رشد آپارتمان‌نشینی همچنان در اینجا اهالی محله و همسایه‌ها جویای حال هم هستند و با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. اهالی همیشه به من محبت دارند و پیگیر فیلم‌هایم هستند. با کاسبان محل و همسایه‌ها ارتباط نزدیکی دارم و نظرشان را درباره فیلم‌هایم جویا می‌شوم.»
استعدادهای علمی، هنری و ورزشی ساکن محله موضوع دیگری است که حبیب‌پور به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «با زندگی در چنین محله‌ای ذهنم همیشه پر از ایده است و به نظرم مهم‌ترین بخش آن ارتباط‌های متعدد با مردم و شاید گذراندن بحران‌های مختلف از سر باشد. حضور و زیست در این منطقه که برای من باعث افتخار است کمک می‌کند بانک عاطفی قوی‌تری داشته باشم و اثر بهتری خلق
کنم.»
او درباره برنامه‌های آتی‌اش می‌گوید: «امیدوارم با نابودی کرونا نخستین فیلم بلند سینمایی‌ام را بسازم. استفاده از لوکیشن محله برایم قابل ارزش است و دوست دارم از آن برای فیلم‌هایم استفاده کنم. معمولاً در فیلم‌ها و سریال‌ها بدی‌ها و نقاط ناخوشایند محله‌های جنوب شهر را به تصویر می‌کشند. دلم می‌خواهد خوبی‌ها و زیبایی‌های محله نعمت‌آباد را به تصویر بکشم.»
- افتخارات بچه‌محل هنرمند
«جواد حبیب‌پور» نویسنده فیلمنامه‌های «رهاتر از دریا»، «همدم»، «احیاء(باران در آینه)» و «زنگار(ساغر)» و سازنده فیلم‌های کوتاه «کو گوش شنوا»، «دیوار به دیوار»، «با زبان بی‌زبانی»، «استقبال»، «پیاده‌رو»، «گذرگاه یکطرفه»، «احضاریه»، «قدم نورسیده»، «سیبل» و «پشت خط زرد» است.
فیلم کوتاه «کو گوش شنوا» جایزه بهترین فیلم داستانی جشنواره فیلم کوتاه شمسه ۱۳۹۰، بهترین فیلم داستانی جشنواره فیلم کوتاه آموزش و پرورش سال ۱۳۹۰ را کسب کرده است.
فیلم کوتاه «با زبان بی‌زبانی» به‌عنوان بهترین فیلم جشنواره فیلم کوتاه پاسارگاد سال ۱۳۹۴ و برگزیده بخش ویژه جشنواره فیلم سلامت سال ۱۳۹۷ انتخاب شده است.
فیلم «احضاریه» در جشنواره‌های خارجی حضور داشته است.
فیلم «استقبال» بهترین فیلم داستانی جشنواره کوتاه شمسه سال ۱۳۹۱ است که از شبکه سوم سیما در برنامه سینما جوان هم پخش شده است.
فیلم «گذرگاه یکطرفه» هم دیگر فیلم پخش شده از شبکه سوم سیما در برنامه سینما جوان است.