همشهری محله _ فاطمه نصیری‌ها: حانیه از همان روز تاکنون ۱۵ مدال طلا، نقره و برنز در عرصه‌های بین الملی کسب کرده و علاوه بر تکمیل پرونده موفقیت‌هایش باعث به اهتزار درآمدن پرچم کشورمان در بسیاری از کشورهای دنیا شده است.این بانوی ورزشکار که مدرک لیسانس تربیت‌بدنی از دانشگاه شهید بهشتی دارد، در آخرین حضور بین‌المللی خود در مسابقات جهانی آنلاین رشته «تالو»، مهرماه گذشته موفق به کسب عنوان نخست این مسابقات شد و در حال حاضر هم برای شرکت در مسابقات انتخابی تیم‌ملی و اعزام به بازی‌های آسیایی‌هانژو ۲۰۲۰ آماده می‌شود.
از چه سنی سراغ ورزش رفتید؟ چطور شد که ووشو را انتخاب کردید؟
بچه بازیگوش و پرجنب‌وجوشی بودم. به همین دلیل، پدر و مادرم خیلی زود تصمیم گرفتند از این ویژگی رفتاری‌ام استفاده کنند و مرا به مسیر صحیح سوق دهند. مرا از ۴ سالگی در کلاس‌های ژیمناستیک ثبت‌نام کردند، اما به علت محدودیت در نوع پوشش اجازه شرکت در مسابقات بین‌المللی را نداشتیم. این موضوع حتی باعث توقف ورزش من شد، اما از آنجا که همیشه ایده بزرگ در سر داشتم و علاقه‌مند به بالا بردن پرچم کشور در عرصه‌های مختلف بین‌المللی بودم، سال ۱۳۸۹ رشته ورزشی‌ام را تغییر دادم و سراغ رشته ووشو، زیرشاخه تالو رفتم؛ ورزشی که شباهت‌هایی هم با ژیمناستیک دارد.
وقتی نخستین بار قهرمان شدید چه حسی داشتید و چه تأثیری در زندگی‌تان گذاشت؟
۱۶ ساله بودم که در مسابقات آسیایی ۲۰۱۲ ویتنام برای نخستین بار طعم قهرمانی را با دریافت مدال برنز چشیدم. سنم کم بود و در واقع باید با تیم جوانان بازی می‌کردم، اما فدراسیون به من اعتماد کرد و در رده بزرگسالان در مسابقات توانستم مدال برنز بگیرم. این مدال برایم ارزشمند بود، چون نخستین مدال بانوان در رشته ورزش‌های رزمی مسابقات آسیایی نصیبم شد و پرچم کشور را بالا بردم، حسی وصف نشدنی و غیرقابل توصیف داشتم. این موفقیت مرا برای تلاش بیشتر در ادامه مسیر مصمم کرد.
چه مشکلات و موانعی را برای رسیدن به موفقیت پشت سر گذاشتید؟
یکی از موانع و مشکلات تحصیل است. اغلب به دلیل حضور در تمرینات و اردوها زمان زیادی از مدرسه و دانشگاه غیبت داریم. آسیب‌دیدگی سر تمرینات هم مانعی دیگر است. برای مثال، در مسابقات سال ۲۰۱۴ آسیب شدیدی از ناحیه مچ پا دیدم تا حدی که پزشکان اجازه بازی در هیچ رشته ورزشی را به من ندادند و پاسخ همه آنها برای درمان پایم خداحافظی از میدان‌های ورزشی بود. با تلاش و پشتکار و پیگیری سراغ درمان پای مصدومم رفتم و بعد از ۶، ۷ ماه دوباره به مسابقات بازگشتم.
نخستین بار که شکست خوردید کی بود؟ این شکست چقدر مسیر زندگی‌تان را تغییر داد؟
شکست یک تجربه است. هر کسی در مسیر زندگی و صرفاً نه فقط ورزش کردن، قطعاً شکست را تجربه می‌کند. اما من اسم به موفقیت نرسیدن را شکست نمی‌گذارم و معتقدم در واقع کسب تجربه می‌کنیم؛ تجربه‌های خوب یا بدی که باعث یادگیری و نزدیک‌تر شدن به هدف اصلی زندگی می‌شود.
برای رسیدن به نخستین قهرمانی در جهان چقدر هزینه کردید؟ آیا اگر کسی امروز بخواهد در این مسیر قدم بگذارد مقرون به صرفه است؟
نخستین گام برای رسیدن به موفقیت در زندگی به‌ویژه ورزش قهرمانی عشق و علاقه است. من برای رسیدن به موفقیت در این رشته تمرین‌های زیادی انجام دادم؛ به‌ویژه در رشته ورزشی ما که سلاح‌های پرهزینه هم دارد، حتماً باید علاقه‌مند به این رشته باشیم. ورزش ووشو متعلق به کشور چین است. طی این سال‌ها با مربیان زیادی کار کرده‌ام. در اردوهای تیم‌ملی کنار مربیان چینی بوده‌ام. با هزینه شخصی چندین بار به چین سفر کرده‌ام. در حال حاضر هم این رشته را دنبال می‌کنم و دوست دارم تجربیاتم را در اختیار علاقه‌مندان به این رشته بگذارم و حتی شاگرد هم برای آموزش تالو دارم. به نظرم در وهله نخست، افراد باید دنبال علاقه‌شان بروند، از سختی‌ها و موانع نترسند و برای رسیدن به هدفشان پا پیش بگذارند.
