همشهری آنلاین _ ثریا روزبهانی: این بار هم پرچم بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) با همکاری حوزه علمیه «امام حسن مجتبی(ع) شفق» برای دلجویی و خداقوت به کادر درمان و مدافعان سلامت به بیمارستان شهید مدرس آمد تا بر درد دوری عاشقان از گنبد طلای خراسان مرهم باشد.
آمده‌اند تا به مناسبت روز پرستار فداکاری‌های این فرشته‌های زمینی را به رسم ادب ارج نهند و مرهمی بر پیکر خسته‌شان باشند، بی‌آنکه آنها از این زیارت از راه دور خبری داشته باشند. جهادگرانی سپیدپوش که از ارزشمندترین هدیه الهی، سلامت خویش، گذشتند تا در کنار هموطنان دردمند و بیمار باشند. تقدیر از مدافعان سلامت و تکریم شهدای این حرفه در راه خدمت به بیماران کرونایی دلیل این دیدار است.
زمزمه‌های مداح از پشت ای سی یوجنرال شروع می‌شود. با بازشدن در، بلندقامتان سفیدپوشی را می‌بینیم که بر بالین بیماران ایستاده‌اند و در جست‌وجوی صدا به این سو و آن سو نظر می‌کنند. طولی نمی‌کشد که مبدأ صدا را می‌یابند و با دیدن خادمان حرم که بیرق سبز امام رضا(ع) را حمل می‌کنند، عنان از کف می‌دهند و هوای دل‌شان با شنیدن مدح «ای صفای قلب زارم؛ هرچه دارم از تو دارم. تا قیامت ای رضاجان؛ سر ز خاکت بر ندارم! منم خاک درت، غلام و نوکرت؛ مران از در مرا به جان مادرت...» بارانی می‌شود. مدافعان سلامت به استقبال خادمان حرم رضوی می‌روند.
پرچم امام رضا(ع) را بوسه‌باران و زیر لب دعاهایی را زمزمه و آرزوهایی را طلب می‌کنند. رد عبور فرشتگان را می‌شود در این بخش پیدا کرد، فرشته‌هایی که پروانه‌وار گرد بیماران می‌چرخند و تمام وجودشان را برای سلامتی آنها و افراد جامعه وقف کرده‌اند. «ویدا توسکی» سرپرستار بخش ای سی یوجنرال اشک‌هایش را با دست پس می‌زند تا لحظه‌ای از این دیدار را از دست ندهد. از حال و هوایش بعد از دیدن بیرق سبز می‌گوید: «باورم نمی‌شود این اتفاق در زندگی‌ام افتاده است. به خاطر شرایط کاری و بار مضاعف بیماری کرونا، نتوانستم به پابوس امام مهربانی بروم و دلم خیلی هوای حرم داشت. حال که می‌بینم آن حضرت از دلتنگی ما باخبر و زائرانش را انتخاب کرده، خوشحالم و آرزویم سلامتی همه بیماران و دیدن روزی است که این ویروس از بین برود و لبخند رضایت همه را بدون داشتن ماسک ببینم.»
- غیر تو یاری ندارم
سفیران رضوی با ذکر صلوات مخصوص امام رضا(ع) دل بیماران را از اشک راز و نیاز و تمنای امام مهربانی‌ها جلا دادند و سرشار از روحیه امید و نشاط معنوی، نور سلامتی و شفا و روشنی را در پیمانه جان‌شان ریختند. در این دیدار، اشک و لبخند با هم عجین شده است. بیماران این بخش حال عمومی خوشی ندارند. یکی از بیماران به سختی روی تخت می‌نشیند و به شوق دیدار پرچم حرم رضوی همصدا با کادر درمان نوای «غیر تو یاری ندارم؛ با کسی کاری ندارم. گر مرا از در برانی؛ جای دیگر من ندارم! تو خوبی من بدم به این در آمدم؛ به جان فاطمه مکن مولا ردم...» را با اشک دیده فریاد می‌زند. از ضامن آهو طلب شفاعت می‌کند و می‌خواهد لباس عافیت و سلامتی بر تنش کند تا زائر آستان یار شود. بیمار دیگری قدرت جسمی و رمقی در بدن ندارد تا بتواند به رسم میزبانی مقابل مهمانانش بنشیند یا بایستد، اما همه توانش را جمع می‌کند و به سختی دستش را کمی بالا می‌آورد تا بیرق سبز زیر سایه خورشید را تبرک کند.
- در برابر زحمت‌های‌شان سر تعظیم فرود می‌آوریم
حجت‌الاسلام «مصطفی موسی شعار» مدیر حوزه علمیه امام حسن مجتبی(ع) شفق هدف از برگزاری این دیدار را تقدیر و تجلیل از پرستاران و کادر درمان عنوان می‌کند: «عیادت بیمار در منظر خداوند مقام عالی دارد. وقتی عیادت از بیمار صاحب مقام بوده و برای انسان علو درجه می‌آورد، حالا تصور کنید پرستاری که از بیمار مراقبت می‌کند تا چه اندازه مورد عنایت و توجه خدای متعال است. شخصیتی که آرامش و آسایش خودش را فدا می‌کند تا بتواند از بیماری پرستاری کند. بر این اساس همزمان با سالروز ولادت باسعادت حضرت زینب(س) که روز پرستار نامگذاری شده است، با مشارکت تعدادی از طلاب و استادان حوزه علمیه امام حسن مجتبی(ع) تصمیم گرفتیم به همراه خادم‌یاران آستان ملائک پاسبان علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) از پرستاران و کادر درمان بیمارستان شهید مدرس تجلیل و تقدیر کنیم. شاید تا قبل از این دیدار در ذهن خود به سختی این شغل فکر می‌کردیم، اما با دیدن زحمات و فداکاری‌های آنها از نزدیک، سخت بودن برای خدمت آنها واژه اندک است و هرچه از تلاش و مقاومت این قشر بگوییم باز هم کافی نیست. این پرستاران در شرایط کرونایی وسط میدان ایستادند و برای دفاع از سلامت مردم از ایثار جان خود هم دریغ نکردند. خاضعانه سر تعظیم جلو بزرگی و کمال آنها فرود می‌آوریم.»
- شوق دیدار بیرق سبز و گنبد طلا
در این مکان عطر خوش سریر ارتزاق علی‌بن موسی از بیرق سبز بارگاه ملکوتی‌اش و حاجات و عرض ارادت بیماران و کادر درمان دست‌به‌دست هم داده و لحظاتی ناب و مملو از عشق را به نمایش درآورده است. بیمار دیگری از خادمان حرم می‌خواهد بر بالینش بروند تا از نزدیک پرچم را به نیابت از بارگاه امام رئوف زیارت کند. با نجوا می‌گوید: «وقتی چشمم به پرچم افتاد، انگار پرچم سبز بالای گنبد طلا را دیدم. دلم به شوق آمد و آن‌وقت حاجتم از دل بر زبانم جاری شد.» در حاجتش هم ارادت، بندگی و عشق به ضامن آهو به وضوح مشهود است. بوسه‌ای گوشه پرچم می‌زند و زمزمه می‌کند: «وقتی به آغوش گرم امام رضا(ع) رسیدی سلام ما را به آقا برسان.» همه با نگاهی مشتاق به پرچم می‌نگرند و از مردمی که شیفته اهل‌بیت(ع) هستند جز این انتظاری نیست. قرار از کف نهادن‌ها، شوق بوسه بر پرچم، مسح آن به سر و صورت و دریافت نمک و نبات متبرک همه گویای عشق آنها به این خاندان است.