به گزارش همشهری آنلاین، انتخاب به نقل از مدیکال نیوز تودی نوشت: نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افزایش فعالیت بدنی، پلاستیسیته عصبی را بازیابی می‌کند.
یک برنامه ورزشی سه هفته‌ای به طور قابل توجهی نمرات علائم افراد بستری‌شده در بیمارستان را به دلیل افسردگی کاهش داد. محققان نوروپلاستیسیتی افراد را با استفاده از یک روش غیرتهاجمی جدید به نام تحریک ارتباط زوجی (PAS) تخمین زدند.
فواید ورزش برای درمان افسردگی در طول سال‌ها بارها نشان داده شده است. با این حال، مکانیسم‌های پشت این اثر اسرارآمیز است. مطالعه جدیدی که در Frontiers of Psychiatry منتشر شده است، این راز را روشن می‌کند. این نشان داد که ورزش باعث افزایش پلاستیسیته عصبی در افراد افسرده می‌شود.
پلاستیسیته عصبی را می‌توان توانایی مغز در بازسازی خود در پاسخ به تغییرات محیطی دانست. این یک پدیده پیچیده است که عمدتا توسط ژن‌هایی کنترل می‌شود که تعدادی از مولکول‌های کوچک پروتئین را با نام‌هایی مانند عامل عصبی مغزی (BDNF) مشتق می‌کنند. ورودی‌های حسی این بازسازی را آغاز می‌کنند. این شامل تغییراتی در اتصالات بین نورون‌ها است، برخی از اتصالات قوی‌تر و برخی دیگر ضعیف‌تر می‌شوند، زیرا مدارهای جدید تنظیم می‌شوند و مسیرهای ارتباطی بین نواحی مغز تغییر می‌کنند. اعتقاد بر این است که داروهای ضدافسردگی با افزایش نوروپلاستیسیتی به افسردگی کمک می‌کنند و به نظر می‌رسد درمان‌های جدید تحریک مغزی برای افسردگی مانند تحریک مکرر جمجمه‌ای (rTMS) با تحریک مستقیم قشر با تکانه‌های الکتریکی کوچک همین کار را انجام می‌دهند.
در پایان مطالعه، گروهی که ورزش کردند نمرات افسردگی کمتری نسبت به گروهی که در فعالیت‌های کم‌تحرک شرکت کرده بودند، داشتند.