بهترین خاطره دوره ورزشی‌تان را برای ما بگویید. از موفقیت‌ها و پیروزی‌هایتان هنوز هم مثل روزهای نخست ذوق‌زده می‌شوید؟
یکی از جالب‌ترین موفقیت‌های ورزشی‌ام مسابقات سال ۲۰۱۹ در شب تولدم بود. آن شب هر چند مدال طلا نگرفتم، اما همیشه جزء بهترین خاطراتم است. من در روز تولدم موفق به کسب مدال نقره شدم، هر چند معتقدم طلا سهم من بود. همین که توانستم روی سکو بایستم و پرچم ایران را بالا ببرم برایم مایه خوشحالی بود و این موفقیت را بهترین هدیه زندگی از سوی خداوند می‌دانم. البته به نظرم کسب نخستین موفقیت همیشه ساده‌تر است، چون شاید انتظارش را نداشته باشی، اما همین که پا در مسیر موفقیت و کسب مدال‌های بعدی و حفظ قهرمانی دوره قبل می‌گذاری، باید بیشتر تلاش کنی. در اوج ماندن کار ورزشکار را سخت‌تر می‌کند و تلاش مضاعف می‌طلبد.
عده‌ای می‌گویند رشته‌های رزمی مختص آقایان است!
در رشته‌های رزمی نباید جنسیت را در نظر گرفت. اگر تکیه این حرف به آسیب‌دیدگی است، باید در جواب گفت که فرقی ندارد؛ در هر رشته ورزشی آسیب‌دیدگی هست و عموماً برای رسیدن به قهرمانی و رکوردهای بالا همیشه باید تلاش کرد. به نظرم وقتی به کاری که انجام می‌دهی عشق داشته‌باشی حتی آسیب دیدن در این مسیر هم شیرین می‌شود.
اخیراً در مسابقات جهانی به‌صورت آنلاین شرکت کردید و موفق به کسب عنوان قهرمانی این مسابقات شدید. کیفیت این مسابقات را چطور ارزیابی می‌کنید؟
این مسابقات برای نخستین بار آنلاین برگزار شد. قبل از آن، یک اردوی ۱۰ روزه داشتیم. تمرینات خوبی داشتیم و بعد از اردو و نامنویسی، به هر شخص یک کد شرکت در مسابقات داده شد و بعد از آن از طریق یک اپلیکیشن اجرای فرم داشتیم. بعد از ۲ سال تعطیلی بسیاری از برنامه‌های ورزشی، انگیزه خوبی برای از سرگیری مسابقات و تمرینات بود.
رسیدگی و توجه مسئولان به ورزشی‌های رزمی چطور است؟
فدراسیون ووشو انصافاً حمایت خوبی از ورزشکاران این رشته می‌کند. اما اگر بیشتر به این رشته بها داده و مسابقات ووشو از تلویزیون پخش شود، قطعاً جذب اسپانسر و ورزشکار هم در این رشته خواهیم داشت که این اتفاق خوبی است.
- جذابیت‌ها و ویژگی‌های ورزش «تالو»
تالو ورزش جذابی است. این ورزش تکیه بر حرکات انفرادی و پرش‌های زیبا دارد. در این رشته، مبارزه با حریف رو در رو اتفاق نمی‌افتد و این ورزشکار است که باید بتواند با عضله‌های قوی، زیرکی و تیزهوشی و با استفاده از قوه خلاقیت، حرکات نمایشی زیبایی خلق کند. «تای‌چی» از بخش‌های جالب ورزش تالوست و به سبب اجرای هماهنگ حرکات، آرامش روحی را در ورزشکار به همراه دارد. در واقع پرش‌های زیبا و پرقدرت در این ورزش برای جلب نظر داوران و کسب امتیاز اهمیت فراوانی دارد. در کشور چین از پیر و جوان برای آرامش روحی و آغاز کار روزانه صبح‌ها تای‌چی را به‌عنوان ورزش صبحگاهی انجام می‌دهند.این ورزش نقش مهمی در تمدد اعصاب دارد. به هرکسی که آشنا به حرکات تای‌چی است توصیه می‌شود این ورزش را انجام دهد. ورزش ووشو به ۲ بخش تقسیم می‌شود: تالو و ساندا. ساندا مبارزه تن به تن و تالو نمایش مبارزه با سبک‌های مختلف است.